Γιατί έχουν «πλακωθεί» η Γαλλία με την Γερμανία στο Μάλι; | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Γιατί έχουν «πλακωθεί» η Γαλλία με την Γερμανία (δια της Τουρκίας και Ρωσίας και στο βάθος Κίνα) στο Μάλι και γιατί τώρα η Γερμανία αλληθωρίζει προς την Κίνα, με διαμαρτυρόμενο τον Μακρόν; | του Γιάννη Χατζηχρήστου
(και τρία εγκλήματα για ειδικό δικαστήριο που συντελούνται εδώ)
Στις ειδήσεις και τις γεωπολιτικές αναλύσεις σοβαρών ινστιτούτων παρουσιάζεται τον τελευταίο καιρό μια κυοφορούμενη σύγκρουση Γαλλίας -Γερμανίας, και που έχει να κάνει με την ανεξάρτητη από τις πολιτικές της ΕΕ πολιτικής του Βερολίνου στο να συνάψει διμερείς εμπορικές συμφωνίες με το Πεκίνο (στη σημείωση #1 μια χαρακτηριστική ανάλυση που απηχεί τα γερμανικά διλήμματα μετά την κατάρρευση της Ost-politic της Γερμανίας, που της στέρησε λόγω του Ουκρανικού και την καταστροφή των Nordsteam1 και 2 τις προνομιακές προμήθειες που απολάμβανε από την Μόσχα).
Το πάγωμα της CAI, της εμπορικής συμφωνίας ΕΕ – Κίνας που υπέγραψε σχεδόν κρυφά η Μέρκελ κατά το διάστημα της μετάβασης από το Tramp administration στο υπό τον Μπάιντεν, δεν χωνεύεται εύκολα από την Γερμανία. Η εν λόγω συμφωνία πριμοδοτεί μόνο την γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, με αντάλλαγμα την ανεξέλεγκτη διείσδυση κινεζικών επενδύσεων στην περιφέρεια της ΕΕ. Δεν είναι τώρα καιρός, πριν καταλαγιάσει και σταθεροποιηθεί κάπως η αρχιτεκτονική της πολυπολικής μετα-παγκοσμιοποίησης για τέτοιες ταρζανιές. Και για να γίνει αυτό απόλυτα κατανοητό, πάρε δύο εκρήξεις στον Nordsteam1 και Nordsteam2.
Όμως υπάρχουν και άλλα πεδία σύγκρουσης συμφερόντων ανάμεσα στην Γαλλία και την Γερμανία και που έχουν να κάνουν με τον παλιό διακαή πόθο των Γερμανών (και που οδήγησε στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο) για την συμμετοχή της στο αποικιακό παιχνίδι πρόσβασης σε πρώτες ύλες και φτηνή ενέργεια με «μία θέση στον ήλιο» και της Γερμανίας.
■ Μια γνωστή αιτία του εμφυλίου που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Μάλι εμφανίζεται να είναι τα κοιτάσματα ουρανίου του γειτονικού Νίγηρα, από τα οποία εξαρτάται κατά 40% η πυρηνική βιομηχανία παραγωγής ηλεκτρισμού της Γαλλίας (το υπόλοιπο το εισάγει κυρίως από τον Καναδά).
Αλλά ΔΕΝ είναι μόνο αυτός ο κύριος λόγος της ανάφλεξης νεοαποικιακών πολέμων ανάμεσα στην Γαλλία και τις Τουρκία – Γερμανία – Ρωσία – Κατάρ μέσω των τζιχαντιστών σε αυτή την χώρα.
Είναι και ένα τεράστιο φυσικό κοίτασμα υδρογόνου που ανακαλύφθηκε τυχαία εκεί το 15.
■ Γιατί είναι σημαντικό το φυσικό υδρογόνο για την ενεργειακή μετάβαση;
►Χωρίς κάποιο καύσιμο εφεδρεία, οι ΑΠΕ είναι τελείως άχρηστες! Μέχρι τώρα σώζονται από το φυσικό αέριο, αυτό που ελέγχει τώρα ο Πούτιν και έχει προκαλέσει τεράστια οικονομική κρίση στην ΕΕ και την Κίνα. (Τα δικά μας κοιτάσματα κυρίως τα νότια της Κρήτης, μένουν σκανδαλωδώς αναξιοποίητα σε βαθμό πλέον εθνικής προδοσίας ─ το πρώτο έγκλημα).
