Του Ιουλίου τα μαϊστράλια | της Ζωής Δικταίου
Να ήμουν φεγγάρι,
που απ’ το φεγγίτη σου
δεν θέλει απόψε,
σ’ άλλο παράθυρο πλάι να βρεθεί
που με τη λάμψη του
ίσως κατάφερνε να ψιθυρίσει
όσα δεν μπόρεσε ποτέ να πει.
Πάνω στο τζάμι σου
να ’ρθω να γράψω
λέξεις και όνειρα
κι όλα με φως
τώρα που φέρνει φιλιά ο Ιούλιος
να γείρω πλάι σου
τ’ άστρα ν’ ανάψω
να μη ρωτήσεις, να μη ρωτήσω
πέρα απ’ του έρωτα
με τ’ αφανέρωτα
να ταξιδέψω μέσα στα μάτια σου
κι Αύριο πάλι, να ξέρω πως…
Πως φεύγεις κι έρχεσαι
όμως θυμάσαι
του Ιουλίου τα μαϊστράλια,
λαχτάρα πρώτη
άστρα, κογχύλια και δυο φιλιά
φτερά ολόχρυσα
για μια άλλη νιότη
σημάδι αγγέλου στην αντηλιά.
Ένα ποτήρι στο φεγγαρόφωτο
για δυο ψυχές
μια βάρκα γέρνει
γνώριμη η θάλασσα
μέλι το βλέμμα
φύκια στα μάτια σου
μόνος λυπάσαι
ραγίζει η νύχτα ,
μα δεν ελπίζω,
μα δεν αισθάνομαι τις εποχές.
Του κόσμου άγνωστη,
θα μείνω πάντοτε
μα και η αγάπη μου κι αυτή κρυφή
πάνω στην άμμο το κύμα γράφει
άσπρες δαντέλες,
άστρο μονάχο του στην κορυφή.
Φωνή και χρώματα όλα σου τα ’δωσα
και όλα είναι, απόψε αλλού,
φλόγα αβασίλευτη με λιώνει ο πόθος
παλιά σαΐτα πέταξε ο έρωτας
του ανθού της μοίρας του ντροπαλού.
Σκέψεις βασίλισσες
από τ’ ανήλιαγα
του νου τα υπόγεια περαστικές,
όλα τ’ αταίριαστα διαβάζουν μάγισσες
γυμνή η αλήθεια
κλειστή η πόρτα σου
στιγμές αμίλητες βεγγαλικές.
[Από την ποιητική συλλογή «Αύριο, στάχυα οι λέξεις»]
Ζωή Δικταίου
Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου)
Γεννήθηκα στην Κρήτη το 1962. Στο Τζερμιάδων μεγάλωσα, εκεί έμαθα και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινα δασκάλα όπως ονειρευόμουν. Με κέρδισε η Τουριστική Εκπαίδευση. Ζω στην Κέρκυρα. Πιστεύω στην αγάπη. Με γοητεύουν φεγγάρια, γιασεμιά, κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, όσο και οι ξεφτισμένες δαντέλες του παλιού καιρού. Καινούρια ανάγνωση πάντα η βροχή. Όχημα μαγείας οι λέξεις. Δεν αναρωτιέμαι πια γιατί γράφω. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και η ανάγκη μου να γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν, όμως η λέξη που με καθορίζει είναι το «Αύριο». Με το μολύβι του έρωτα σπασμένο στο χέρι και την προοπτική του ονείρου στ` ανοικτά της ψυχής, αύριο, ακριβή η άνθηση της άνοιξης μέσα στην αλήθεια του φθινοπώρου. Στίχοι μου έχουν μελοποιηθεί από τον Γιάννη Νικολάου, τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη και τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη.
Εργογραφία:
Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Δεκέμβριος 2020
Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Νοέμβριος 2020
Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Νοέμβριος 2019
Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Σεπτέμβριος 2018
Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Φεβρουάριος 2018
Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Μάιος 2017
Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Ιούνιος 2015
Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, 1996, Αθήνα
Αύριο στάχυα οι λέξεις, Σεπτέμβρης 2018
Αύριο, αφή αλμύρας, Νοέμβρης 2020
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα:
«Γράμματα της ποίησης», Ποιητική ανθολογία, 2020, Αθήνα
«Μονόλογοι», Ποιητική ανθολογία, 2017, Αθήνα
