Το έπος των κουτορνιθιών διαχρονικά | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Από τον Αριστοφάνη στον Κορονοϊό στα Φυσικά αέρια και κάτι ιέρακες κόκκινων δανείων με άλμα τριπλούν, Tsiforos style (Reloaded με νέα ευρήματα από τας ιστορικάς ανασκαφάς)
Εκείνος ο Αριστοφάνης, που λες, δημιούργησε σχολή και ας μην την γράφουν τα βιβλία όπως για τον Πλάτωνα, που την δική του την κάναμε μέχρι και στάση τρόλεϊ και Ακαδημία με τσικό, καλύτερη από της ΑΕΚ και του Πανιωνίου μαζί.
Σχολή του «πως να την κάνεις αναχωρητικά και κατά μόνας» για να σου γράψουν στο τέλος στην πλάκα «δημιούργησε Έπος ο μπαγάσας» ο απελθών ο μακαρίτης, να την βλέπεις από κάτω και να την χαίρεσαι.
Όπως το έπος που δημιούργησε μέσα στην τσαντίλα του που δεν του έβγαιναν τα κουκιά και έχαναν συνέχεια οι ρεμπουμπλικάνοι του Αριστοκρατικού κόμματος συνέχεια από τον Περικλή. Με κάτι κουτόρνιθες, φερειπείν.
Ξέρεις, αυτές που έπεισε ένας συγχωριανός του, ο πονηρός Πεισθέταιρος μαζί με τον αγαθιάρη φίλο του τον Ευελπίδη, όταν έψαχναν να βρούν στα τότε life style magazino της εποχής το σε ποια πόλη μπορεί κανείς να ζήσει ήσυχα, πλούσια και ειρηνικά χωρίς να σπάει το κεφάλι του για μεροκάματα, συντάξεις και τέτοιες αηδίες.
Βανκούβερ, Σίντνεϊ και τέτοια δεν είχε τότε, οι επιλογές ήταν Αθήνα ή Σπάρτη. Άντε και καμιά Θήβα που φημίζονταν για τα σουβλάκια της, πριν τους πάρει το brand name η γειτονική Λειβαδιά και τα κάνει μόδα. Γνωστά κατσικοχώρια όλα και δεν μας κάνουσι, είπαν.
Ένας σοφός τσαλαπετεινός, που τους σφύριξαν ότι ήξερε σχετικά με τις πόλεις στο τότε top ten, το έπαιξε Κομισιόν υπό εκείνη την αχώνευτη ξινιόλα την Φον ντε Τρεχαγύρευε-να-βρεις-αέρια και ο καθένας για την πάρτη του. Τας αγοράς μην διαταράξετε μόνο τους είπε o woody ο Τρυποκάρυδος, και κόφτε τον λαιμό σας σε ποια πόλη θα πάτε να μονάσετε, εγώ έχω συμβόλαιο για καριέρα στο Χόλυγουντ. Γιατί αλλιώς, τους είπε, θα τσατιστεί, εκείνος ο Ερμής που όλα τα ρυθμίζει και τρέχα γυρεύε να βρεις άλλο αφήγημα μετά, χωρίς Ερμή, για να βγει ο χειμώνας και αυτός άλλον ατζέντη για να του κλείσει συμβόλαιο με την Warner μπρος στον Όλυμπο. Και του κλείνει το μάτι.
Οπότε και ο Πεισθέταιρος συλλαμβάνει την μεγαλοφυή ιδέα να ιδρύσουν μαζί με τον τσαλαπετεινό-Τηρέα, που είχε ήδη κάποιο ντιλ με το Ιερό Βουνό και ήξερε από αυτά, την πόλη των πουλιών στους αιθέρες, στο μεσοδιάστημα δηλαδή μεταξύ του κόσμου των ανθρώπων και του κόσμου των θεών για να ελέγχουν από εκεί τα πάρε δώσε μεταξύ τους.
Στο τέλος πείθουν αμφότεροι ομού και οι δύο μαζί και τα άλλα πουλιά να ιδρύσουν τη Νεφελοκοκκυγία στα σύννεφα, με στόχο να αναδειχτούν σε ρυθμιστές της θεϊκής εξουσίας λειτουργώντας ως ενδιάμεσοι των θεών με τους ανθρώπους, με ένα «αδέλφια μου αλήτες πουλιά» που το έκανε αιώνες αργότερα και μέγα σουξέ κάποιος Τόλης.
