Επισυνδεδεμένα μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου
Χτες, μετά τις αλλεπάλληλες παραιτήσεις του πρωθυπουργικού ανιψιού Γρηγόρη Δημητριάδη και του απτυχίωτου διοικητή της ΕΥΠ κ. Κοντολέοντα, μπήκε στο λεξιλόγιό μας ο ειδικός όρος «επισύνδεση -κι έτσι άλλαξα τίτλο στα μεζεδάκια, που αφελώς είχα αρχίσει να τα γράφω λογαριάζοντας χωρίς τον ξενοδόχο. Και μετά μας λέει ο Έκο ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις!
Βέβαια, ούτε μικρά παιδιά δεν πιστεύουν ότι ο Γ.Γ. του Μαξίμου παραιτήθηκε λόγω του… τοξικού κλίματος (δηλαδή επειδή τον βρίζανε στα σόσιαλ;). Ούτε μικρά παιδιά δεν πιστεύουν επίσης ότι πρωθυπουργός, στον οποίο υπάγεται άμεσα η ΕΥΠ κατόπιν δικής του απόφασης, πληροφορήθηκε μόλις χτες ότι η ΕΥΠ παρακολουθεί τον κ. Ανδρουλάκη. Όσο για τη δικαιολογία ότι, τάχα, η «νόμιμη» παρακολούθηση ενός ευρωβουλευτή και υποψήφιου πολιτικού αρχηγού έγινε εξαιτίας επαφών του με… αμφιλεγόμενους Κινέζους όχι μόνο εκθέτει διεθνώς τη χώρα αλλά και επιβάλλει, μετά τις εκλογές, η υπόθεση του παρακράτους να απασχολήσει ειδικό δικαστήριο.
Όμως παρασύρθηκα και ζητώ συγγνώμη.
Οπότε, ξεκινάμε τα μεζεδάκια μας με μια φωτογραφία (έχουμε πολλές στο σημερινό άρθρο), που τη στέλνει φίλος παπαδιαμαντιστής. Την τράβηξε στον Βόλο.
Οδός Αλ. Μωραϊτίνη, λοιπόν κι αναρωτιέσαι ποιον ήθελε τάχα να τιμήσει η επιτροπή ονοματοδοσίας του δήμου: τον Τίμο Μωραϊτίνη ή τον Αλέξανδρο Μωραϊτιδη, τον συγγραφέα και ξάδερφο του Παπαδιαμάντη;
Μάλλον τον δεύτερο λόγω εντοπιότητας, Σκιαθίτης γαρ, αλλά κάπου τα μπέρδεψαν. Οπότε τώρα ή πρέπει να διορθώσουν την πινακίδα ή να ονομάσουν κάποιον άλλον δρόμο Οδός Τίμου Μωραϊτίδη, να αποκατασταθεί η ισορροπία. Ίσως μάλιστα να είναι και κάθετος με την Αλ. Μωραϊτίνη, ώστε στη γωνία τους να βρίσκει προς στιγμή η μάνα το παιδί και το επώνυμο το όνομά του.
* Στο νοσοκομείο ο Αλέξης Κούγιας για αφαίρεση καρκινικών λεμφαδένων, και του ευχόμαστε να ξεμπέρδεψε, αλλά έβγαλε και μια ανακοίνωση εναντίον του πρώην υπουργού Θοδωρή Δρίτσα, στην οποία διαβάζω:
Το μόνο σίγουρο είναι ότι γι’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς και θα τον μηνύσω και θα τον ενάγω. Όταν αναφέρεται σ’ εμένα και ειδικά για την υπόθεση της Αίγινας να φτάνει μέχρι εκεί που φτάνει ο ίσκιος του.
Το μόνο σίγουρο, από τη δική μου σκοπιά που δεν υπεισέρχομαι στην ουσία του θέματος ούτε καταλαβαίνω από σκιές, είναι ότι ο κ. Κούγιας τα έμπλεξε εδώ με το στιγμιαίο και το διαρκές, εκτός αν έχει σκοπό να ενάγει τον κ. Δρίτσα πολλές φορές αλλά να τον μηνύσει μόνο μία. Με τα δικά μου μάτια, που δεν ξέρουν πολλά από νομική επιστήμη αλλά κάτι σκαμπάζουν από γραμματική, ήθελε να γράψει «θα τον μηνύσω και θα τον εναγάγω».