Η σταδιακή όμως απεξάρτηση από το φυσικό αέριο θα διαρκέσει 2-3 δεκαετίες για να αντικατασταθεί από το λεγόμενο «πράσινο υδρογόνο», δηλαδή αυτό που παράγεται με ηλεκτρόλυση του νερού με ηλεκτρισμό από ΑΠΕ. Αυτή είναι η επίσημη γραμμή της ΕΕ και συμπίπτει και με τις πολιτικές του Μπάιντεν και εκείνες των Πράσινων του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως βρίσκεται στο ό,τι για να παραχθεί 1 κιλό υδρογόνου έτσι (άμα καεί παράγει θερμικές 40kWh και νερό) απαιτούνται 50-55 ηλεκτρικές kWh από ΑΠΕ. Όταν δε πρέπει η αποθηκευμένη έτσι ενέργεια να χρειαστεί να γίνει πάλι ηλεκτρισμός, απαιτούνται τότε 4-5 θερμικές kWh για να παραχθεί μία ηλεκτρική.
Ουπς! Δεν βγαίνω έτσι, λένε οι παλιές 7 αδελφές του πετρελαίου, που το γυρίζουν σιγά σιγά στο πράσινο.
Νόμοι της φυσικής και της χημείας ανυπέρβλητου, που δημιουργούν την οικονομική ανάγκη να χρειάζεται ακόμα, μέχρι να βρεθεί μια λύση, το φυσικό αέριο ως καύσιμο ή ως πρώτη ύλη για να παραχθεί το «μπλε υδρογόνο». Αυτό απαιτεί για να παραχθεί λιγότερη ενέργεια, και μάλιστα όχι ηλεκτρική.
Έτσι γίνεται νομίζω κατανοητό το πόσο σημαντικά είναι τα γεωλογικά κοιτάσματα υδρογόνου. Αυτός που θα τα ελέγξει θα είχε ένα τεράστιο ενεργειακό προβάδισμα ως προς τους ανταγωνιστές του.
Και έτσι τώρα τσακώνονται για μόνο ένα τέτοιο σημαντικό κοίτασμα στο Μάλι δι’ αντιπροσώπων Γάλλοι, Γερμανοί, Ρώσοι (δια της Τουρκίας), Κινέζοι και Ινδοί. Και μάλιστα με πιθανή συμμετοχή και ελληνικού στρατού με μάχιμους, λόγω της ελληνο-γαλλικής αμυντικής συμφωνίας Μακρόν-Μητσοτάκη!
►Το H2 ήδη παράγεται βιομηχανικά. Το περισσότερο από αυτό μέσω της διαδικασίας ατμό-αναμόρφωσης μεθανίου (SMR), στον οποίο τα αέρια μεθάνιο, δηλαδή το φυσικό αέριο, αντιδρά με ατμό σε υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις. Μπλε λέγεται αυτό το υδρογόνο.
►Η ηλεκτρόλυση του νερού είναι μια άλλη σημαντική διαδικασία παραγωγής ─ τα μόρια υδρογόνου και οξυγόνου διασπώνται φυσικά χρησιμοποιώντας ηλεκτρική ενέργεια και δίνουν το λεγόμενο πράσινο Η2.
Σήμερα, όμως, μόνο το 2% του παραγόμενου υδρογόνου προέρχεται από ηλεκτρόλυση. Η ΕΕ έχει στόχο αυτό να φτάσει το 100% μέχρι το 2050. Τότε ─ αν υπάρχει ακόμα η ΕΕ με την σημερινή της μορφή ─ θα μπορούσε αυτή να απεξαρτηθεί ενεργειακά από τις ΗΠΑ και την Ρωσία και να παίξει κάποιο σημαντικό ρόλο στην διεθνή σκηνή, λέει.
Ποιά είναι τα προβλήματα με την τρέχουσα παραγωγή;
►Η μέθοδος SMR παράγει διοξείδιο του άνθρακα ( CO2) ως υποπροϊόν. Αυτό μπορεί να είναι βιώσιμο μόνο με χαμηλό κόστος αποθήκευσης του παραγόμενου διοξειδίου του άνθρακα CO2.
Τα δέντρα, που είναι η οικονομικότερη και αποδοτικότερη μέθοδος «καθαρίσματος» του CO2, δεν μας απασχολούν ακόμα σοβαρά. Άσε τον Μπολσονάρο να τα καίει στον Αμαζόνιο και τον Μητσοτάκη να μην σβήνει τις φωτιές στην Εύβοια, όσο επικρατεί παγκόσμια η ηλιθιότητα και οι ανάγκες για Μεγάλες Ιδέες με φαραωνικά έργα με ανεμογεννήτριες κλπ. Αυτά είναι άκρως αναγκαία για να σωθεί ο καπιταλισμός και, κυρίως, οι τράπεζες του με νέα χρέη για τέτοιες επενδύσεις.
