Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Ναυαγισμένα μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Ναυαγισμένα βέβαια από το πολύνεκρο ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου, κι ενώ δεν υπάρχουν πια ελπίδες να βρεθούν άλλοι επιζώντες. Προβληματίστηκα αν θα βάλω αυτόν τον τίτλο ή κάποιον άσχετο, ας πούμε ημερολογιακό (μέσα στην άλλη βδομάδα, αίφνης, μπαίνουμε στο καλοκαίρι, παρόλο που το σαββατοκύριακο προβλέπονται βροχές και καταιγίδες σε όλη τη χώρα), τελικάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αγνοούμενοι | της Μαρίας Σταυρίδου Πού είναι οι Αγνοούμενοι; «Πού είναι ο παππούς γιαγιά;» «Αγνοούμενος ψυχή μου…, στον πόλεμο της Αλβανίας…». «Πού είναι ο θείος μαμά;» «Αγνοούμενος καρδιά μου…, στην εισβολή του Αττίλα…» Άραγε τί απαντάνε αυτές οι οικογένειες κάθε φορά που θα τους ρωτάνε που είναι τα παλικάρια και οι νεράιδες τους; «Αγνοούμενοι»… Δηλώνουμε με περισσή λύπη και καημόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ασθενοφοριάζουσες | του Γιάννη Χατζηχρήστου (μετά triage κάτι αρχαίων πλυντηρίων) Έκλεισαν πάλι, που λες αδερφάκι μου, ραντεβού στους Αέρηδες στην Πλάκα για να κάνουν το καθιερωμένο briefing oι Αριστοφάνης και Τσιφόρος. Είπαν «για κανένα ουζάκι» αλλά το χούι δεν βγαίνει ούτε με την ψυχή. Και έτσι, αντί να κάνουν triage με καμιά πιτσιρίκα 80αρα τουρίστρια κατά τα ειωθότα, το γύρισανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Είναι τατιανιστής, είναι τατιανολάτρης, είναι τατιανολάγνος | του Μιχάλη Στρατάκη Είναι τατιανιστής, είναι τατιανολάτρης, είναι τατιανολάγνος. Γιατί μόνο η Τατιάνα, και η κάθε Τατιάνα, μπορούνε και τον χώνουνε ακόμη πιο βαθιά στο βουρκόλακο όπου κυλιέται. Κι αυτό θέλει, αυτός είναι ο φυσικός του χώρος και τρέμει μη τον χάσει. Ένας φόβος, ένας τρόμος, είναι όλη η ζωή του. Τρέμει τουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το καράβι της αγάπης | του Γιώργου Ηρακλέους Αργό, βαρύ το καράβι της αγάπης κουβαλάει όλα τα πεθαμένα φεγγάρια της ζωής, οι έρωτες πέφτουνε σ’ ένα ποτήρι αίμα και κάθε που βρέχει η μορφή σου κυλάει στον θαμπό καθρέφτη και κρύβεται… Για χάρη σου στόλισα με τριαντάφυλλα τον ουρανό, βαρύ το καράβι της αγάπης σ’ ένα ταξίδι μέσα από πληγωμένουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ενός κακού μύρια έπονται | της Ιφιγένειας Μανουρά Από βραδύς με τις ανιψιές μου έχομε κανονίσει να πάμε θάλασσα. Παρόλο που η ΕΜΥ δεν προέβλεπε ανέμους άνω των τριών μποφόρ, η θάλασσα είναι αρκετά τρικυμιώδης. Έτσι αναβάλαμε το μπάνιο μας για μια άλλη ημέρα. – Μπουμπού μου καλημέρα, πάμε θάλασσα; – Μα βρε Μπουμπού έχει πολύ κύμα. – Δεν πειράζει,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ψυχιατρείο | του Κώστα Μαρή Κατόπιν αναγνώσεως των δυο βιβλίων της Βαγγελιώς Καρακατσάνη «Έχει κι η αγάπη σύνορα» & «Τα αναγκαία», αυτοσχεδιάζοντας αλληγορικώς κι αφιερώνοντας εμμέτρως… Ψυχιατρείο | του Κώστα Μαρή Συνορεύοντας σ’ αιχμές καιρών κι αγώνων, αναγκαία σ’ έναν θάλαμο σ’ αντάμωσα, σ’ έναν θάλαμο με λιγοστό οξυγόνο, την ψυχή σου, λίγο ακούμπησα και δάκρυσα … Τι να σουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μάνα Μουργκάνα αντήχησε ο λόγγος | της Ζωής Δικταίου Αφήσαμε τ’ ασπρόρουχα στο σκοινί εκεί κρύβονται οι ψυχές λένε, τέτοιες μέρες τού καλοκαιριού, ανάμεσα στα κουμπιά, σε ραφές και στις παλιές δαντέλες, κρύβονται από τον άλικο ήλιο μανταρισμένες ψυχές περάτες τού Αχέροντα. Μαζώχτηκαν γυναίκες πολλές το λευκό πουκάμισο ανέμιζε στα μανταλάκια, σκούριασαν τα συρματοπλέγματα στο Τσεροβέτσι ησύχασαν οι σάλπιγγες στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απού κάθεται καλά και πιο καλά γυρεύγει | της Άννας Τακάκη Ομορφονιά ήτονε, τετραπέρατη, μα πολλά ξιπασμένη στο χαραχτήρα η Ηλιοστάλαχτη. Σταλαματιές του ήλιου λες κι είχε στα ξανθιά μακριά μαλλιά τζη κι είχε και στα μάτια τζη θαρρείς τη θάλασσα. Δυο μεγάλα γαλαζερά μάτια που τη μια σε ταξιδεύγανε σε ήρεμα νερά και την άλλη σε πνίγανε μέσα, δηλαδήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