* Ναι, οι κουμπάροι στη Μεγαλόνησο μπορεί να λέγανε «θα τον ενάξω», που τουλάχιστον θα ήταν σαφέστερο χρονικά. Και μη μου πείτε ότι δεν το λένε, διότι σε νομικό κείμενο κυπριακό διαβάζω:
Περιοριστική οπισθογράφηση παρέχει στον υπέρ ου η οπισθογράφηση το δικαίωμα να δεχθεί πληρωμή της συναλλαγματικής και να ενάξει οποιοδήποτε μέρος αυτής το οποίο ο οπισθογράφος μπορούσε να ενάξει, αλλά δεν παρέχει σε αυτόν εξουσία να μεταβιβάσει τα δικαιώματα του ως υπέρ ου η οπισθογράφηση εκτός αν αυτή ρητά εξουσιοδοτεί αυτόν να ενεργήσει με τον τρόπο αυτό.
Δεν καταλαβαινω βέβαια τι λέει, αλλά δεν φταίει το ενάξει/εναγάγει γι’ αυτό.
* Άλλος φίλος μου στέλνει την εξής οθονιά από κάποιο κανάλι, ίσως του YouTube και αναρωτιέται αν στέκει λογικά η έκφραση «νοσταλγοί του μέλλοντος».
Θα έλεγα πως όχι, εκτός αν έχουμε να κάνουμε με χρονοταξιδιώτες. Πράγματι, αν ένας ταξιδιώτης από το 2300 προσγειωθεί στο 2022 και για κάποιο λόγο χαλάσει το όχημα που τον έφερε στην εποχή μας (για περισσότερες πληροφορίες δείτε το Back to the future) τότε μπορεί να νοσταλγεί την εποχή του (αν και πρώτα θα επωφεληθεί από τις εκπλήξεις της εποχής μας, πχ. θα βρει έστω και με δυσκολία πλαστικο καλαμάκι, θα φάει κρέας από ζώο, θα μυρίσει βενζίνη και πετρέλαιο).
Επειδή όμως τα χρονοταξίδια μόνο στην επιστημονική φαντασία υπάρχουν, εγώ θα απέδιδα αλλιώς το future enthusiasts, όπως νομίζω πως είναι το αγγλικό πρωτότυπο.
Μελλοντολάτρες, ίσως.
* Μια και μιλήσαμε για ταξίδια στον χρόνο, κάπως σχετική είναι η είδηση ότι μικραίνει η διάρκεια της ημέρας και ότι η 29η Ιουνίου 2022 ήταν η συντομότερη ημέρα από τότε που άρχισαν να μετράνε με ατομικά ρολόγια, μια και ήταν κατά 159 ολόκληρα χιλιοστά του δευτερολέπτου μικρότερη από το 24ωρο.
Ωστόσο, κάτι δεν πάει καλά στον τίτλο: Μικραίνει η διάρκεια της μέρας – Επιβραδύνεται η περιστροφή της Γης
Και τα δυο μαζί δεν γίνονται όμως. Αν μικραίνει (κατά χιλιοστά του δευτερολέπτου, να εξηγούμαστε) η διάρκεια της ημέρας, αυτό γίνεται επειδή επιταχύνεται η περιστροφή της Γης. Αν επιβραδυνόταν, η διάρκεια της ημέρας θα μεγάλωνε, διότι η ημέρα είναι το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για μια περιστροφή.
Ή κάνω λάθος;
* Και μια οθονιά από το ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας.
Όπως βλέπετε, αν θέλετε να πάτε στο Μαυρομάτη (ή στο Μαυρομάτι; ή στου Μαυρομάτη, αλά «Γουδή»;) θα πρέπει να βρείτε δικό σας μέσο, διότι «δεν θα εκτελούνται δρομολόγια μέχρι λείψει νέον αποφάσεων».
Αν δεν λείψει το νέον, λεωφορείο δεν θα μπει. Μαύρα μάτια θα κάνουμε να το δούμε το Μαυρομάτη.
