Άσυλο η μνήμη του Έρωτα | της Ζωής Δικταίου Ένα παράθυρο ανοίγει διάπλατα στην άνοιξη για να ξανακλείσει αθόρυβα σε μιαν ύποπτη σιωπή την ώρα που με επίσημο ρυθμό χτυπούν δυνατά τα φτερά της αιωνιότητας στο κάστρο. Φλόγες στους χτιστούς φανοστάτες του ναού στο παρόν της μεθυσμένης απ’ τα φώτα πόλης ο μεγάλος δρόμος κάτω από τα καινούρια άστραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πάνω στα κλειστά βλέφαρα… | της Ζωής Δικταίου Πάνω στα κλειστά βλέφαρα… στάθηκε ο χρόνος σύμμαχος, εχθρός, ποιος ξέρει; Το δάκρυ κεντά ασήμια αφανέρωτα παχνισμένο το χνούδι της νιότης στα μάγουλα και στα ροδόφυλλα. Κρατάς τη σπίθα, χέρια τρεμάμενα Αύριο… η φλόγα Αύριο… Νυσταγμένη η πόλη οι φανοστάτες σβήνουν, ερήμην σου κρέμεται το χειμωνιάτικο φεγγάρι ανατολικά, στ’ ακροκέραμο του πύργουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Συρτάρι κλειστό μιας εξόριστης μνήμης | της Ζωής Δικταίου Στ’ ακροδάχτυλα η θύμηση τής αφής περίεργα ακόμη γνώριμη παράξενα ξένη. Ηττημένος στο ανοιξιάτικο φως τα μαλλιά γεμάτα φθινόπωρα η αγάπη γλιστρά απ’ τα μάτια στην άμμο, σκορπισμένα τα λάφυρα της τρικυμίας. Κρυφά αναζητάς μυστικούς κώδικες αυτούς που μιλούν για το αιώνιο τού Έρωτα και το ουράνιο πεπρωμένο με λέξειςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καταλάγιασαν όλα και η σιωπή μέσα μου | της Ζωής Δικταίου Βάρυνε η ατμόσφαιρα απότομα, μυριάδες αδέσποτες σκέψεις αφουγκράζεσαι τρέμοντας την αιωνιότητα τη στιγμή που ισορροπεί στα φτερά του ανέμου, θυμάσαι γυμνά πόδια, αδικαίωτα καρδιοχτύπια και το τρίξιμο στο κερωμένο πάτωμα το κλειδί και το τοπίο του Αχέροντα γνώριμα. Τρέχει το νερό ανάμεσα σε ρίζες και βαθιές σκιές ομολογείςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αφήνοντας στο χώμα τις ξενιτεμένες σκιές | της Ζωής Δικταίου Μυθοπλασίες ζωής ακούρσευτη η θάλασσα του Νότου ανοίγεται μαβιά βαθιά νερά του Λιβυκού στη μνήμη της νιότης, ακριβό το ταξίδι. Με τη φαντασία στην υδρόγειο επινοώντας καινούρια τερτίπια φτερουγίσματα αδέξια, μαθητεύεις να πετάς ακόμη στο όνειρο. Η πέννα στο κόκκινο μελάνι τα χέρια τρέμουν παγωμένα με πολεμούν οι λέξεις, αυτέςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Δρακόγελως και οι Μοσκοκούζουλες | της Ζωής Δικταίου Στο Οροπέδιο, εδώ στο απάνω δώμα της γης κάθε διαδρομή, κάθε μονοπάτι είναι μια νέα πρόκληση, μια ανοιχτή σελίδα που σε περιμένει να την διαβάσεις. Η ανάγνωση αυτή αποτελεί λειτουργία θεραπευτική και δεν είναι μόνο ο καθαρός αέρας που κατεβαίνει φουριόζος από τις κορυφογραμμές και οι χιλιάδες μυρωδιές, δεν είναι ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ζωή, ζωή παντού και πουθενά | της Ζωής Δικταίου Αλλεπάλληλες οι μεταμφιέσεις πόσα προσωπεία φοράς επιστρατεύοντας μια ακτίνα από χρωματιστό φως ζωγραφίζεις στην πάνω όψη της ψυχής για να με ξεγελάσεις, άλλη μια φορά ζωή, ζωή… παντού και πουθενά. Στο μακρινό παρελθόν παλιά γράμματα ξεθωριασμένα στο ξύλινο μπαούλο σκαλιστά ρόδια και περιστέρια χίλιες δυνατότητες συμβιώνουν περιμένοντας να εκφραστούν κι ύστερα,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αύριο, η μέγιστη δύναμη για τη ζωή, η Αγάπη | της Ζωής Δικταίου Είχες φύγει ίσως από αδυναμία να συναντήσεις το πεπρωμένο. Απροετοίμαστοι στη ματαιότητα της επιθυμίας και οι δυο, με την επίγνωση ενός μέλλοντος άλλου, Αύριο, εκεί στη στροφή του δρόμου ευωδιάζει η θύμηση τριαντάφυλλα. Μ’ επισημότητα μυσταγωγική σήκωσες το βλέμμα απ’ το χώμα αργά – αργά, χωρίς εκείνηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο τύμβος των αεροπόρων | της Χαρούλας Βερίγου ΧΑΜΗΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΝΘΗΤΕΣ ΦΛΟΓΕΣ έως την καρδιά, όταν ξαναγυρνάς στο Οροπέδιο. Ακατασκεύαστη και σκοτεινή η αγάπη σε τούτα τα νοηματισμένα βουνά, εσένα καλεί να γυρίσεις, να βρεις το νόημα του γενέθλιου τόπου μέσα σου. Η επανάκτηση των αναμνήσεων αποκτά άλλη αξία τώρα. Επιστρέφεις, μα δεν είναι αυτή η αναζήτηση μιας χαμένης εικόνας.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
