Ποθητής Ειρήνης Ποιητάρης | του Μιχάλη Εμμ. Χουρδάκη (Νίσπιτας)
Σειρήνεια γρανάζια μηχανής υφάντρας
’πιτήδεια σκευάσματα δολερής Οικονομίας.
Φάμπρικες λευτεριάς λαών τάχατες,
σ’ ανηφοράδες αψηλούς απλώνουν πραμάτεια,
την ποικιλότροπα διαμαντοστόλιστη παρωπίδα.
Κάνουν και σύναξες λαού μέσα σε πάρκα,
μ’ επιτροπές πολυμελείς για το νομότυπο.
Στη μεσημβρία φαντασμένου κι ολόφωτου πέλαγου
ο ποιητής με διογένειο φανάρι,
ψάχνει αγνότη γι αγάπη γόνιμη,
να φέρει σταις ψυχαίς τη λύτρωση τη θεϊκή,
ότι το βλέπει καθαρά, πως διαθήκη βιβλικής καταστροφής
ο σωτήριος αιώνας κατάβαθα κρύβει,
αντάμοιψη επάξια σταις πράξαις μας ταις σκοτειναίς.
Κύτταξε εκεί τους στρατηγούς που συνεχίζουν
σε τέτοιες ώρες προσμονής Θεού κατάρας,
παραδομένοι στα ονείρατα τα σάθρα τους,
να βλέπουν δάφνες και παράσημα και μνείες,
αχόρταγου αργαστηριού πλασίματα.
Θέλω παντοτινής μου πόθησης πανώρια φλόγα,
στο φέγγος σου οι αδελφοί όλου του κόσμου,
την κιβωτό του Νώε να ΄βρουν ξεκουράστρα.
Θέλω δεσμά κι όποιους ζυγούς ν’ αποτινάξω
πλανέματα να διώξω κι όλες ταις πλύστραις εγκεφάλου,
δεν ευνοούν δα ένα φτωχό καλαμαρά οι βαρβαρότητες
και τους λαούς όποιας λογής εφεύρεση διχόνοια.
Ελάτε ‘σείς αμόλευτα κι άδολα δώρα
αστέναχτη ζήση της Θείας Παράδεισος αναπαύτρα
κι εσύ ουρανόθωρο δέντρο που θρέφεις ονείρατα.
Έλα βρυσομάνα ‘ποκαμωμένων στρατοκόπων ξεδιψάστρα,
έρχου κι εσύ φιλικότητα ψυχής κατευθύντρα,
ησυχόθροη βούληση ταιριάστρα αδόλευτη,
στην καθαρόκαρδη άσκηση του στοχασμού.
Αφουγκραστείτε το κάλεσμα των ποιητάδων
δώστε εφόδιο σ’ αυτούς μελάνι αθάνατο,
να πλέκουν ύμνους αέναης απανεμιάς,
παιάνες που φέρνουν την ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ.
«Καλαμαράς» ΝΙΣΠΙΤΑΣ
Οι παρακάτω στίχοι είχαν υποβληθεί σε διεθνή διαγωνισμό ποίησης της Διεθνούς Εστίας Λογοτεχνών τον Μάρτη του 2001 και τιμήθηκαν με το Α΄ Βραβείο τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου στη Σόφια της Βουλγαρίας όπου έγινε η τελετή απονομής. Στην υποβολή είχα χρησιμοποιήσει το Ψευδώνυμο «Καλαμαράς» επειδή το «Νίσπιτας» είχε ήδη καταχωρηθεί στη Γραμματεία της ΔΕΛ κατά την εγγραφή μου από το 1988.
[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι της Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας Mona Mansour Jandali από το Northridge, της Καλιφόρνιας]
O Μιχάλης Εμμ. Χουρδάκης (Νίσπιτας) είναι ένας σπουδαίος και πολυγραφότατος Λαογράφος της Ανατολικής Κρήτης, γεννήθηκε το 1939 στη Νεάπολη Λασιθίου, κι εκεί κατοικεί ακόμη. Τελείωσε το κλασσικό εξατάξιο Γυμνάσιο στον τόπο γέννησης του και σπούδασε ηλεκτρονικά στην Αθήνα. Ασχολήθηκε επί 20 χρόνια με την κατασκευή και εμπορία ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών στην Αθήνα, αλλά εργάστηκε και 18 χρόνια ως ξενοδοχοϋπάλληλος στον Άγιο Νικόλαο. Ο λόγος που παράτησε την τέχνη του για να γίνει ξενοδοχοϋπάλληλος είναι επειδή ήθελε να εργάζεται νύχτα για να μπορεί την ημέρα να συγκεντρώνει το Λαογραφικό του υλικό. Είναι μέλος της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Ανατολικής Κρήτης, της Πολιτιστικής και Ιστορικής Εταιρείας Απάνω Μεραμπέλου, μέλος του Συλλόγου Μικρασιατών και Ποντίων Μεραμπέλου -λόγω της Μικρασιατικής καταγωγής της μητέρας του (εξ Αδάνων Μ. Ασίας)- καθώς και της Διεθνούς Εταιρείας Λογοτεχνών. Τον Αύγουστο του 1982 έβγαλε το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Ρίζες». Έχει κυκλοφορήσει πολλά Λαογραφικά και ιστορικά βιβλία κι έχει βραβευτεί με Πανελλήνια βραβεία και εύφημες μνείες.