* Κι ένα απόφευγμα του Θουκυδίδη από το Τουίτερ.
Είχε γράψει κάποιος: “The society that separates its scholars from its warriors will have its thinking done by cowards and its fighting by fools.” — Thucydides
Υπάρχει όμως κάποιος χρήστης που ειδικεύεται στον Θουκυδίδη και απαντά:
Nothing to do with Thucydides, though often misattributed to him on the Internet; it is actually 19th-century soldier and author Sir William F. Butler.
* Κι ένας τίτλος που προκάλεσε θυμηδία στα σόσιαλ.
Σχεδόν άνδρες ολα τα κρούσματα, γράφει.
Και βέβαια κάποιοι θυμήθηκαν το non troppo fanatico, που το είδαμε κι εδώ πριν από μερικές μέρες.
Φυσικά, εννοούσε «Άνδρες όλα σχεδόν τα κρούσματα» ή «Όλα σχεδόν τα κρούσματα άνδρες» ή «Σχεδόν όλα τα κρούσματα άνδρες» ή…
Στα ελληνικά μπορούμε να αλλάζουμε με πολύ μεγάλη ελευθερία τη σειρά των όρων της πρότασης αλλά όχι με απόλυτη ελευθερία. Άλλο το «σχεδόν όλα» και άλλο το «σχεδόν άνδρες».
* Κι ένα ποδοσφαιρικό, από ρεπορτάζ για τον Παναθηναϊκό, πριν χάσει στην Πράγα.
Είχαν προηγηθεί, άλλωστε, και οι παρωδικές απώλειες των Χουάνκαρ, Αϊτόρ, Παλάσιος λόγω ίωσης την περασμένη εβδομάδα, γεγονός που πήγε ακόμα πιο πίσω τα πλάνα του Σέρβου τεχνικού.
Παροδικές ήταν όμως οι απώλειες, δεν επρόκειτο για παρωδία.
* Και μια πολύ αστεία απάντηση ιδιοκτήτη καταλύματος στην κριτική που του έγραψε τουρίστας. Η κριτική του τουρίστα είναι μηχανομεταφρασμένη στα ελληνικά, κι έτσι σε μερικά σημεία είναι ακατανόητη, αλλά την κεντρική ιδέα την πιάνετε.
Και η απάντηση του Έλληνα ιδιοκτήτη είναι γραμμένη σε αγγλικά της φωτιάς, αν και το νόημα επίσης είναι καθαρό.
The free is dead my friend, ήγουν Ο τζάμπας πέθανε!
* Και ένα θέμα για το οποίο είχαμε γράψει παλιότερα:
Διαβάζουμε για την πολιτική εξοικονόμησης ενέργειας στη Γερμανία:
Το προεδρικό μέγαρο της Γερμανίας στο Βερολίνο δεν φωτίζεται πλέον τη νύχτα, η πόλη του Ανόβερου κλείνει το ζεστό νερό στα ντους των πισινών και των γυμναστηρίων της και οι δήμοι σε όλη τη χώρα ετοιμάζουν καταφύγια θέρμανσης για να προστατεύουν τους ανθρώπους από το κρύο.
Στα ντους των μπροστινών δεν έχουν κάνει ακόμα οικονομία, όπως βλέπετε!
Πάντως κάποιοι άλλοι είναι πιο προσεκτικοί και φυλάνε … τις πισίνες τους, όπως εδώ:
το Ανόβερο, αποφάσισε να κόψει το ζεστό νερό για το πλύσιμο χεριών σε δημόσια κτίρια ή σε ντους σε πισίνες, αθλητικές αίθουσες και γυμναστήρια
η πόλη του Ανόβερο έχει διακόψει το ζεστό νερό στα ντουζ των πισίνων και των γυμναστηρίων,
Και τους δυο τρόπους τους έχουμε συστήσει στο παλιό μας άρθρο. Ίσως η αποφυγή της γενικής να είναι ο πιο στρωτός.
Την ακλισιά όμως «του Ανόβερο» δεν τη συνιστώ με τίποτα, ειδικά που ο τύπος «Ανόβερο» είναι καθαρά ελληνικός -στα γερμανικά προφέρεται κάπως σαν Χανόφα.
