Η πρώτη μου καντάδα, το σχιζοφρενικό Σημιτιστάν της Σχολής του Σικάγο και μια πιασμένη χείρα ελλείψει voltaren | του Γιάννη Χατζηχρήστου
αντι-χρονογράφημα
Θα ήταν Μάης του ’72 ή του ’73 στην Αγία Παρασκευή. Ο αδελφός μου ότι είχε αρχίσει να ψιλογρατζουνάει μια κιθάρα και ήταν και καψουράκος με μια γειτόνισα, Νατάσα και μελανούρι η συμμαθήτρια του.
Ένα βράδυ μου ζήτησε να τον βοηθήσω στα vocals για να κάνει καντάδα στο αμόρε του, που ο μπαμπάς της την κρατούσε έγκλειστη, (στα ελληνικά lockdown) μπας και στρωθεί να διαβάσει η σουρτούκω.
Μη γνωρίζοντας όμως άλλο ο bro να ακομπανιάρει στην κιθάρα, αρχίσαμε να λέμε το «Ο χάρος βγήκε παγανιά», σουξέ μέγα της εποχής by Μitropanos, που το είχε εξασκήσει πλήρως στο ακομπανιαμέντο.
Έβγαλε το δίκανο ο μπαμπάς της Νατάσας και έριξε! Στον αέρα, γιατί αλλιώς μπορεί να είχαμε κανένα ποιοτικό θάνατο και να πάμε και οι δύο ως ταπεινοί και ανάξιοι εραστές πριν την ώρα μας, ξερωγώ.
Αυτά μου θυμίζει το μυαλό κάνοντας flash back, όταν βλέπει επικοινωνιακές διαχειρίσεις ανεπάρκειας να κάνουν κάτι αντίστοιχο!
Με όλο το Σημιτιστάν και Σια της Σχολής του Σικάγο, εντός και εκτός του τρέχοντος γκουβέρνου, να βγαίνει παγανιά για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα κάνοντας την μέρα νύχτα, για να βάλουν πλάτη στους ιδεολογικούς τους ομόσταυλους.
Ξέρετε, αυτούς που τώρα δεν έχουν που να κρυφτούν μετά την κατάρρευση της νεοφιλελέ μετά-αλήθειας, αυτήν που μας τάιζαν ως την μόνη αληθή, ομοούσιο και αδιαίρετο κλέβοντας τα πάντα τα τελευταία 30 χρόνια.
■ Τσιμουδιά οι τύποι και ο Τύπος αυτού του δόγματος τώρα για την πλήρη εγκατάλειψη του παντού.
■ Τίποτα για την πανωλεθρία του και στην χώρα που πρωτοεφαρμόστηκε, την Χιλή του Πινοσέτ, τώρα και σε όλη την Λατίνα Αμέρικα
■ Γαργαρα για τον προπέρσινο εκβιασμό της TUI που μας άνοιξε άρον άρον τα σύνορα για να εισαχθεί ανεξέλεγκτα ο κορονοϊός. Ή για το ότι δεν ενισχύθηκε καθόλου το ΕΣΥ, δεν οργανώθηκαν κατάλληλα τα σχολεία ή τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, με αποτέλεσμα 34.000 and counting.
■ Ή για την παταγώδη αποτυχία των golden boys στην διαχείριση του ενεργειακού, που δίνει πλέον αποτελέσματα ανάλογα των νεοπτωχεύσεων μικρομεσαίων, όντας 20 φορές πάνω, και βάλε, ακριβότερο από τους κουτόφραγκους στην Εσπερία, που δεν λογάνε φαίνεται από ελεύθερες αγορές και τέτοια.
