Καλό νε να θυμούμαστε… | του Αντώνη Κουκλινού
.
Μουστρούχα πρέπει να φορεί, ο γάιδαρος στη μούρη,
σα ντου φορτώνεις δεμαθιές, αστάχια και λαθούρι.
Στάργια κριθάργια κ’ αρακά, στ’ αλώνι στιβγιασμένα,
ετούτηνέ τη ν’ εποχή, θερίζου ντα σπαρμένα.
Απάνω στο βολόσυρο, ολημερίς τση μέρας,
κ’ οντε λιχνούνε να φυσά κ’ ο δροσερός αέρας.
Κρέμασε το ν’ αγγέλαμο, σ’ ένα κλαδί να δείχνει,
με το θρινάκι οντο λιχνάς, στα μούτρα μη στα ρίχνει.
Όπχιος βαστά το κόσκινο, ψηλά να το σηκώνει,
να ξεχωρίζει ο καρπός, απ’ τ’ άχερα στ’ αλώνι.
Να βάνεις μακρομάνικο, στση κάψας το ντουμάνι,
οντε φορτώνεις άχερα, φαγούρα μη σε πχιάνει.
Ένα σταμνί κρυγιό νερό, να παίρνεις οντε φεύγεις,
από βραδύς το γέμιζε, να χεις να δροσερεύγεις.
Ετσέ δουλειές δε κάνουνε, τη ν’ εποχή που ζούμε,
καλό νε να θυμούμαστε, να μη ντα λησμονούμε…
Αντώνης Κουκλινός
.
