Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Φουκουσίμα αγάπη μου!
.
Όπως είναι γνωστόν, όποιος παράγει πυρηνική ενέργεια, μπορεί εύκολα να παράξει και πυρηνικά όπλα! Σαν την πυρηνική βόμβα ουρανίου «Little boy» που έριξαν οι Αμερικάνοι πάνω από τη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου 1945, ενώ ο νικητής είχε ήδη κριθεί, αφού η Γερμανία και Ιταλία είχαν παραδοθεί και η Ιαπωνία είχε ηττηθεί. Κι ακολούθησε το δεύτερο πείραμα με την πυρηνική βόμβα πλουτωνίου «Fat man» στις 9 Αυγούστου 1945 στο Ναγκασάκι (συνολικά 130.000 νεκροί επιτόπου και περισσότερα από 200.000 θύματα)… Ανεξίτηλα σύμβολα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας!
Η ιαπωνική ηγεσία, μην έχοντας κανένα περιθώριο διπλωματικού ή στρατιωτικού ελιγμού, πιεζόμενη από τεράστιες σε μέγεθος στρατιωτικές δυνάμεις σε όλα τα μέτωπα, ήταν έτοιμη για άμεση συνθηκολόγηση. Μάλιστα, μερίδα της πολιτικής ηγεσίας της Ιαπωνίας, μαζί και ο αυτοκράτορας Χιροχίτο, είχαν εκδηλώσει την επιθυμία για εκεχειρία και την παράδοση της χώρας τους, από τον Απρίλη ακόμα του 1945. Η Ιαπωνία είχε συνθηκολογήσει, ουσιαστικά, μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων επί της στρατιάς της στη Μαντζουρία. Δίχως να υπάρχει στρατιωτική ανάγκη και διαπράττοντας ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού κατά της ανθρωπότητας στον 20ό αιώνα, οι ΗΠΑ έσπευσαν να ρίξουν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Το γεγονός και μόνο ότι η Ιαπωνία είχε ήδη ηττηθεί, αλλά και ότι οι δύο ατομικές βόμβες δεν έπεσαν σε στρατιωτικούς στόχους, έκανε φανερό ότι άλλος ήταν ο σκοπός που οι ΗΠΑ έριξαν τις βόμβες.
Η τελική απόφαση για τη ρίψη της βόμβας πάρθηκε την 1η Ιούνη 1945. Στις 16 Ιούλη έγινε με επιτυχία η γενική δομική της ατομικής βόμβας στο Αλαμογκόρντο (Alamogordo) του Νέου Μεξικού. Λίγο πριν, ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Ούγγρο πυρηνικό επιστήμονα Λίο Ζίλαρντ (Leo Szilard), οι οποίοι συμμετείχαν στο μυστικό πρόγραμμα της κατασκευής της βόμβας, ζήτησαν η βόμβα να μη χρησιμοποιηθεί εναντίον ιαπωνικών πόλεων. Πρότειναν να γίνει επίσημη προειδοποίηση προς την ιαπωνική κυβέρνηση σχετικά με την κατοχή του νέου υπερόπλου και στη συνέχεια να προσκληθεί αντιπροσωπεία της σε επίσημη επίδειξη της καταστροφικής του ισχύος σε ακατοίκητο μέρος. Η χρήση πυρηνικής ενέργειας δεν είχε κανένα απολύτως νόημα, σύμφωνα με την κοινή λογική όπου ακολουθούσε ο Λίο Ζίλαρντ και η ομάδα του. Για αυτό το λόγο, ανέπτυξε για τη ματαίωση της χρήσης της ατομικής βόμβας την ίδια πυρετώδη δραστηριότητα που είχε αναπτύξει και για την κατασκευή της. Οργάνωσε τους συναδέλφους του ενάντια στο τερατώδες όπλο, ενώ παράλληλα συνέταξε και διαβήματα προς τον πρόεδρο Pούζβελτ, χρησιμοποιώντας και το κύρος του Άλμπερτ Aϊνστάιν. Η πρόταση απορρίφθηκε από τον Τζέιμς Μπερνς (James F. Byrnes), μέλος της Προσωρινής Επιτροπής και μετέπειτα υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Η γνώμη που σχημάτισε ο Ζίλαρντ για τον Μπερνς έπειτα από τη συνάντηση που είχαν στις 28/5/1945 ήταν η ακόλουθη: «Ο Μπερνς ανησυχούσε για το γεγονός ότι η Ρωσία έχει καταλάβει την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία και το ίδιο ανησυχούσα κι εγώ. Ο Μπερνς πίστευε ότι η κατοχή της βόμβας από τις ΗΠΑ θα καθιστούσε τους Ρώσους περισσότερο χειραγωγήσιμους στην Ευρώπη…». H κατάσταση είχε ξεφύγει από τα χέρια των επιστημόνων…