* Κι άλλος ένας τίτλος που σχολιάστηκε.
Η πρώην 39χρονη Σταρ Ελλάς, έτσι χαρακτηρίζεται η Μαριέττα Χρουσαλά.
Φυσικά ο συντάκτης ήθελε να γράψει «η 39χρονη πρώην Σταρ Ελλάς». όσο για την αναφορά της ηλικίας εδώ γίνεται για έπαινο.
Αλλά μου άρεσε, θα συστήνομαι κι εγώ ως πρώην 39χρονος.
* Κι άλλο ένα ποδοσφαιρικό, πάλι για τον Παναθηναϊκό (έχασε, είπαμε, αλλά μας έσφαξε και ο μεσιέ Λε Κορμπό).
Είναι μια ομάδα στην οποία κάθε απώλεια μετράει ακόμα και στον γ΄ προκριματικό γύρο του Conference League και όχι στον προημιτελικό του Kυπέλλου UEFA, όταν ο τραυματισμός του Αγγελου Μπασινά και η φαεινής ιδέα του Σέρχιο Μαρκαριάν να χρησιμοποιήσει τον Παντελή Κωνσταντινίδη ως αμυντικό χαφ στο 0-2 του 2003 από την Πόρτο του Ντέκο, του Ντερλέι και του Μουρίνιο, είχαν παίξει καταλυτικό ρόλο για να χάσει η πιο επιτυχημένη ελληνική ομάδα στην Ευρώπη έναν επιπλέον ημιτελικό στη σπουδαία για ελληνικό σύλλογο ιστορία της.
Παιδιά, ο τύπος «φαεινή» είναι ήδη αρκετά επίσημος, δεν παίρνει παραπάνω γαλόνια αν τον κάνετε «η φαεινής»!
* Σε άρθρο για την τρίτη μέσα σε τρεις ημέρες γυναικοκτονία διαβάζουμε:
Αν και ο σημερινός θάνατος της νεαρής κοπέλας θεωρηθεί γυναικοκτονία, τότε η μαύρη λίστα του τραγικού απολογισμού των θυμάτων γυναικοκτονιών αυξάνεται, και ήδη θα μιλάμε για 15 γυναικοκτονίες εν έτη 2022.
Ο φιλος που το στέλνει εστιάζει στην ανορθογραφία, εν έτη αντί για εν έτει, αλλά νομίζω ότι αξίζει να προσεχτεί και κάτι άλλο. Όταν λέμε «εν έτει» συνήθως το λέμε για να τονίσουμε ότι αυτό που συμβαίνει δεν θα έπρεπε να συμβαίνει στην εποχή μας. Εδώ δεν ξέρω αν ο συντάκτης ήθελε όντως να δώσει αυτή τη χροιά (θα μπορούσε να διαβαστεί κι έτσι το κειμενο) ή αν ήθελε απλώς να πει «θα μιλάμε για 15 γυναικοκτονίες μέσα στο 2022″.
* Φίλος εκνευρισμένος στέλνει τη φωτογραφία αυτή, από θερινό κινηματογράφο.
Όπως κι ο ίδιος λέει, περισσότερο πρέπει να τον ενόχλησε η ουσία της απαγόρευσης, παρά η ανορθογραφία («να εισέρχεστΑΙ» αντί «να εισέρχεστε»).
(Τώρα που το σκέφτομαι, η πιο συχνή, και με διαφορά, κατηγορία ορθογραφικών λαθών πρέπει να είναι το μπέρδεμα ανάμεσα σε -αι και -ε. Ακολουθεί το μπέρδεμα στα -(λ)λει και οι προστακτικές σε -είστε).
* Κι ένα ακόμα (πολλοστό) «παχέων αγελάδων» σε νεκρολογία του Σταύρου Ψυχάρη, διαβάζουμε ότι:
Ακόμα και όταν νέα ήθη είχαν επικρατήσει στο επάγγελμα και οι νέοι εκδότες είχαν κάνει τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει κάποιος από το Συγκρότημα Λαμπράκη, χωρίς να πάρει όλη του την αποζημίωση, όπως συνέβαινε την εποχή των παχέων αγελάδων.