Η ηλεκτρόλυση του νερού απαιτεί, όπως είπαμε, πολύ ηλεκτρική ενέργεια. Θα πρέπει να διασφαλίσει ότι αυτή η ενέργεια προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές και ότι (και πάλι) υπάρχει το εμπόδιο του υψηλού, ασύμφορου κόστους της συνολικής διαδικασίας.
Το κόστος παραγωγής φυσικού υδρογόνου, από κοιτάσματα, είναι όμως 2 έως 10 φορές φθηνότερο από τις δύο τρέχουσες διαδικασίες βιομηχανικής παραγωγής του.
■ Η ανακάλυψη υδρογόνου του Μάλι
Το 2015, η εταιρεία φυσικού υδρογόνου Hydroma ανακάλυψε ένα μεγάλο κοίτασμα φυσικού H2 τυχαία, ενώ έκανε γεωτρήσεις για να αντλήσει νερό για το Bourakebougou στο Μάλι. Μετά την ανάλυση του αποδείχθηκε ότι το αέριο είχε μια συγκέντρωση 98% σε καθαρό H2. Αυτό είναι το πιο αγνό φυσικό υδρογόνο που έχει ανακαλυφθεί ποτέ!
Αναλύθηκαν άλλα 12 ερευνητικά πηγάδια και το μέγεθος του πεδίου υδρογόνου έχει εκτιμηθεί σε 8 χιλιόμετρα σε διάμετρο. Από την ανακάλυψη του συστήματος, η Αυστραλο-Καναδική Hydroma χρησιμοποιεί το H2 μόνο για να παράγει ηλεκτρική ενέργεια για ένα τοπικό χωριό. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η παραγωγή αερίου από αυτήν την φυσική πηγή θα συνεχιστεί για χιλιάδες χρόνια, φορτίζοντας με βιώσιμο τρόπο τις τοπικές κοινότητες όλου του Σαχέλ. Ή για να εξαχθεί προς την Ευρώπη μέσω του αγωγού του φυσικού αερίου Νιγηρίας ─ Λιβύης, που έτσι αποκτά ένα προβάδισμα και λόγους να ολοκληρωθεί (έχει κολλήσει από το 2002) έναντι του ανταγωνιστικού αγωγού Νιγηρία ─ Μαρόκο, που χρηματοδοτεί η Κίνα.
Όλος ο καυγάς γίνεται τώρα για τον έλεγχο αυτού του ημιτελή αγωγού φυσικού αερίου, του Υπερσαχαρικού Νιγηρία ─ Αλγερία!
Το έχουμε τώρα γιατί εμείς φρεγάτες, γιατί ΑUKUS για να μην φτάσει μέχρι εκεί η Κίνα και με άλλες επενδύσεις και τα αγοράσει όλα κλπ;
Πάμε παρά κάτω, γιατί υπάρχει και άλλο.
Οι έρευνες δείχνουν ότι το H2 στο Μάλι έχει παραχθεί σε πετρώματα βαθιάς πηγής, πολύ αρχαία σε ηλικία. Σε αυτό το συγκεκριμένο σύστημα, το φυσικό Η2 παγιδεύεται και σφραγίζεται σε δεξαμενές που επικαλύπτονται από στερεοποιημένες ροές λάβας.
Αντίστοιχες γεωλογικές συνθήκες όμως υπάρχουν και αλλού. Π.χ. στα γεωθερμικά πεδία.
Για πολλά χρόνια η βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου απέρριπτε την ύπαρξη φυσικού υδρογόνου ως επιστημονική φαντασία.
Μια πρόσφατη, όμως, ολοκληρωμένη ανασκόπηση δημοσιεύσεων περί του φυσικού υδρογόνου αναφέρει 100 εκατομμύρια παγκόσμιες εμφανίσεις φυσικού Η2, με πάνω από 10% συγκέντρωση αερίου! Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι όλα αυτά είναι τυχαίες ανακαλύψεις και όχι σκόπιμες ή συστηματικές.
Είναι επίσης γνωστό ότι από τα πηγάδια στην Ανατολική Σιβηρία ρέουν αέριο H2 με ρυθμό 100.000 m3 την ημέρα! (Ενδεχομένως να ευθύνονται και για τις περίεργες εκρήξεις κατά τον καύσωνα του 20, που συνέτειναν στις τεράστιες πυρκαγιές της Σιβηρίας που έκαψαν μεγαλύτερη δασώδη έκταση από αυτή που κάηκε στον Αμαζόνιο το 19).