Δουλειά τους, λέει, να βαφτίζουν την τσίκνα από τις θυσίες στην Σπάρτη Θηβαϊκή και της Θήβας από του Μπαϊρακτάρη της Αθήνας για να μην εγγράφονται οι θεϊκές κυρώσεις στα SWIFT της τότε εποχής. Και να κατευθύνουν κατά το ποιός θα τους τα σκάσει πιο χοντρά τα θεϊκά πακέτα σαν οργή ή ευλογία, ανάλογως με το ούτω βοήσομεν… Ζωάρα δηλαδή, με μία ιδέα που θα έπρεπε να περάσουν 25 αιώνες για να την ξεπατικώσει ένας Στουρνάρας που, ζώντας στα σύννεφα των προβλέψεων του, κάνει τώρα τον αντίστοιχο τροχονόμο πακέτων. Και ένας άλλος Μαριδάκης μάλλον άκουσα να τον φωνάζουν, για να κάνει το Λακωνικό κόλπο του Ορμούζ με τράμπες εν πλω.
Με τα πολλά, (πέσανε και κάτι κρυφά πακέτα ΕΣΠΑ έξτρα από την Ήρα που έβλεπε τον Δια να παίρνει κιλά, αλλά αυτό αποσιωπήθηκε λόγω λίστας Πέτσα της τότε εποχής), βάλανε πλάτη τα πουλιά και την φτιάξανε την πόλη. Που, ως ζώα που ήταν, την ανέθεσαν για τα της διοίκησης της στους δύο φευγάτους Αθηναίους. Να κάνουν αυτοί τους tax collectors του ΦΠΑ επί της τσίκνας των ιερών σφαχτών που έφταναν στον Όλυμπο με τιμές φυσικού αερίου spot Ολλανδίας ένα πράγμα. Έχουν και πτυχία από τα Χάρβαρντ των αρίστων ξέρουν, είπαν. Και έτσι δεν είδαν τον Ερμή να σφυρίζει κλέφτικα το γνωστό από τότε σουξέ: «Θα αυτορυθμιστεί η αγορά», καθησύχαζε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι είχε internal information μέσω ενός predator της τότε εποχής, από εκεί που συνήθως αυτή αυτορρυθμίζεται. Την αόρατη παλάμη του, αυτήν που τα έπαιρνε χοντρά προμήθεια και αυτό το λαμόγιο, από τον Πεισθέταιρο.
Αλλά η αγορά τσίκνας-θεϊκών εντολών δεν αυτορρυθμίζονταν με τίποτα!
Μέχρι που άρχισε να πέφτει για πρώτη φορά στα Ολύμπια χρονικά μετά την δεύτερη Τιτανομαχία πείνα και στον Όλυμπο! Και τότε είδε και απόειδε και εκείνος ο Ζευς να κόψει τα τσιλιμπούρδισμα με την Dion και τα μαθήματα ορθοφωνίας κάποιου Λιγνάδη (δεν τον ξέρεις αυτόν, είναι για τραγωδίες του Ευριπίδη ειδικός) και να λάβει δραστικά μέτρα. Τσιόδρα δεν είχε, και ο Ασκληπιός του έλεγε κάτι επιστημονικά περί ΜΕΘ, που δεν τα καταλάβαινε, αφού δεν υπήρχαν και σχετικές μελέτες.
Τα sms δεν υπήρχαν ακόμα, οπότε η πρόταση του Ερμή να στέλνουν μεταξύ τους σήματα καπνού του τύπου 1330 με κωδικό:
1 το φώς
2 την κουζίνα
3 το κλιματιστικό
4 το καλοριφέρ
5 τον θερμοσίφωνα
6 το κοινόχρηστο φως, το Ολύμπιο
απορρίφθηκε. Θα τα υπέκλεπτε το predator των λαμογιών, τζάμπα κόπος.
