Αναθεώρηση | του Γιώργου Μπίμη Το ότι υπάρχουμε και ζούμε, έχει μια καίρια σημασία κι οφείλουμε να διαβιούμε, με ανθρωπιά κι ευαισθησία… Τι ’ναι ο χρόνος μες στο χώρο; γιατί ’μαι αυτός που είμαι τώρα; Κι αυτό το φως το κερδοφόρο, γιατί να σβήνει μες στη μπόρα; Πού ξεκινά και πού τελειώνει, τούτο το αλλόκοτο ταξίδι; Ποιο λάγνο πάθος μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το πνεύμα της αδικίας | του Γιώργου Μπίμη Το πνεύμα της αδικίας σκιάζει την παιδεμένη γη κι οι άνθρωποι παραμένουν ολόιδιοι μέσα στους ατέρμονους αιώνες… Η συνείδηση όμως, αυτό το εξελιγμένο και προνομιούχο κομμάτι της ύλης, μοιάζει μ’έναν πλατύ ορίζοντα που αποζητά εναγώνια τη χαρά και τα δάκρυα, το φως και τη βροχή, τα ειδύλλια των γαλάζιων καλοκαιριών, τη μοναξιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η φιλοσοφία της ποίησης κι η ποίηση της φιλοσοφίας | του Γιώργου Μπίμη Η ποίηση ως μορφή τέχνης, στην απλή της εκδοχή, εξυμνεί και εκθειάζει το φυσικό κόσμο και τα εξωτερικά του γνωρίσματα. Τους ήχους των γάργαρων ρυακιών που τρέχουν εσπευσμένα στον κατήφορο, τους μυροφόρους θάμνους κάτω από τα ψηλόλιγνα κυπαρίσσια, τα γιασεμιά που σκορπάν σπάταλα τη μεθυστική τους ευωδιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ένα βότσαλο | του Γιώργου Μπίμη Ένα βότσαλο στην άμμο απ’ το κύμα ξεχασμένο, πέρασε το καλοκαίρι και ακόμα σε προσμένω… Ένα φύλλο τρεμοπαίζει κίτρινο φλουρί στο χώμα, Φθινοπώριασε απόψε και σε περιμένω ακόμα. Ένα αστέρι τρεμοσβήνει σαν παιδί ξενυχτισμένο, το κοιτώ και όλο μου γνέφει πια να μην σε περιμένω. Στην αρμύρα και στο κύμα μ’ ένα βότσαλο βρεγμένο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα δέντρα | του Γιώργου Μπίμη Κοίτα τα δέντρα πως λυγάνε, για τους ανθρώπους τραγουδάνε, ήχους απλώνουν στον αγέρα μ’ ένα βιολί και μια φλογέρα. Τα δέντρα τις ψυχές ξυπνάνε κι όσοι πονούν και αγαπάνε μ’ αυτό το πάθος που ψηλώνει να βγουν στου Διγενή τ’ αλώνι. Μικρή η καρδιά, δεν με χωράει, φτερό, στις φλόγες προχωράει, ψάχνει ρυθμό, ζητάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αναγκαιότητα | του Γιώργου Μπίμη Ανήκουμε σ’ έναν κόσμο που συγκροτήθηκε από ατομικά κίνητρα χωρίς να λάβει καθόλου υπόψη του τη δική μας αποκλίνουσα άποψη. Σ’ έναν κόσμο που παρέρχεται μα που εξακολουθεί να δίνει λυσσαλέα μάχη για να παρακρατήσει και για να διαιωνίσει εντέλει μια εξουσία που δεν του ανήκει. Ανήκουμε σ’ ένανκόσμο που παραβιάζει συστηματικά τους φυσικούς νόμους,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Ο ίσκιος του ουρανού…» και «Εσπερινές εικόνες» | του Γιώργου Μπίμη . 1. Ο ίσκιος του ουρανού… Ο ουρανός που άλλοτε θωρούσα με υποψία τώρα είναι ζωντανός και με καλεί στον ίσκιο του… Στους σταλακτίτες των βυθών του ξαναγεννιέται η ενδόμυχη ανατολή, η πηγή, η έγερση και η ύψωση που θα συντρίψουν κάθε αβεβαιότητα στη γη, που θα προσηλυτίσει τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Στη Γη της Ελπίδας» ένα νέο ταξικό τραγούδι σε ποίηση Γιώργου Μπίμη Ένα νέο εξαιρετικό και επίκαιρο όσο ποτέ, τραγούδι με τίτλο «Στη Γη της ελπίδας» σε ποίηση Γιώργου Μπίμη, μουσική του Γιώργου Κοφινά και ερμηνεία του Νίκου Τάγκα, κυκλοφόρησε πρόσφατα, προσθέτοντας ένα ακόμη στα τραγούδια που βγαίνουν από την ψυχή! Τίτλος τραγουδιού: «Στη Γη της Ελπίδας» Κολλήγοι, εργάτες, φοιτητές,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αϊλάν Σενού | του Γιώργου Μπίμη Αρχές Σεπτεμβρίου 2015. Ο 3χρονος Αϊλάν Κούρντι, ο 5χρονος αδελφός του Γκαλίπ και η μητέρα τους Ρεχάν βρέθηκαν όλοι νεκροί σε παραλία του Μπόντρουμ της Τουρκίας. Έχασαν τη ζωή τους στο ναυάγιο του πλεούμενου που τους μετέφερε, τη νύκτα από το Μπόντρουμ προς την Κω. Μοναδικός επιζών ο πατέρας Αμπντάλα Σενού. Όλοι πρόσφυγες απόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