Όπως τότε, έτσι και τώρα, τα πυρηνικά εξυπηρετούν τις γενικότερες στοχεύσεις και βαθύτερες επιδιώξεις των κρατών που εκτείνονται από την ενεργειακή τους αυτάρκεια και φτάνουν μέχρι την επικράτηση στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς. Η απάντηση στους τρομακτικούς κινδύνους που απειλούσαν την Ιαπωνία, με δεδομένα την υψηλή σεισμικότητα, τα μεγάλα ωκεάνια παλιρροϊκά κύματα αλλά και την ηφαιστειακή δράση στην περιοχή του ιαπωνικού αρχιπελάγους, ήταν ο πολύ διαδεδομένος μύθος περί της «απόλυτης ασφάλειας» που προσφέρουν η ιδιαίτερα ανεπτυγμένη τεχνολογία στη χώρα, καθώς και η υψηλού επιπέδου οργάνωση του κράτους με την παροιμιώδη στρατιωτική πειθαρχία του ιαπωνικού λαού…
Τον Μάρτη του 2011 υπήρξαμε όλοι μάρτυρες μιας ανυπολόγιστης καταστροφής, στον πυρηνικό αντιδραστήρα της Tokyo Electric Power Co Inc στην Φουκουσίμα και όχι μόνο. Μέχρι σήμερα η Φουκουσίμα εξακολουθεί να σκοτώνει, να εκπέμπει ραδιενέργεια και να μολύνει τη γη και τη θάλασσα. Αυτή η καταστροφή κρύβει πίσω της μια πραγματικότητα που είναι βασισμένη στην καταστρεπτική μανία του καπιταλισμού, απ’ όπου δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και ο πυρηνικός όλεθρος. Για άλλη μια φορά, ένας «αόριστος» φόβος κατέκλυσε το ανθρώπινο είδος. Μόνο που αυτός ο φόβος δεν ωφελεί, όταν αντί για το δάσος προτιμάς να δεις το δέντρο. Όταν η ιστορική μνήμη χάνει την αξία της και αντικαθίσταται από τη μνήμη χρυσόψαρου… Όσο για τις συνέπειες, που αφορούν στον πλανήτη αλλά και στις επόμενες γενιές, το παρελθόν της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945, όλο και κάτι μπορεί να μας πει για το μέλλον. Αυτό οι Ιάπωνες το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα. Παρ’ όλα αυτά η Kyushu Electric Power θα επαναλειτούργησε από την 10η Αυγούστου 2015 τον Sendai Nuclear Power Unit No.1, ισχύος 890 MW!
Μπορεί τα πυρηνικά εργοστάσια να διαφημίζονται σαν μία από τις εναλλακτικές λύσεις έναντι της καύσης πετρελαίου, μπορεί να προωθούνται από το πυρηνικό λόμπι σαν μια από τις πιο «φτηνές», «απόλυτα ασφαλείς» και «οικολογικές λύσεις» για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά η «αξία» τους είναι άλλη. Η προπαγάνδα περί «ειρηνικής χρήσης» των πυρηνικών δεν είναι και τόσο πειστική, καθώς η πυρηνική ενέργεια από τη γέννησή της μέχρι σήμερα ένα πράγμα και μόνο σημαίνει: πόλεμο! Ήρθαν και τα τρία σοβαρά πυρηνικά ατυχήματα, στις 28 Μάρτη 1979 στο σταθμό «Three Mile Island Nuclear Generating Station» της Pennsylvania των ΗΠΑ, στις 26 Απρίλη 1986 στο σταθμό «Chernobyl Nuclear Power Plant», της Ουκρανίας και στις 11 Μάρτη 2011 στο σταθμό «Fukushima Daini Nuclear Power Plant» της Ιαπωνίας, για να αποδείξουν κάτι που οι ειδικοί επιστήμονες έλεγαν από καιρό, αλλά κανείς δεν τους άκουγε: πως η πυρηνική ενέργεια ούτε καθαρή, ούτε ανεξάντλητη, ούτε ασφαλής είναι!
Όπως και οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, δεν πρόκειται για ένα γεγονός περιορισμένης εμβέλειας και σημασίας, που δείχνει ότι το συγκεκριμένο πυρηνικό εργοστάσιο στη Φουκουσίμα δεν είναι βιώσιμο και ακίνδυνο για το φυσικό περιβάλλον και τους ανθρώπους. Πρόκειται για μια παγκόσμια δραματική προειδοποίηση και μια απόδειξη της γενικευμένης κρίσης, στην οποία βυθίζεται όλο και περισσότερο το πολιτικοοικονομικό σύστημα του καπιταλισμού, επειδή ακριβώς είναι μη βιώσιμο κι επικίνδυνο, συμπαρασύροντας στην αυτοκαταστροφή του και στον όλεθρο την φύση και την κοινωνία!
Δεν είναι άλλωστε μόνο η πυρηνική τεχνολογία, που οι εφαρμογές της απειλούν με τρομακτικές συνέπειες την ανθρωπότητα και τη φύση, αλλά και οι εφαρμογές των καπιταλιστικών τεχνολογιών αιχμής, όπως η βιοτεχνολογία. Και καμιά συμφορά από οποιοδήποτε …«ατύχημα» στο παρόν ή στο μέλλον δεν πρόκειται να σταματήσει αυτή την καταστροφική μηχανή που αποτελεί ο καπιταλισμός, παρά μόνο η ίδια η καταστροφή του, από τις δυνάμεις μιας κοινωνικής επανάστασης βγαλμένης μέσα από τις πραγματικές χειραφετημένες ανάγκες και επιθυμίες των ανθρώπων, για την αναδημιουργία μια νέας κοινωνίας δικαιοσύνης, αυτοδιεύθυνσης, ελευθερίας κι αρμονικής συνύπαρξης με τη φύση!
