Η κληρονομιά μου | του Γιώργου Ηρακλέους
Σύγκριση ανάμεσα στην παιδική ηλικία
και το τώρα.
.
Δε θέλω πια να ξέρω τίποτα
για κείνο το παιδί που ήμουνα,
που πέρασε και μεγάλωσε
κι ανακάλυψε κάποτε
το πανόραμα του κόσμου,
που έγινε πληγή.
Πόσο βαριέμαι εκείνους τους άντρες,
όταν πίνουν και λένε ιστορίες
για τη ζωή τους στον στρατό
ή τις ερωτικές τους κατακτήσεις,
άδειοι και στεγνοί σαν στέρνες
σε εποχή ξηρασίας,
ανάπηροι στην ψυχή,
γύρω γύρω στα τραπέζια των καφενείων
με τις τράπουλες και το ούζο που έγινε ουίσκι!
Γέρασα σ’ αυτή τη γειτονιά,
δε φταίνε τα φεγγάρια
στα μυστικά συμπόσια της αυλής μου,
όταν φωτίζουν τους λεμονανθούς
και μοσχοβολάνε ολόλευκοι
στο δέντρο που φύτεψε η γιαγιά…
Ψίχουλα η κληρονομιά μου,
τα μισά τα μοιράζω στα πουλιά
και τ’ άλλα μισά στους αγγέλους
στις βαθιές και σκοτεινές ολονυχτίες της ζωής μου…
.
12 Σεπτεμβρίου 2022
[Από τη συλλογή: «Τα πράγματα»]
Γιώργος Ηρακλέους
Γιώργος Ηρακλέους. Φιλόλογος, DEA Κοινωνιολογίας. Γεννήθηκε το 1952. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών από την οποία απέκτησε δύο πτυχία με άριστα φιλολογικού και βυζαντινού & νεοελληνικού τμήματος. Είναι κάτοχος Master της Λογοτεχνίας και διδάκτορας της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας του Πανεπιστημίου της Λιέγης. Δημοσίευσε πάνω από 200 μελέτες εκπαιδευτικού και λογοτεχνικού και άρθρα εκπαιδευτικού προβληματισμού και λογοτεχνικής ερμηνείας. Πήρε μέρος σε πανελλαδικά εκπαιδευτικά και λογοτεχνικά συνέδρια. Κυκλοφορούν βιβλία με μελέτες του.
