Σημεία των καιρών… | του Αντώνη Κουκλινού
.
Το μέλλον είναι σήμερο, σαν το τροχό τση τύχης,
να βρείς δουλειά, να παντρευτείς, στσι χίλιες θα πετύχεις.
Και που κοντώ θα βρείς δουλειά, τη σήμερον ημέρα,
που σε κακοπλερώνουνε και δε ντα βγάνεις πέρα.
Μα πάλι και να κάθεσαι και να κοπροσκυλιάζεις,
θα πάει τζάμπα η ζωή, το χρόνο να ξοδιάζεις.
Αν’ είσαι άντρας και μετρά, η μούρη σου μνιά στάξη,
γκαρσόνι θα σε κάμουνε, γη θα λαλείς αμάξι.
Αν’ είσαι μνιά ολιά παλιός και δε περνά η μπογιά σου,
δε σκά κιανείς για το ψωμί, που θες για τα παιδιά σου.
Γυναίκα για να βρει δουλειά, τη θένε ντελικάτη,
κομψή ψηλή κ’ αδύνατη , του κόσμου οι φραγκάτοι.
Χυτή λαμπάδα και ξανθιά, αδέσμευτή κ’ ωραία,
προσόντα για να βρει δουλειά, έστω και γραμματέα.
Μη σου φανεί παράξενο, μα δυστυχώς ετσά ναι,
νά ‘χει και τίτλους και σπουδές και σερβιτόρα να ναι.
Αμόντες και τα γράμματα, αμόντες τα πτυχία,
εδά δε λογαριάζεται, τ’ αθρώπου η αξία.
Δε’ ν’ είναι η δουλειά ντροπή, μη παρεξηγηθούμε,
ότι κ’ αν κάνει ο άθρωπος, πρέπει να τον τιμούμε.
Να σαι τεμπέλης, άδουλος, παράδες να ξοδεύγεις,
τση νύχτας ύποπτες δουλειές, μάλλον θα ξετελεύγεις.
Αν είσαι βουτυρομπεμπές και τα ξεκοκαλίζεις,
τα βρίχνεις ούλα έτοιμα, για μένα δε ν’ αξίζεις.
Ακόμη κ’ ανε τά ‘βρηκες, έτοιμα και στρωμένα,
άμα δε ν’ είσαι άθρωπος, αλάργω από μένα…
Αντώνης Κουκλινός
.