Παιδιά, το «παχέων αγελάδων» είναι σαν το «πληγέντων περιοχών» αλλά σε λάιτ έκδοση. Παχέων είναι αρσενικό. Ή θα πείτε το ασυμπάθιστο «των παχειών αγελάδων» ή, στου μπαμπά σας τη γλώσσα, «των παχιών αγελάδων».
* Κι ένα ακόμα ποδοσφαιρικό. Σε ιστότοπο που πρόσκειται στην ΑΕΚ, διαβάζουμε άρθρο που ειρωνεύεται τη διοίκηση της ομάδας διότι «εφηύρε λέξη» ή «την έγραψε λάθος».
Πρόκειται για τη φράση The diamond of Ecumen, όπως χαρακτηρίζει η διοίκηση της ΑΕΚ την Αγιά Σοφιά (την κανονική βεβαίως, όχι το γήπεδο). Και ο ιστότοπος μέμφεται τη διοίκηση, διότι τέτοια λέξη δεν υπάρχει στα αγγλικά και διότι το σωστό είναι Ecumene, αλλά κι αυτή αν την πεις σε Άγγλους «θα σε κοιτάζουν ως αστροναύτη… Είναι σαν τις ιατρικές λέξεις που έχουν όλες μεταφερθεί αυτούσιες στα αγγλικά και σε άλλες γλώσσες για να μπορεί ο κοσμάκης να μιλάει σε κοινή διάλεκτο για τα θαύματα του Ιπποκράτη και της παρέας του…».
Καταρχάς ο συντάκτης έχει ένα δίκιο, το σωστό είναι ecumene, όπως επίσης δίκιο έχει ότι είναι σπάνια λέξη στα αγγλικά. Βέβαια, δεν θα σε κοιτάζουν ως αστροναύτη αν πεις τη λέξη οι Άγγλοι, αλλά μάλλον σαν εξωγήινο.
Όμως το πιο αστείο, που επιβεβαιώνει τον Μέφρι με πάταγο, είναι ότι παντού σε όλο το κείμενο ο συντάκτης, ενώ ειρωνεύεται την επίσημη ΑΕΚ, ο ίδιος γράφει λάθος τη λέξη σε όλες τις παραλλαγές: ecoumen, ecoumene, ecoumenical!!!
* Και κλείνω με αυτό το απόσπασμα από βίντεο.
Το αλίευσε ο φίλος Θανάσης Αναγνωστόπουλος, και το δημοσίευσε στο Φέισμπουκ, στην ομάδα Υπογλώσσια.
Γράφει, αρκετά ευγενικά:
Νόστιμο λαθάκι από βίντεο δημοσιολογούσας χρήστριας των κοινωνικών δικτύων. Η χρήστρια εννοεί οτι δεν θέλει το κράτος τροφό των πολιτών, αλλά χρησιμοποίησε την λέξη σαν να είχε παθητική έννοια. Που δεν έχει νομίζω.
Δίκιο έχει βέβαια ο Θανάσης, τροφίμους του κράτους δεν θέλει τους πολίτες η δημοσιολογούσα χρήστρια, ή αλλιώς δεν θέλει το κράτος σε ρόλο τροφού των πολιτών. Προτιμάει να τους βλέπει να λιμοκτονούν.
Ο Θανάσης δεν θέλησε να φανερώσει την ταυτότητα της «δημοσιολογούσας χρήστριας των κοινωνικών δικτύων» αλλά στοιχηματίζω ότι είναι ένα από τα βίντεο της κ. Αφροδίτης Λατινοπούλου, πρώην πολιτεύτριας της ΝΔ (και αποτυχούσας υποψήφιας στη Θεσσαλονίκη) που πρόσφατα προσχώρησε στο κόμμα του κ. Μπογδάνου επιβεβαιώνοντας την παροιμία για την κοπριά και τα λάχανα.
Η ακροσφαλής σχέση της κ. Λατ. με την ελληνική γλώσσα φαίνεται και από αυτή την οθονιά που μου έστειλε φίλος.
