Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Το περιβόλι | του Γιώργου Ηρακλέους Οι βρύσες τραγουδάνε, καθώς κυλάει το νερό, ο φόβος της αγάπης, ο ύπνος χωρίς όνειρα, οι άγγελοι κατοικούνε σε τούτο το περβόλι… Στην κοντινή πολιτεία θόρυβος και πλήξη, μεθυσμένοι τρικλίζουν και παραμιλούν, πολύχρωμος λαός, πολύβουος σ’ έναν τόπο ρημαγμένο. Μα εδώ στο περιβόλι τα λουλούδια συλλαβίζουν τον έρωτα, ο κισσός και τ’ αγιόκλημα σκαρφαλώνουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ολιγωρία | του Γιώργου Μπίμη Η πιο ανυπόταχτη αλήθεια κι η πιο κορυφαία αίσθηση μπορούν να οδηγήσουν ως την συντριβή της ύλης, σε εκείνη την πανάρχαια αρένα όπου οι δούλοι μετράνε τις πληγές και το αίμα της καρδιάς τους για να κερδίσουν μια ελάχιστη στιγμή αθανασίας… Ένας χρόνος κενός ανάμεσα στο πριν και στο μετά. Σε ένα πεπρωμένο που θαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καρότο, πιπερόριζα, παντζάρι και σκόρδο στη σαλάτα μας! Για την διατήρηση της καλής μας υγείας είναι γνωστό ότι βασικό ρόλο παίζει η διατροφή μας. Και τώρα, που διανύουμε το τέλος του Χειμώνα και κάνουμε δειλά βήματα προς την Άνοιξη, πρέπει να πάρουμε πολύ σοβαρά τις ιώσεις που καραδοκούν! Το Φαρμακείο της Φύσης είναι δίπλα μας, πρόθυμος φρουρός και υποστηρικτής τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μπραζίλια | του Μανώλη Λυκάκη Πρόσω ξανά ολοταχώς τραβάμε για Μπραζίλια, των ταξιδιών την ποθητή χώρα των ναυτικών, μπροστά μας απομείνανε ακόμη λίγα μίλια, με κόντρα τους παράξενους καιρούς των τροπικών. Δεν τους ακούς που τραγουδούν με νοτισμένα λόγια, σκυμμένος είσαι συνεχώς σ’ ένα ανοιχτό χαρτί, στοιβάζεις τα φορτία σου, καφέ, καπνό και σόγια, και έχεις μες τους αριθμούς τωνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τ’ αντίνομο | του Αλκέτα Λεοννάτου Ι. Μπορείς άραγε να χάσεις κείνο που ποτέ δεν μπόρεσες να κάμεις δικό σου; ΙΙ. Κεραυνοβολεί το κληροδότημα των αιώνων, χλεβάζοντας την ηθική κοσμοκρατορία νόμων, οφείλοντας τήρηση, άσβηστη υπόσχεση μνήμης, σμίλευμα της λατρείας του έκνομου πάθους, η ασύμφορη του νου χρήση, ο μάταιος, λάγνος λογισμός. ΙΙΙ. Μες την καταπόρφυρη αίσθηση της οδύνης με λάβροΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αύριο, η μέγιστη δύναμη για τη ζωή, η Αγάπη | της Ζωής Δικταίου Είχες φύγει ίσως από αδυναμία να συναντήσεις το πεπρωμένο. Απροετοίμαστοι στη ματαιότητα της επιθυμίας και οι δυο, με την επίγνωση ενός μέλλοντος άλλου, Αύριο, εκεί στη στροφή του δρόμου ευωδιάζει η θύμηση τριαντάφυλλα. Μ’ επισημότητα μυσταγωγική σήκωσες το βλέμμα απ’ το χώμα αργά – αργά, χωρίς εκείνηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σκαλί που μας ξεσκάλωσε | του Γιώργου Γωνιανάκη Αλήθεια . η ζωή . αναζητεί . Ιθάκη. Κι αυτό το ξέρουμε . σαν ρίχνουμε . την άγκυρα . στα Εξάρχεια κι αράζουμε . για ούζο . για καφέ . και για σουβλάκι· σχεδίες-αυτοσχέδιες . με όνειρα . και σχέδια . ναυάγια. Μιχάλη, μεγαλώσαμε δίχως να έγλειψε ποτέ η γλώσσα μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Όποιος δε θέλει χτύπους στο χαρκιδιό δεν πάει | της Άννας Τακάκη Μπάφ και μπούφ στο χαρκιδιό ο χαρκίτης με τη βαρά του, από το πρωί μέχρι να δώσει ο ήλιος εξεταλάγιαζε* αθρώπους, μιερά και ζούμπερα. Μπάφ και μπούφ και οι γειτόνοι δίπλα από το κονάκι του Θρασύβουλου εχαλούσανε τον κόσμο. Μωρέ, είντα πράματα εβροντούσανε εκειδά οι αθεόφοβοι; Άιντε δαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ζωή κυλά μέσα σε μια κοίτη άκρως περιοριστική | του Παναγιώτη Μηλιώτη Τη ζωή μη την αφήνεις να σου γλιστρά σαν το νερό όπως ανοίγεις τη βρύση του λουτρού, ούτε όμως και ν’ αποδέχεσαι να ρέει μέσα σε μια κοίτη περιοριστική. Πάντα να σε απασχολεί γιατί δε μπορείς να την ευχαριστηθείς ως την τελευταία της γουλιά και πάντα –ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
