Παιδεραστίες αρίστων | του Δημήτρη Σκαλτσά Αργυρού
Το παρακάτω κείμενο παίρνει αφορμή από την εκπόρνευση και τον βιασμό της 12χρονης και κινείται στα όρια του μύθου και της πραγματικότητας, του σοβαρού, του ιλαρού και του αστείου. Στα όρια μεταξύ του τραγικού και της φάρσας, σαν την ζωή μας ένα πράγμα.
Η εποχή των αρίστων
Ε, ναι ζούμε μια νέα εποχή της διακυβέρνησης των αρίστων, άλλωστε μόνο αυτοί θα μπορούσαν να κάνουν την χώρα σεξο-Ταΐλάνδη. Με ανήλικα που εκπορνεύονται στα γούστα των αρίστων και των ανθρώπινων σκουπιδιών, που εκπορνεύονται στο χυλό του φασισμού.
Άλλωστε, όπως συμβαίνει πάντα, έτσι και σήμερα κάθε αριστοκρατικό μοντέλο για να κυβερνήσει χρειάζεται τους φύλακες του, όπως χρειάζεται και τους δούλους με τα ραβδιά για να κλειδώνει μες στο σπήλαιο του Πλάτωνα τους αδαείς παραγωγούς.
Υπάρχει όμως και μια σημαντική διαφορά με το παρελθόν. Η σημερινή αριστοκρατία βασίζεται περισσότερο στο χρήμα και όχι στην τιμή, όπως συνέβαινε με την παλαιότερη.
Αυτό από μόνο του κάνει τη σημερινή αριστοκρατία μια ξεπεσμένη εικόνα της παλαιότερης. Μια αριστοκρατία, επί του χρήματος και διά του χρήματος και του εμπορεύματος. Καπιταλισμός βλέπετε και τι καπιταλισμός, ο πλέον ολοκληρωτικός, με έμφαση όμως στην σωματικότητα, την οποία εξωθεί στα άκρα, στο όριο μιας ιδεαλιστικής υπέρβασης διαμέσου και της τεχνολογίας.
Ο Δίας τιμωρεί
Ήταν κάποτε στα αρχαία χρόνια, πολύ πριν την καταστροφή της Ατλαντίδας ένας Τιτάνας, ο Προμηθέας που έδωσε φωτιά στους ανθρώπους. Μαζί με τους προηγμένους τεχνολογικά Αντλάντιους επιχείρησαν να κατεβάσουν από τον θρόνο τον Δία και τους θεούς.
Ας σημειωθεί ότι εκείνα τα χρόνια οι άνθρωποι ήταν χωρισμένοι σε 3 φύλα, σε άνδρες, σε γυναίκες και σε ανδρόγυνους. Οι άνδρες είχαν προέλευση από τον ήλιο. Οι Γυναίκες από την Γη και οι ανδρόγυνοι από την Σελήνη.
Παρά την βοήθεια του Προμηθέα οι άνθρωποι έχασαν την μάχη με τον Δία και τους άλλους θεούς. Και σε αυτή την εξέλιξη ευθύνη φέρνει ο αδερφός του Προμηθέα, ο Επιμηθέας, ο οποίος την τελευταία στιγμή ξέχασε να οπλίσει τους ανθρώπους, οι κακές γλώσσες λένε πάλι, πως ήταν ρουφιάνος του Δία.
Οι θεοί αποφάσισαν να τιμωρήσουν τους ανθρώπους γι’ αυτό και τους τεμάχισαν. Έτσι από τότε όλοι αναζητούμε το χαμένο μας μισό. Οι άντρες τον άντρα και τείνουν στην ομοφυλοφιλία, οι γυναίκες στη γυναίκα και τείνουν στην λεσβιακή ομοφυλοφιλία, όσο για τους ανδρόγυνους έγιναν οι ετερόφυλοι.
