Κόκκινο μαύρο | του Σταύρου Καλφιώτη Στη μνήμη του συν. Φώτη Γενατά, θύματος της άγριας εκείνης δολοφονίας. Νύχτα. Σφηνωμένα στον ουράνιο θόλο τ’ αστέρια λαμπύριζαν θλιμμένα κι έκαναν το στιβαγμένο από μέρες χιόνι να στραφταλίζει. Ολούθε κείνη την ώρα ήταν απλωμένη μια φοβισμένη ησυχία, μια παγερή μουγκαμάρα. Ακόμα και τα νυχτοπούλια είχαν λουφάξει. Τ’ αναπάντεχο μακέλεμα είχε τελέψει κατά τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οργή Θεού! | του Δημοσθένη Βουτυρά Όταν επέστρεψα σπίτι μου, ακόμα μου φαινότανε να βλέπω τη σφαγή των αρνιών. Άλλα απ’ αυτά να ’ναι γδαρμένα και κρεμασμένα, άλλα πάλι να σπαρταρούν στις βαμμένες από αίμα πλάκες, κι άλλα ριχμένα κάτω απ’ τον άνθρωπο με τα ματωμένα χέρια, δίχως καμιά φωνή να δέχονται το κοφτερό λεπίδι… Είχα και το φίλο μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το αηδόνι της Εφταλούς | του Γιώργου Τσαλίκη Η Εφταλού είναι μια εξοχή στα βορινά του Μολύβου, μια πεντακάθαρη ακρογιαλιά με βράχια και ξέρες απ’ τη μια μεριά κι ένα μικρό κάβο από την άλλη. Ανάμεσά τους μια όμορφη θάλασσα με χρωματιστά χαλίκια και μια στενή αμμουδιά, γιομάτη μυρωδιές φυκιάδας, αλμυρίκια και σπασμένα θαλασσινά όστρακα. Ένας μικρός παραδεισένιος κάμπος μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το πρώτο τρυγόνι | του Βασίλη Φυτσιλή Εκείνο το τρυγόνι, το πρώτο κυνήγι που βάρεσα, όταν θέλησα κι εγώ, σαραντάρης σχεδόν, να γίνω κυνηγός, θα μου μείνει αξέχαστο! Σαν το «αθάνατο πουλί», που διαβάζαμε κάποτε στα Αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου. Πρωτόβγαλτος εγώ, ο Καραΐσκος παλιόκαπα στο κυνήγι, είχαμε βγει οι δυο μας, για τα τρυγόνια τ’ ανοιξιάτικα. Μάης μήνας, καταπράσινοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μαργιώρα, η πανώρια συγγένισσα τ’ Αγουστίνι | της Ζωής Δικταίου (Πώς είναι τ’ άγουρο φιλί στα χείλη και στα μάτια) Ο Αντονάι, δεν είναι μόνο καλοδιαβασμένος και συνετός, είναι σίγουρα και ο άνθρωπος που νοιάζεται πραγματικά για τον άνθρωπο, ο δικός σου καλός φίλος, ο αθεράπευτα ρομαντικός, λόγιος γιατρός, ένας πραγματικά ξεχωριστός λειτουργός της επιστήμης, που ξέρει να λέει τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κυρία Σουί | του Αουγκούστο Ρόα Μπάστος (απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο του) Δεν υπάρχει κανείς στους δρόμους. Ούτε άνθρωποι, ούτε ζώα, ούτε μυρμήγκια. Δεν ακούγονται τραγούδια πουλιών, ούτε γαυγίσματα σκύλων. Η σιωπή καλύπτεται, παρ’ όλα αυτά, από υπόγειους ήχους, που βγαίνουν από πηγάδια, από διαδρόμους και αυλές. Ο συγκεχυμένος θόρυβος των τηλεοράσεων ηχεί εντονότερα από κάθε άλλη φορά, κατάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
29 στιγμές | του Αλέκου Χατζηκώστα Κυκλοφόρησε τον Νοέμβρη της χρονιάς πους μας πέρασε το νέο βιβλίο του αγαπητού φίλου και συν-κωπηλάτη Βεροιώτη δημοσιογράφου και πολυγραφότατου συγγραφέα Αλέκου Χατζηκώστα «29 Στιγμές» από τις εκδόσεις «Ατέχνως» (ISBN 978-618-5685-16-4). 29 στιγμές μνήμης, έρωτα, αγώνα στην πορεία της ζωής όπου κάθε στιγμή της μετατρέπεται σε παρελθόν, που γεννά ταυτόχρονα και το μέλλον. ΜεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Του γκαβού του πουλιού του φτιάνει ο Χριστός φωλιά | της Ζωής Δικταίου Δικά του κάστρα τα καταράχια της Μουργκάνας. Εκεί που δικαιώνεται η αστραπή και μολογά η βροντή, εκεί ροβόλαγε ο Τέλης, ψηλός, αδύνατος μα γεροδεμένος, με καστανά πυκνά μαλλιά και μάτια μεγάλα αμέρωτα, παιδί, το στερνοπούλι της Φώταινας, της τυραγνισμένης, που άγιαζε κάθε μέρα στην πάλη της ζωής,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ήτανε λέει | του Γιώργου Χουρμουζιάδη Χριστουγεννιάτικο απομεσήμερο. Πήρα ένα βιβλίο και κάθισα δίπλα στην μπαλκονόπορτα. Ένας χειμωνιάτικος, ζεστός ήλιος περνούσε μέσα από τις κουρτίνες και πυρπολούσε τις σελίδες του βιβλίου μου. Έτσι με πήρε ο ύπνος. Κουρασμένος, πάντως, δεν ήμουνα. Ούτε μου έλειπε ύπνος. Φαίνεται όμως πως τα τελευταία χρόνια αυτό που μου λείπει βασανιστικά είναι το «όνειρο». Γι’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
