Γιάννης και Μανώλης Βάρδας – Η μάνα
Μάνα και πώς να τσ΄ αρνηθώ και πώς να τση ξεχάσω
τση πρώτης μου αγαπητικής του πρώτ ανθού τση νιότης
πού ΄μουνε δώδεκα χρονώ βοσκάκι στη μαδάρα
και είτο σπερνό τ Αγιού Σταθιού μεγάλο πανηγύρι
και σήμωσα στην εκκλησά να κάμω το σταυρό μου
και σύντυχέ μου ο έρωτας με τ’ αργυρό δοξάρι
και είδα τον ήλιο πιο λαμπρό και το φεγγάρι ρόδα
κι είδα νερά να τρέχουνε περβόλια να ποτίζουν
κι είδα πουλιά να κελαηδούν και λούλουδα ν’ ανθούνε
και ήμουνε νέος κι άγουρος κι αμάθητος στα πάθη
Μάνα και πώς να τς’ αρνηθώ
Όλος ο κόσμος ‘πού τη μια κι η μάνα ‘πού την άλλη,
ως κι α γυρέψεις δε θα βρεις αγάπη πιά μεγάλη
Όλος ο κόσμος ‘πού τη μια κι η μάνα μοναχή τζης,
όσο κι αν ψάξεις δε θα βρεις καρδιά σαν τη δική τζης
Αυτή σε φέρνει στη ζωή, αυτή σε μεγαλώνει,
αυτή για σένα γίνεται πάντα νερό και χιόνι
Αυτή βαστά τη χέρα σου στο πρώτο σου το ζάλο,
αυτή σου δίδει το βυζί και κάνει σε μεγάλο.
Αυτή βαστά τη χέρα σου στα πρώτα σου ζαλάκια,
αυτή σου πρωτοτραγουδεί τα πιο γλυκά κανάκια
Αυτή βαστά τη χέρα σου, αυτή σε στραταρίζει,
αυτή ‘ρχεται στην κούνια σου και σε γλυκοκοιμίζει
Αυτή βαστά τη χέρα σου στο πρώτο σου σεργιάνι,
αυτή σε παίρνει αγκαλιά και βόλιτα σε βγάνει
Αυτή σε πάει στο σκολειό να μάθεις να διαβάζεις,
αυτή ανιμένει να σε δει μεγάλο να σπουδάζεις
Μες στσι φουρτούνες τση ζωής η μάνα ‘ναι λιμάνι,
αυτή τ’ ανοίγει τα φτερά και στ’ ανοιχτά σε βγάνει
Μες στσι φουρτούνες τση ζωής η μάνα είναι πυξίδα
και θάρρος και παρηγοριά και δύναμη κι ελπίδα
Σ’ όποιο σημείο κι αν βρεθείς, η μάνα στέκει μάνα,
μέχρι ν’ ακούσεις υστερνά τη νεκρική καμπάνα.
.
Ο Γιάννης ο Βάρδας είναι εκείνος που έγινε βοσκός στα Λασιθιώτικα Βουνά για να μπορεί να διαβάζει και να παίζει Λύρα!!! Ζει στη Φύση και δημιουργεί αυτά που κρύβει η καθαρή ψυχή του με ζωντανές εικόνες. Σε αυτές βλέπομε το αίμα που χοχλακά κυλόντας !!!! Είναι ένας φιλόξενος άνθρωπος με μεγάλη καρδιά που χωράει όλο τον κόσμο. Η μάντρα του στα όρη τα ψηλά βουνά, είναι μνημείο πολιτισμού! Μοσκοβολά ασβέστη, λουλούδια και βοτάνια! Τα βιβλία και οι Λύρες και η αγάπη του για την κερά αχτινοβολούν τον έρωτα του για τη ζωή και τη Φύση.
Η συλλογή του με ποιήματα και μαντινιάδες κυκλοφόρησε πριν δυο χρόνια. Απλό και αξιοπρεπέστατο πόνημα! Στο πρώτο μέρος έχομε εικοσιτέσσερα τραγούδια σε δεκαπεντασύλλαβο ανομοιοκατάληκτο στίχο. Πρωτότυπα δημιουργήματα απο ένα λαικό ποιητή που διαθέτει προσωπικότητα και άποψη! Που ξεχυλίζει από Κρητική ψυχή ! Μας χαρίζει αυτά που αισθάνεται με ζωντανές εικόνες!!! Στο δεύτερο μέρος περιέχει διακόσιες μαντινιάδες με το μοναδικό βλέμμα του Λυραρογιάννη. Η γλώσσα του είναι αυθεντική και κατανοητή ! Μεστή και καθαρή! Ενώ έχει ιδιωματικές λέξεις είναι απλή και προσιτή!