Bλέπουμε ότι η κ. Λατινοπούλου πάσχει από τρόμο διπλής άρνησης, διότι το σωστό είναι να πει «δεν είμαι υπέρ καμιάς υποχρεωτικότητας» όπως και από ελαφρά ακλισιά (υπέρ οποιασδήποτε είναι το σωστό).
Αλλά επειδή είναι καλή πολιτικάντισσα, και χαϊδεύει και τα αυτιά των εμβολιοσκεπτικιστών, υπήρχε φόβος να εκλεγεί στη Βουλή αν έμενε στη ΝΔ. Θα μου πείτε, τώρα υπάρχει φόβος να εκλεγεί με τον θίασο ποικιλιών των τριών Στούτζες (Μπογδάνος-Τζήμερος-Φαήλος), ρεζιλίκι που θα είναι ασφαλώς μεγαλύτερο. Αλλά, ελπίζω, πολύ πιο απίθανο.
Βεβαια, μπροστά στο μέγεθος του σκανδάλου με την «επισύνδεση» (που από τώρα βάζει υποψηφιότητα για μια καλή σειρά στη Λέξη της Χρονιάς, ποιος νοιάζεται για την κυρία;
06/08/2022
Νίκος Σαραντάκος
https://sarantakos.wordpress.com/
Ο Νίκος Σαραντάκος γεννήθηκε στο Παλαιό Φάληρο το 1959. Σπούδασε χημικός μηχανικός και αγγλική φιλολογία. Έχει εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων και άλλα βιβλία. Δουλεύει μεταφραστής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα σε Λουξεμβούργο και Ελλάδα. Ενδιαφέρεται για τη φρασεολογία, την ετυμολογία και τη λεξικογραφία καθώς και για την ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας. Συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσιεύει τα κείμενά του, γλωσσικά και άλλα, στο ιστολόγιό του sarantakos.wordpress.com/ και στο sarantakos.com. Σε μια άλλη ενσάρκωση, γράφει στα αγγλικά και στα γαλλικά για το μπριτζ (το παιχνίδι).
Τα βιβλία του:
«Για μια πορεία», διηγήματα (1984, β’ έκδ. 1988) εκδ. Σύγχρονη Εποχή
«Μετά την αποψίλωση», διηγήματα (1987, β’ έκδ. 1989) εκδ. Σύγχρονη Εποχή
«Μότσαρτ-Αλληλογραφία» (1991, β’ έκδ. 2001) εκδ. Ερατώ
«Το αλφαβητάρι των ιδιωματικών εκφράσεων» (1997) εκδ. Δίαυλος
«Γλώσσα μετ’ εμποδίων» (2007) εκδ. του Εικοστού Πρώτου
«Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» (2009) εκδ. του Εικοστού Πρώτου
«Λέξεις που χάνονται» (2011) εκδ. Το Βήμα
«Λόγια του αέρα» (2013) εκδ. εκδ. του Εικοστού Πρώτου
«Οπωροφόρες λέξεις» (2013) εκδ. Κλειδάριθμος
«Η γλώσσα έχει κέφια» (2018) εκδ. του Εικοστού Πρώτου
«Μύθοι και πλάνες για την ελληνική γλώσσα» (2019) εκδ. ΕΑΠ
«Το ζορμπαλίκι των ραγιάδων» (2020) εκδ. Του Εικοστού Πρώτου
Έχει κάνει την επιμέλεια στην έκδοση των βιβλίων:
«Συμποσιακά», του Κώστα Βάρναλη,
«Αττικά: 400 χρονογραφήματα (1939-1958) για την Αθήνα και την Αττική», του Κώστα Βάρναλη,
«Τα δεκατρία ντόμινα και άλλες ιστορίες», του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη,
«Τι είδα εις την Ρωσσίαν των Σοβιέτ», του Κώστα Βάρναλη,
«Ο μυστηριώδης φίλος και άλλες ιστορίες», του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη,
«Γράμματα από το Παρίσι», του Κώστα Βάρναλη,
«Τα μαραμένα μάτια και άλλες ιστορίες», του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη,
«Κάπου περνούσε μια φωνή», του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη,
«Η νοσταλγία του Γιάννη», του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη,
«Famous Bridge Records», του David Bird,
«Bridge Hands to Make You Laugh…and Cry», του David Bird.