Με άλλα λόγια ο καθένας μας αναζητά τον χαμένο άλλο εαυτό του, αυτόν που ο εξουσιαστής Δίας τεμάχισε. Αυτός ο οποίος ενώνει τα χωρισμένα μέρη, πότε λίγο δαίμονας, πότε λίγο θεός, γιος του Πόρου και της Πενίας, είναι ο θεός Έρωτας, ο οποίος εκτός των άλλων μας παρακινεί να κάνουμε ηρωικές πράξεις και να κοιτάξουμε τους θεούς στα μάτια ή να ενωθούμε και με αυτούς.
Στην βάση αυτής της ιστορικά ξεχασμένης ιστορίας στην αρχαιότητα οι αριστοκράτες φιλόσοφοι σύναπταν ερωτικές σχέσεις με τους έφηβους μαθητές τους. Σχέση σαρκική αλλά κυρίως πνευματική, με παιδαγωγική χροιά, καθώς μόνο μέσω αυτής της ψυχοσωματικής ενότητας δύναται να μεταφερθεί η φιλοσοφική παιδεία από τον δάσκαλο στο έφηβο. Για αυτό το λόγο συνήθως η σχέση σταματούσε με το πέρασμα του έφηβου στην ενηλικίωση, όχι πάντα βέβαια, άλλα αυτό ήταν το πρότυπο.
Παρόμοια αριστοκρατικά ήθη είχαμε και σε άλλες περιοχές του αρχαίου κόσμου, στην αρχαία Κρήτη, στην αρχαία Σπάρτη, στην αρχαία Θήβα με τον ιερό λόχο των πολεμιστών.
Ο Πλάτωνας βέβαια στα ύστερά του, περισσότερο θεοσεβούμενος και λιγότερο επαναστάτης, σε σχέση με την νιότη, βλέπει αυτές τις περίεργες σχέσεις με καχυποψία και αρνητικότητα, λόγου χάρη στους Νόμους του.
Από την αρχαία ανεκτικότητα στο καπιταλιστικό πουριτανισμό
Η αποδοχή αυτών των ερωτικών σχέσεων έχουν σαφέστατα να κάνουν με την αποδοχή αυτής της δημοκρατικής αριστοκρατικότητας της αρχαίας Ελλάδας, η οποία προσέγγιζε τα πράγματα από την ολότητα της πόλης.
Μόνο που αυτή η συνθήκη αφορούσε τους ελεύθερους πολίτες και ιδιαίτερα τα αριστοκρατικά στρώματα και όχι την φτωχολογιά, τους δούλους και όσους δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα.
Αργότερα τα πράγματα άλλαξαν ιδιαίτερα με τον χριστιανισμό ο οποίος είχε ως στόχο την τεκνοποιία αλλά και πάλι όχι δραματικά. Δραματική εξέλιξη υπήρξε, όταν η Δύση δια των σταυροφόρων αποφάσισε να κυνηγήσει οτιδήποτε διαφορετικό, Εβραίους, αιρετικούς, ομοφυλόφιλους. Ακόμη μεγαλύτερη χειροτέρευση υπήρξε με την Μεταρρύθμιση και την αντιμεταρρύθμιση. Η δραματική αλλαγή συνέβη με την ενότητα της επιστήμης και της καπιταλιστικής παραγωγικότητας, όπου οι εν λόγω στάσεις και συμπεριφορές βαφτίστηκαν αποκλίνουσες και αντιπαραγωγικές.
Βέβαια στον ιδιωτικό χώρο τους η ενότητα της αριστοκρατίας των τιμών, των τίτλων αλλά και του χρήματος συχνά τις εξασκούσε· το αποκλίνον αφορούσε το λαό, ο οποίος θα έπρεπε να ήταν συνετός και κυρίως παραγωγικός για να εργάζεται και να γεννοβολά.
Μια απελευθέρωση η οποία οδηγεί στο εμπόρευμα
Τα γεγονότα καλούσαν κάπως έτσι μέχρι τη παγκόσμια πολιτική, πολιτισμική και πολιτιστική επανάσταση του ΜΑΗ του ’68 και της δεκαετίας του ΄70.