Ούτε περίπτερα δεν είχε τότε για να τα κλείσει μπας και σωθούν από τον λοιμό, άρχισε να πλακώνει και αυτός τότε τους πιτσιρικάδες θεούς και θεές στις Ολύμπιες πλατείες με τα ΜΑΤ του Άρη, γιατί του σφύριξαν ότι εκεί τρώνε κρυφά σουβλάκια και πίνουν μπύρες, οι αλήτες. Αλλά τίποτα, η πείνα πείνα, ότι και να έκανε. Οπότε σκέφτηκε να πράξει αλλιώς για να απαλλαγεί από τον ιό των πουλιών, που χρόνια αργότερα τον είπαν κάτι ζαβά Η1Ν1: Να λαδώσει ο ίδιος τον Πεισθέταιρο!
Τα προξενιά δια αντιπροσώπων του τύπου «τι μας δίνεις και πόσα για είναι εμένα» για να μην πέσουν τίποτα πυρηνικά από τον Όλυμπο στην Νεφελοκοκκυγία, την ανέλαβε αντιπροσωπεία των θεών για να διαπραγματευτεί την ελεύθερη διακίνηση της τσίκνας, υπό τον διπλωμάτη Ποσειδώνα, τον φοβερό φαγά Ηρακλή, (που τον βάλανε τιμωρία όρθιο στο ένα πόδι αργότερα να βαστάει ένα στέμμα) και τον αγροίκο Τριβαλλό, που ως γνωστόν είναι ο εκπρόσωπος των βαρβαρικών θεών και προστάτης των απανταχού Βορίδη-Μελονι και Σια.
Οι διαπραγματεύσεις ─ οι οποίες διεξάγονται υπό την σκηνοθετική επιμέλεια του Αριστοφάνη δίπλα από ένα σφαχτό που ψήνεται ─ καταλήγουν, στο τέλος, με τις συμβουλές του Προμηθέα, στον γάμο της όμορφης νεαρής θεάς Βασιλείας με τον Πεισθέταιρο και έτσι το ντιλ κλείνει με τη γαμήλια ένωση του Πεισθέταιρου και της ουράνιας θεάς.
Και αφού έλαβε έτσι αίσιο τέλος το story είπαν μετά να το επαναλάβουν τα δυο συνεταιράκια κάνοντας τους ιέρακες. Τα κοράκια των κόκκινων δανείων που γράψαμε ημείς, ω Αθηναίοι, και ίται Παίδες Ελλήνων να πας να βρεις ποιος τα έστησε έτσι στα μνημόνια που ακολούθησαν την ήττα των Αθηναίων από τους Σπαρτιάτες για να αναλάβει, φευ, το ρεπουμπλικανικό κόμμα των Αρίστων αριστοκρατικών για να γίνει η Αθήνα επί τέλους κανονικότητα.
Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς και τα πουλιά χειρότερα τσιμπολογώντας σπόρους και ψίχουλα απ ότι αφήνουν να πέφτει από το τραπέζι, και μάλιστα μέσω κάποιου pass. Και μνημονεύοντας από τότε έπη αντίστοιχα, επί του ίδιου μοτίβου και pattern. Γιατί τόσο μας κόβει.
Γιατί, αν μας έκοβε, δεν θα το είχαμε παίξει κουτόρνιθες πριν και από κάτι τα άλλα έπη που, ως γνωστόν, νίκησαν τον Κορονοϊό μόνο με 33.000 θύματα και να αναμένουμε, λέει τώρα, αλλά τόσα από το επόμενο έπος του χειμώνα, για να κονομίσουν πάλι κάτι φευγάτοι αεριτζήδες της συνομοταξίας των πτηνών Πεισθέταιρος &Co για να στηθεί ο νέος κύκλος δανεισμού, να έχουν νέα κόκκινα να κυνηγάνε τα εγγόνια τους στον αιώνα τον άπαντα. Αυτοί που κάνουν τώρα θεϊκές κουμπαριές στα Βόρεια για να συνεχίζουν το «μία από τα ίδια», μπας και παίξουν στο τέλος σε καμία σειρά του Παπακαλιάτη κάποια θεϊκή παρωδία του Άριστο-fan με βασιλοπούλες και νεο-Πεισθέταιρους και γράψουν και αυτοί κάποιο έπος, ξερωγώ και τους δείξει και το netflix. Στην κατηγορία «ντοκιμαντέρ με ζώα και πετεινά του δάσους» προφανώς.
Θα τους είχαμε πάει ήδη με τις πέτρες!!!
25/11/2022
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014,
