Η οργή είναι η αρχή | του Τάκη Βαρελά
.
Πόσες πηγές στέρεψαν στα χρόνια της χολέρας;
Πόσα μάτια στέγνωσαν σαν τα δάκρυα
αρνήθηκαν να κυλίσουν.
Το άδικο δεν έχει τελειωμό!
Πόσα ποτάμια δεν έφτασαν ποτέ στη θάλασσα;
Τα νερά τους, τα ρούφηξε η έρημος.
Πόσα βλαστάρια κάηκαν στην πέτρα
και πόσα ακόμη κρεμάστηκαν στους φράχτες των συνόρων;
Σύγχρονα σαρκωμενα σκιάχτρα των καπιταλιστών, θαρρώ πως ειναι τα άψυχα κορμια!
Σταγονες που δραπέτευσαν στην κάψα και έσβησαν στις Ηράκλειες πορτες της Μεσογείου!
Πως να χορτάσει η έρημος νερό, σαν λασπωθηκαν και σφαχτηκαν οι γιοι και οι κόρες σου Αφρική;
Έρημος τόπος, έρημος κόσμος, έτσι λένε!
Έτσι είναι;
Αν ήταν έτσι, τι θέλουν τόσοι στρατοί μέσα στην καρδιά σου;
Βέλγοι Άγγλοι, Ισπανοί, Γάλλοι και Πορτογάλοι,
Ιταλοί, Ολλανδοί και Γερμανοί;
Όλα τα γεράκια από κοντά και οι Αμερικανοί!
Λευκό θανατηφόρο έκζεμα, σε ανθρώπων σώμα οι αποικιοκράτες!
Πηγή αίματος τα ποτάμια σου Αφρική.
Στα σπλάχνα σου ανασαίνει ο κόσμος όλος
και αυτό είναι που σε κάνουν
σκιάχτρο στα μάτια τα δικά μας,
για να έχουν ρίζες των δουλεμπόρων οι γαλέρες.
Και όσοι πιστεύουν πως στο μακελειό,
εμείς θα είμαστε απόντες, λάθος ελπίδα,
μιας και ο καιρός των πολέμων, δεν έχει ποια πατρίδα.
Οργίζομαι στον εθισμό στο αίμα,
Οργίζομαι στα βήματα των ανθρώπων,
που περπατούν επάνω από των ανθρώπων τα κουφάρια,
και λένε πως της μοίρας ήτανε γραφτό.
Οργίζομαι που με εκείνους που κλαίνε
και οδύρονται για το χαμό
και λένε πως ανθρώπων έργα είναι το φονικό,
σημάδι θεϊκό προς το φτωχό λαό!
Τι να την κάνω, την οργή και το θυμό.
Αν ήταν μια φορά, θα ήταν αλλιώς,
μα ετούτο το αίμα, έχει γίνει καθεστώς,
κρατάει χρόνια, ζει από το αίμα και τη βία,
θαρρώ πως είναι ταξικό το καθεστώς!
Να οργιστής, να οπλισθείς!
Να οργανωθείς, να στρατευτείς!
Να σηκωθείς, αν θες να υψωθείς!
Σαν υψωθεί η τάξη των δισεκατομμυρίων,
αλήθεια, που θα βρει η τάξη των αστών,
δρόμο να αντισταθεί;
27. 06. 2022
Τάκης Βαρελάς
https://www.varelas-takis.gr/
Το εικαστικό που συνοδεύει το άρθρο είναι έργο του Τάκη Βαρελά. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή για εμπορικούς λόγους.