Ο ΜΑΗΣ του ’68 οδήγησε στην ερωτική απελευθέρωση και στην συντριπτική ήττα του πουριτανισμού. Οδήγησε στην ανάδειξη των δικαιωμάτων των πάσης φύσεως και θέσεως μειονοτήτων ή των σεξουαλικών και ερωτικών συμπεριφορών. Ακόμη και τον ερωτισμό των εφήβων ή των παιδιών ανέδειξε, δίχως αυτό να ταυτίζεται με παιδοφιλικές συμπεριφορές και στάσεις.
Ο ΜΑΗΣ του ’68 μπορεί να μην κατάφερε να ανατρέψει το καπιταλισμό, όμως έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή του καπιταλιστικού πολιτιστικού και πολιτισμικού παραδείγματος.
Οδήγησε άθελα του στην καθολική εμπορευματοποίηση των πάντων, άρα, και των εν λόγω στάσεων και συμπεριφορών. Ο αέρας της καθολικής απελευθέρωσης μετατράπηκε σε κινήματα ατομικών δικαιωμάτων και σε καθολική εμπορευματοποίηση του προσωπικού, του ιδιωτικού και του σωματικού, οδήγησε στην αποενοχοποίηση της γενικευμένης εκπόρνευσης.
Ως αντιστάθμισμα είχαμε και έχουμε την επιστροφή ενός πουριτανισμού ακροδεξιών και θρησκόληπτων χαρακτηριστικών, τα οποία στην πραγματικότητα κρύβουν απίστευτη αστική ή μικροαστική υποκρισία και ψευτιά, όπως φάνηκε και με το ποιόν του προαγωγού/παιδοβιαστή.
Όπου φτωχός και η μοίρα του
Στην πραγματικότητα η εκπόρνευση και ο βιασμός της 12χρονης είναι ένα ταξικά έμφυλο έγκλημα. Μια 12χρονη από μια φτωχή πολύτεκνη οικογένεια με πατέρα τοξικοεξαρτημένο οδηγείται στην εκπόρνευση από ένα μικρομεσαίο λαμόγιο, με άκρες στην κυβέρνηση, στην αστυνομία και στην Εκκλησία.
Δυστυχώς είναι η πολιτική της κυβέρνησης ή των κυβερνήσεων που πέρασαν από αυτό τον τόπο τα τελευταία χρόνια, που οδήγησαν και οδηγούν στην εξαθλίωση χιλιάδες φτωχά νοικοκυριά και στην πορνεία χιλιάδες νεαρές, νεαρούς, ακόμη και παιδιά, Έλληνες και πρόσφυγες.
Αυτή η πολιτική των κυβερνήσεων, των οικονομικών ελίτ συναντά τα εγκληματικά λαμόγια και τον κοινωνικό χυλό, αυτές τις λούμπεν φασιστικές και ρατσιστικές συμπεριφορές, που έχουν οδηγήσει σε αυτή την τραγικά βάρβαρη πραγματικότητα.
Το ερώτημα παραμένει ανοικτό. Μπορούν τα πράγματα να πάνε αλλιώς; Δυστυχώς οι Τιτάνες και ο Προμηθέας έχουν πεθάνει, ο Δίας έχασε την μάχη από τον Γιαχβέ, τον Θεό και τον Αλλάχ. Η Ατλαντίδα χάθηκε και εμείς έχουμε χάσει το πλοίο για τα Κύθηρα και την Ιθάκη.
Τα πράγματα, όμως, αναγκαία θα πρέπει να πάνε αλλιώς, συνδυάζοντας ατομικά δικαιώματα, σωματικότητες, επιθυμίες με μια γενικευμένη κοινωνική αλλαγή μείωσης ή και εξάλειψης των κοινωνικών και ταξικών ανισοτήτων σε εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο.
14/10/2022
Δημήτρης Σκαλτσάς Αργυρός
Επαγγελματίας Ανάπηρος
«Όπως είπε ο Νίκος Μπελογιάννης τρία τα συστατικά της ζωής: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό».
.
.
.
.
.
.
