By:
On:
In: Ποίηση

Σεισμός, μ’ ένα παράταιρο δάκρυ σαν κόμπος λιβάνι | της Ζωής Δικταίου Σεπτέμβρης, ο ήλιος πρωτοκανακάρης ένα μπόι ψηλά στην Πεδιάδα, πάνω από τα διάσελα στη Λύττο, θαλασσοφίλητη αστράφτει αφέντρα η Κρήτη, φιδοζωναροστόλιστη, σεβαστική, πρωτότιμη, η Κρήτη! Δυο σύννεφα έσμιξαν τα μπαμπακομέταξα λιγωμένα κατά τη Ντία, ένα σμάρι γερανοί, περήφανοι φτερωτοί μετανάστες, αλλάζοντας σχηματισμό σάλπισαν στο Κακόν Όρος το ταξίδιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Θε μου, κι ας ήταν μπορετό | της Άννας Τακάκη Θε μου, κι ας ήταν μπορετό ν’ανοίξω πίσω πόρτα να βγω σεργιάνι στη ζωή, ως ήβγαινα και πρώτα. Να δω αθρώπους ήρεμους, και γελαστά κοπέλια, ν’ακούσω μουσικές φωνές σ’αλώνια και σ’αμπέλια. Να βρω πεζούλι παστρικό να κάτσω σε μιαν άκρα και ν’ αγναντέψω του χωριού τα πέτρινα τα κάστρα. ΚιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Διήγημα

Το πατητήρι και οι αναμνήσεις | της Ιφιγένειας Μανουρά Το σπίτι του παππού στο χωριό έγινε κληροδότημα σε εμένα και την αδελφή μου. Μετά από κλήρωση -για να μην μείνει καμία παραπονεμένη- μού έτυχε εμένα το ισόγειο που ήτανε οι αποθήκες, το τυροκέλι και ο αχυρώνας. Μπήκα σε μεγάλο δίλημμα εάν θα κρατήσω ή θα χαλάσω το πατητήρι που βρισκότανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα, Παράδοση

Η αξεβράκωτη… | του Αντώνη Κουκλινού Νοικοκύρηδες και καλοστεκούμενοι ήτονε… Οι πλιά δουλευταράδες του χωργιού, μα ίσαμ’ εκειά. Και οι δυό ντονε κοντά στα σαράντα, με δυό χρόνους διαφορά. Σπίθια γυρομπεντενιασμένα, χωράφχια ούλα σώπατα και περβόλια με πηγάδια ούλα ποτιστικά. Ένα σωρό μαξούλια βγάνουνε κάθα χρόνο και γεμίζου ντα πιθάργια, λάδια και καρπό. Ίντα τα θες όμως… καταδιά ν’ ανοίξουνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Μικρό παιδί στην μεγάλη στράτα με τους πόνους | του Χρήστου Δημούλα Aν κάποτε ψάξεις στο μεδούλι του ως τώρα βίου σου, ίσως δεν βρεις άλλο από ένα μικρό παιδί να γελάει στη μεγάλη στράτα με τους πόνους. Να περπατά αδιάκοπα με τα φτερά του ανέμου μες στα μάτια και το θερμόψυχο λιοπύρι μες στα φυλλοκάρδια της υπομονής του. ΚουτσαίνονταςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία, Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Ελισαβετιανά μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Φυσικά ο τίτλος αναφέρεται στον προχτεσινό θάνατο της βασίλισσας της Αγγλίας, παρόλο που κανονικά το επίθετο «ελισαβετιανός», που βεβαιως λεξικογραφείται, δηλώνει οτιδήποτε σχετίζεται με τη βασίλισσα Ελισάβετ Α’ και την εποχή της, 600 χρόνια και βάλε πριν από την τωρινή. (To τριβιδάκι της ημέρας είναι ότι ανάμεσα στις δυο Ελισάβετ τρεις μόνο γυναίκες ανέβηκανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Εικαστικά – Καλές τέχνες, Ποίηση

Ο χαρταετός των προλεταρίων | του Τάκη Βαρελά Σαν ανοίξουν διάπλατα οι μεγάλες πόρτες του ουρανού, ξεχύνονται στο διάφανο του σύμπαντος κόσμου, δισεκατομμύρια θυμωμένα κατακόκκινα αστέρια. Είναι οι συντεταμένες αστροφεγγιές των προλεταρίων, που έρχονται με υψωμένες τις γροθιές. Στα χέρια τους κρατούν, δίκοπα μαχαίρια. Έρχονται σαν τιμωροί και νικητές, στο όνομα του λαού και των παθών του! Έρχονται στο όνομαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός, Συνεργασίες

Αφιέρωμα στην «εποχή Ελισσάβετ» | του Γιάννη Χατζηχρήστου (ή ο μεταβαλλόμενος κόσμος, και η 3η βρετανική αυτοκρατορία) Στο πεδίο των Διεθνών Σχέσεων υπάρχει ακόμα μια ισχυρή θεωρία: Οι ηγεμονίες (δηλαδή τα μεγάλα, ισχυρά κράτη). Αυτά, κατ’ αυτήν την θεωρία, αναδύονται πάντα ως παραγωγικά κέντρα, εξελίσσονται σε εμπορικά κέντρα, τελικά γίνονται χρηματοπιστωτικά κέντρα και μετά παρακμάζουν. Αυτός ο κύκλος φαίνεται ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Παραμύθι

Το παραμύθι που δεν είχε τέλος Ζούσε κάποτε πέρα στην Ανατολή ένας τεμπέλης βασιλιάς. Δεν έκανε καμιά δουλειά. Ολημερίς ξαπλωμένος σε ντιβάνι με πολλά μαλακά μαξιλάρια, έβαζε να του λένε παραμύθια κι αυτός άκουε μαχμουρλίδικα. Αμολούσε σ’ όλο του το βασίλειο πλήθος αυλικούς να μαζεύουνε και να στέλνουνε στο παλάτι όσους ξέρανε παραμύθια, άντρες ή γυναίκες, γέρους ή νέους, ντόπιουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…