Μέσα στην τύρβη και στον ορυμαγδό του σκοτισμένου ουρανού, του φθοροποιού άνεμου και της επιζήμιας βροχής, οι ποιητές ας διατυπώσουν ορθά, θεμελιακά και αξιόπιστα αυτό ακριβώς που εννοούν.
Ας καταγράψουν τους οιωνούς κι ας αποκαλύψουν την αντίρροπη δύναμη που μάχεται το ζόφο και την κακουργία, για να εμπνεύσει τις δημιουργικές σκέψεις και τις ενάρετες πράξεις των θνητών όντων της δημιουργίας. Ας εκφράσουν ελεύθερα την άποψή τους για το μυστήριο της γέννησης, της ζωής, της θυσίας και του θανάτου, για να καταλαγιάσει η πανάρχαια αγωνία πάνω στο αδυσώπητο το χώμα. Για να ξεκινήσει η καινούρια διαδικασία πάνω στην πολύπαθη φλούδα της γης, που αιώνες και αιώνες απαντέχει και αισιοδοξεί τρέφοντας συνετές ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.
Ας καταβάλλουν οι ποιητές την απαιτούμενη νοητική προσπάθεια προκειμένου να αναιρεθεί και, να ακυρωθεί το φανατισμένο πάθος των ασυλλόγιστων ψυχών της άπληστης ολιγαρχίας που μυθοποίησε και αποθέωσε τον αθέμιτο πλούτου και το άνομο κέρδος.
Για να βρει ένα δρόμο ανοιχτό και πλατύ να οδοιπορήσει η ιστορική/επιστημονική άποψη που θα παραδώσει στην έξαψη του αγέρα τούτη την αστόχαστη αντιμαχία.
Για να προκύψει η ευγενής άμιλλα που θα αναβαθμίσει και, που θα αναπτερώσει τα άδολα ιδανικά της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης στη γη, με φτερά χερουβείμ, σε ένα ημιστίχιο…
Κάποιοι εκθειάζουν τη φαυλότητα και τη διαφθορά, αντί για την υπεροχή και για την παντοδυναμία των ουρανών κι άλλοι αποθεώνουν το μαρτύριο και το αίμα αντί για την κοινωνική ισότητα και για την παγίωση της φύσης του δικαίου πάνω στο καταβεβλημένο χώμα.
Και δεν προκρίνεται, όπως αξιώνουν οι καιροί, η επωφελής ιδέα που προσδίδει νόημα και αληθινό περιεχόμενο στη ζωή, ώστε να πυροδοτηθεί η βέλτιστη συναισθηματική φόρτιση προκειμένου να εκφραστεί η εξέγερση και η αντίσταση που θα καθηλώσουν, που θα ακινητοποιήσουν και, που θα αχρηστεύσουν εντέλει το μαρτυρικό θάνατο της ύλης πάνω σε τούτο το ολισθηρό έδαφος που βιώνουμε μια ψευδεπίγραφη και υστερόβουλη ζωή!
Οι φωνές των νηπίων αναριγούν κάτω από τα ερείπια. Στη δυσοίωνη σιωπή της καταχθόνιας και της ρυπαρής απόστασης, στο κρημνώδες διάστημα του αλλόκοτου μίσους που εμφωλεύει στις ναρκωμένες μας ψυχές. Εκεί όπου ο αβάσταχτος πόνος αλαφιάζει και τρομοκρατεί ολάκερη την οικουμένη δίχως την παραμικρή τύψη.
Πάνω από τις πυρπολημένες στέγες των φτωχόσπιτων, μέσα στα ερείπια και στα συντρίμμια της μαρτυρικής ζωής μας, αγριεύει και λυσσομανά ξανά η ακατάσχετη οδύνη μαζί με την ανελέητη βροχή και με τον ανθρωποφθόρο άνεμο που δεν συναισθάνθηκαν ακόμη τη χρεία να κοπάσουν, να ημερέψουν και να καταλαγιάσουν.
Μα για να ανάψει στον κόσμο η καινούρια φωτιά, οι ποιητές πρέπει να διαγράψουν με μια μονοκοντυλιά την ανεπάρκεια και τη σύγχυση, την αντιξοότητα και τη δυσχέρεια, το σάστισμα και τα άγονα δάκρυα των εξαπατημένων συνειδήσεων.
Των παραπλανημένων όντων της κτίσης που οφείλουν πάραυτα να ιδούν την άλλη αλήθεια για να διατυπώσουν ενσυνείδητα και για να επιβάλλουν συλλογικά τον κώδικα της δικής τους προσήκουσας ιδεολογίας, με τον αρμόζοντα σεβασμό για το μακάριο άνθρωπο που υπερψηφίζει και, που προσυπογράφει η καινούρια επικαιρότητα.
Για να αναδυθεί μια θετικότητα που δε θα επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση, ώστε μια καινούρια προσδοκία να φεγγίσει πάνω στο συλημένο και στο λεηλατημένο, από την παράβαση και από την ασυγχώρητη αμαρτία, χώμα.
Για να σκιρτήσει ξανά στην πλάση εκείνη η αρχέγονη ανάμνηση που θα τονώσει και, που θα ενδυναμώσει το εξασθενισμένο φρόνημα των στιγματισμένων συντρόφων μας.