Αυτό παρέχει μια συναρπαστική προοπτική να ανακαλυφθούν περισσότερα από αυτά τα πεδία φυσικού υδρογόνου και, με περαιτέρω έρευνα και στοχευμένη εξερεύνηση, αυτή η μορφή υδρογόνου θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μια ανεξάντλητη πηγή πράσινης ενέργειας. Χωρίς την ανάγκη να πρέπει να αναλωθούν σχεδόν όλα τα αποθέματα σπάνιων μετάλλων του πλανήτη για να κατασκευαστούν πανάκριβα συστήματα ανεμογεννητριών, φωτοβολταϊκών και νέων δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, μόνο και μόνο για να συνεχίσει να ηγεμονεύει η Γερμανία στην ΕΕ, συνεχίζοντας να παράγει τα λάθος προϊόντα από αυτά που πραγματικά χρειάζονται και για την ενεργειακή μετάβαση.
Κίνδυνος λοιπόν το Μάλι, στείλε τον Ερντογάν να κάνει τσαμπουκάδες με την Γαλλία και εκεί, γιατί θα μείνουν πολλά φουρφούρια απούλητα, στο ράφι!
►Το δεύτερο μεγάλο εθνικό έγκλημα ─ σε τα μας ─ έχει να κάνει και με την μη αξιοποίηση της γεωθερμίας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Τα γεωθερμικά πεδία υψηλών θερμοκρασιών Έβρου, Νέστου, Θέρμης, Δ. Μακεδονίας και Σπερύ – Κ. Βούρλων είναι τα ισχυρότερα στην Ηπειρωτική Ευρώπη. Μένουν και αυτά ανεκμετάλλευτα μετά την σκανδαλώδη διάλυση του ΙΓΜΕ και της Αγροτικής Τράπεζας το 12, για να πουλιέται ακριβά και το αγροτικό πετρέλαιο, τότε, και οι ανεμογεννήτριες του Γεραπετρίτης τώρα!
Τα εν λόγω πεδία, εκτός από τις τεράστιες δυνατότητες παραγωγής και ηλεκτρισμού ΑΠΕ για την παραγωγή πράσινου υδρογόνου ή για την διάθεση ζεστού νερού σε θερμοκήπια, μπορούν να θεωρηθούν ─ σε συνδυασμό με την βιομάζα των περιοχών που καίγεται στα χωράφια ανεξέλεγκτη, ως η ενεργειακή πηγή δημιουργίας ανανεώσιμου βιοαερίου (RNG). Ισοδυναμούν όσα καίνε τα χωράφια και τις χωματερές με ανεξάντλητα κοιτάσματα αερίου εκατοντάδες φορές μεγαλύτερα από αυτό του Γλαύκου που βρέθηκε στην Κύπρο!
Δεν κατάφερε το ΙΓΜΕ να ολοκληρώσει και τις έρευνες του για ύπαρξη κοιτασμάτων και φυσικού υδρογόνου σε αυτά και άλλα δευτερεύοντα γεωθερμικά πεδία. Το καθάρισαν με συνοπτικές διαδικασίες στο δεύτερο μνημόνιο.
Δεύτερο έγκλημα!, Ίσως μεγαλύτερο του PSI!
►Δίκτυα μεταφοράς αυτού των αερίων, υπάρχουν. Από τα ίδια θα περάσει μελλοντικά και το μπλε ή το πράσινο υδρογόνο, τα σημερινά δίκτυα του φυσικού αερίου. Αλλά καρκινοβατεί τα τελευταία χρόνια η επέκταση τους σε όλη την Ελλάδα, μέχρι να βρεθεί ιδιώτης για να τα αναλάβει, λέει. Βρέθηκαν οι Ιταλοί της ΕΝΙ, που όμως και οι ίδιοι έχουν λόγους να καρκινοβατούν τα από εδώ δίκτυα και εξορύξεις αερίων, πριν ολοκληρωθούν κάτι άλλες από την Αλγερία που περνούν από την Ιταλία.
Τρίτωσε το έγκλημα!
■ Και τώρα σπεύδει ο Σολτς στην Κίνα, εκλιπαρώντας πάλι για μία θέση στον ήλιο της Γερμανίας. Έτσι όμως αυτή αποκλείεται από τον νέο γεωπολιτικό συνασπισμό IBIS υπό την Ινδία, αφήνοντας την θέση συνεργασίας μόνο στην Γαλλία και με την ΕΕ στα δύο!
Αν τώρα είναι κάτι που δεν καταλαβαίνεις για το πως εμπλέκονται και γίνονται ένα κουβάρι η εξωτερική πολιτική, η ενεργειακή ασφάλεια και η οικονομική μας ανάπτυξη πες το να το ξεκαθαρίσουμε.
Όπως όλα αυτά πρέπει και να ξεκαθαριστούν και στα προγράμματα προοδευτικής διακυβέρνησης των κομμάτων, τελειώνοντας με το καλαμπούρι του «όλα από ΑΠΕ made Germany»
Κατανοητό τώρα το Μάλι και το τι πάει να κάνει ο Σολτς στην Κίνα;
.
.
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014,