■ Κουβέντα που τα έκαναν μαντάρα και στο φάρμακο που είναι, λέει δυσεύρετο επειδή η αγορά το κρατάει φτηνό και δεν συμφέρει. Πλαφόν μόνο στο ξεμάτιασμα και κρατικός μαυραγοριτισμός νεοφιλελέ style η συνταγή τους. Με το αζημίωτο πάντα…
■ Και φυσικά σφυρίγματα κλέφτικα για τα 50 δισ. που πήραν τζάμπα οι 4 τράπεζες για να τα μοιράσουν σε κορονοιοχτυπημένους μικρομεσαίους και τα ενθυλάκωσαν σε ημέτερους, χασούρες του προϋπολογισμού και τα ρέστα τζόγο. Και για κάτι άλλα 24 δισ. εγγυήσεις από το μαξιλάρι του Τσίπρα για πιθανές χασούρες τους από κάτι κόκκινα δάνεια μικρομεσαίων. Ξέρετε, αυτά που τα «πούλησαν» τζάμπα σε θυγατρικές τους στο εξωτερικό για να τα εισπράξουν συνεταιρικά με κάτι funds πολύ ημετέρων. Κουβέντα για κάπου 5 δισ. υπερκέρδη οι ενεργειακές. Ας είναι καλά οι άνθρωποι να μαζεύει το κράτος ΦΠΑ για να τον μοιράζει με απ’ ευθείας. Εκεί που θέλει εκείνη η χείρα, η της «ελεύθερης αγοράς» λέει…
Η «αόρατος χείρα» που ρυθμίζει, λέει, ως δια μαγείας τις αγορές, την θυμόσαστε; Αυτή είναι τώρα που τα παίρνει από την μία τσέπη για να κερδοσκοπήσει και φοροδιαφεύγοντας στην Ιρλανδία, να τα χώσει και στους πολιτικούς διαχειριστές του κόλπο γκρόσο. Καθόλου αόρατη πλέον την εποχή του ίντερνετ.
■ Τσιμουδια για τις κωλοτούμπες σε κεντρικά πρώην εκλογικά διακυβεύματα, που όσο θόρυβο και έκπληξη και να προκαλούν, δεν μπορούν να κρύψουν την πλήρη εγκατάλειψη σε όλη την Εσπερια των μετα-οτι-να’ναι που μας σέρβιραν εδώ ως τα απόλυτα must. Που θες; Στα Στέιτς, την Ιαπωνία ή τώρα και στην μαμά-Γερμανια;
■ Το επιχείρημα «αυτό έκαναν και οι άλλοι στα εξωτερικά» είναι τουλάχιστον αφελές γιατί κανένας πλέον δεν κάνει ότι τούτοι εδώ με την χείρα παλινδρομώντας την σε ρυθμό ντούπου ντούπου, αλά Κωσταντάρα στο Koropi.
Ο νεοφιλελευθερισμός ver1.0 έλαβε τέλος! Ο δε επόμενος ο ver2.0, ο ψηφιακά μεταλλαγμένος, βλέπει τώρα να μην του βγαίνει τίποτα εύκολα, αφού την τεχνολογική πρωτοβουλία τώρα την έχει η Κίνα. Ξέρετε, εκεί που το πετυχημένο οικονομικό υβρίδιο το αποφασίζει ακόμα ένα Κομμουνιστικό Κόμμα. Κατά το δοκούν του, όχι κατά το που παλινδρομεί εκείνη η χείρα η αόρατος.
Και έτσι, μην έχοντος τίποτα άλλο να πουν, θα δεις που θα το ρίξουν στην καντάδα και στην ντολτσε βιτα των weekends σε συνθήκες vivere pericolozamente παρακολούθησης των πάντων. Ή σε αναφορές σε «μάτια», ξεματιάσματα και χάντρες από τις μάντρες μιας χούφτας ΜΜΕ που απευθύνονται μόνο σε παθολογικά εμμονικούς στην βελόνα. Αυτή που τους έχει κολλήσει στα συνθήματα των 90s. Πιάνει αυτό ακόμα σε κάτι λίγους 65 plus.
■ Το λες και σχιζοφρένεια της επικοινωνίας, ένα πράμα.
Τον «Χάρο βγήκε παγανιά» ξέρουν μόνο να ακομπανάρουν όμως. Μπας και σε ρίξουν και εσένα με τον φόβο του.
■ Φυλαχτείτε! Ή ντουφεκάτε τους στον αέρα με κράξιμο όπου τους βρείτε!
Ούτως ή άλλως από χέσιμο θα πάνε, με πιασμένη την χείρα και χωρίς voltaren διαθέσιμο. Πριν από το πέσιμο.
Χαρτί υγείας υπάρχει!
Γιάννης Χατζηχρήστος
[Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο είναι το έργο «Serenata Especial Para Axl» (2017), ακρυλικό, της Φιλιππινέζας ζωγράφου Pristine Cartera Turkus που ζει στην Νότια Καλιφόρνια]
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014