Για να αναθαρρήσει και για να ανακάμψει το παμπάλαιο όραμα που θα αναπτερώσει την ευάλωτη πίστη μας για να εισακουστεί το καινούριο άγγελμα που θα μας κινητοποιήσει και, που θα μας προσανατολίσει αποφασιστικά για την επίτευξη ενός στόχου γνήσιου, επίδοξου και ανατρεπτικού.
Σε εκείνες τις μεγαλειώδεις στιγμές όπου η νύχτα θα ξεστρώσει όλα τα σκοτεινά πέπλα της και θα αποσυρθεί, για να αποκαλυφτούν επιτέλους στο βλέμμα μας οι μυριάδες αποχρώσεις του βαθύ πράσινου και του γαλάζιου στις χορταριασμένες λοφοπλαγιές τούτης της αδιάψευστης άνοιξης.
Για να ξεκινήσει η αθρύλητη πορεία των αναπότρεπτων γυρισμών: των ταγμάτων των αγγέλων, των ορδών των εξόριστων, των λεγεώνων των εκτοπισμένων και των ακριμάτιστων ψυχών…
Για να βρουν επιτέλους ήλιο, χώμα και νερό οι πανανθρώπινες αξίες και οι γνήσιες φιλοδοξίες της συμπονετικής μας μητέρας γης.
Για να ορθωθούν και να αναβλαστήσουν οι απαντοχές των ηττημένων και των κατασυκοφαντημένων μαχητών της ελευθερίας σαν τα χλωρά κλαδιά του δάσους, για να απλώσουν ρίζες βαθιές οι ελπίδες κι οι λαχτάρες των ζευγάδων και των προλετάριων πάνω στην τέφρα και στα καυτά δάκρυα των ατέρμονων αιώνων της δοκιμασίας.
Για να γίνουν οι παμπάλαιες προφητείες δέντρα αειθαλή στα απέραντα λιβάδια του ουρανού, για να πετάξουν με απλωμένα φτερά τα λευκά περιστέρια της ειρήνης πάνω από τις πυκνές δεντροστοιχίες της γης!
Για να αναστηθούν και, για να ορθιάσουν επιτέλους στο ρωμαλέο φως των ξάστερων οριζόντων, των ανθρώπων τα αδικαίωτα όνειρα,…
Ο Γιώργος Δ. Μπίμης γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Βοιωτίας και ζει στη Λιβαδειά. Είναι Τεχνολόγος Μηχανολόγος Μηχανικός κι έχει φοιτήσει στην Παιδαγωγική Σχολή της ΣΕΛΕΤΕ. Είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός. Διαβάζει, μελετάει και γράφει ποίηση από την εφηβική του ηλικία.
Εκτός από την ποίηση ασχολείται με τη στιχουργική, με το θεατρικό λόγο, με το διήγημα, με το δοκίμιο και με το μυθιστόρημα… Δημοσιεύει ποίηση και στίχους στον τοπικό τύπο «Διάβημα» και σε φιλολογικά περιοδικά όπως: «Βρυσούλες Γνώσης» στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας, «homo universalis», «αιολικά γράμματα», «ατέχνως», «βιβλιοnet,» «fractal», «Αποστακτήριο», «Κατιούσα», «Αlt» κ.α.
Έχει διακριθεί σε πολλούς πανελλαδικούς και σε παγκόσμιους ποιητικούς διαγωνισμούς.
Στίχους του έχουν μελοποιήσει: Ο συνθέτης και τραγουδιστής Παντελής Θαλασσινός, η σολίστ κλασσικής κιθάρας Εύα Φάμπα, ο συνθέτης και τραγουδιστής Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης, ο συνθέτης Στέφανος Ψαραδάκος, ο συνθέτης Θοδωρής Καρέλλας, ο συνθέτης Τάσος Παπαθανασίου, ο συνθέτης Γιώργος Κοφινάς και ο συνθέτης και τραγουδιστής Ονούφριος Παντής.
Ο Γιώργος Δ. Μπίμης έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές:
«Μνήμες της πέτρας και της Σιωπής»,
«Τα Λυρικά»,
«Ο Χρόνος κι οι Πληγές»,
«Το χώμα και το αίμα»,
«Πρωινό άστρο και άλλα ποιήματα».
Το θεατρικό του έργο «Σωκράτης, η ιδέα που νικά το θάνατο» βραβεύτηκε σε πανελλαδικό διαγωνισμό της «Ασημένιας Σελίδας» και εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Εντύποις.
Από τις Εκδόσεις Εντύποις εκδόθηκε και το 6ο βιβλίο του ένα μυθιστόρημα που έχει τίτλο «Στα μονοπάτια της Μνήμης».
Επίσης έχει εκδοθεί κι ένα βιβλίο με έξι δοκίμια που έχει τίτλο: «Έξι τύψεις της Γης».
Ο Σύλλογος των Συνταξιούχων του Δημοσίου Ν. Βοιωτίας έχει απονείμει τιμητική πλακέτα στον ποιητή για την προσφορά του στα Γράμματα και στην Τέχνη…
Ο Γιώργος Δ. Μπίμης είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, αλλά και της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Είναι τακτικός συνεργάτης στις ιστοσελίδες: Κατιούσα, Αλτ.
Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα του ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΙΜΗΣ
