By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Seraphine | της Ζωής Δικταίου Είχε και αυτή τον προσωπικό της δήμιο, η Seraphine, όταν δεν την έσπαγε στο ξύλο, την πετούσε με λύσσα όπου έβρισκε, στο ξύλινο πάτωμα, στο σαλόνι, στο τραπέζι της κουζίνας, στο κρεββάτι, στα κάγκελα, στις λάσπες κάποια φορά που θυμήθηκε πως τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Η e-λιθιαδα του 41 τουκατό ανά τούς αιώνες | του Γιάννη Χατζηχρήστου Όλοι, (λέω τώρα), θα τον έχετε ακουστά εκείνον τον Τρωικό Πόλεμο, που αφηγείται η Ιλιάδα, η original. Τα τότε γεγονότα που συντάραξαν τον κόσμο (κάτι λίγες σκόρπιες πόλεις εδώ και τα περίχωρα τους μέχρι την Κριμαία, μην φανταστείς περισσότερο…), διαδραματίζονται στον δέκατο χρόνο του πολέμου και εκτυλίσσονται μόνοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ο Αντώνης | του Γιώργου Ηρακλέους Πανέμορφο παλικάρι ο Αντώνης, λεβεντιά, στους καφενέδες οι άντρες της γειτονιάς τον ζηλεύανε, άχαστος στο τάβλι, στην πρέφα και τα ζάρια! Από τα χαμηλά τα παραθύρια στενάζανε όλα τα κορίτσια σαν πέρναγε από τον δρόμο, στου Ψυρρή, στις Μάντρες, στο Μεταξουργείο! Πότε καπνεργάτης του Ματσάγγου, πότε στην οικοδομή, δεν ήτανε ζωή αυτή να ζεις…ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Κόντρα στον καθρέφτη | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Μ’ έναν καθρέφτη ήρθα αντιμέτωπος, φαντάσου, για να μπορέσω να σταθώ στ’ ανάστημα μου κι αν με σακάτεψαν ζωή, τα βάσανα σου και με φτερά σπασμένα, παραμένω αετός … Διαβαίνω μέσα απ’ του καιρού τις συμπληγάδες, καθώς σφαλίζουν, κοκκινίζουν τα όνειρα μου, πέρα απ’ τα σύνορα κι απ’ τ’ ουρανού τις στράτεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών Doris | της Ζωής Δικταίου Βύθιζε το βλέμμα στη μοναξιά, δεν την ενοχλούσε ήταν επιλογή της, καθώς άκουγε το θρόισμα των φύλλων ψιθύριζε ως να απαντούσε, – σε ποιον αλήθεια, δεν ήξερε – ναι, υπήρξε αυταρχικός, σίγουρος για το αλάνθαστο της συνείδησης, της γνώμης, των αποφάσεων του,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Άθρωπος αγράμματος, πρίνος απελέκητος | της Άννας Τακάκη Μάθε παιδί μου γράμματα, μου ’λεγε η γιαγιά. Μάθε, παιδί μου, γράμματα, γιατί η πέτρα η πελεκημένη στο στενό δεν απομένει. Είδες ελόγου μου; Ένας πρίνος απελέκητος επόμεινα, ένα πραμάτου πράμα, που δε γατέχω να γράφω γή να διαβάζω. Μούδε τ’ όνομά μου δεν ήμαθα να γράφω, να βάνω σκιας μιαν υπογραφή.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Τα μπυράκια… | του Αντώνη Κουκλινού Πχιοτής και καλός τρακαδόρος ο Γιώργης… Άφραγκος τσι πλια πολλές φορές, γυρίζει σαν του παπά το σκύλο με ένα (μ)ποδήλατο, απού το ένα καφενείο του χωργιού να πάει τ’ άλλο…, έντεκα είναι τα καφενεία και ’σαμε να κάμει τη γύρα, πάει… έφαε τη μέρα… Εκαλοκαίρεψε και ετσά απού ντακάρανε οι κάψες την αράζει ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Οι σιωπηλές συζητήσεις | της Μαρίας Σταυρίδου Οι συζητήσεις πια έγιναν σιωπηλές στις γωνιές του δρόμου κάτω από τις νεκρές μουριές. Σε μέρη που η μοναξιά έγινε οικοδέσποινα φορώντας επώνυμα γυαλιά. Καλεσμένοι αδιάφοροι και ο χορός της ψευτιάς το πικ της βραδιάς. Φιγούρες αδύναμες… σκοτεινές που ψάχνουν καταφύγια ανάμεσα στις ενοχές. Οι συζητήσεις πια έγιναν σιωπηλές. Ποιος να φωνάξει καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Περί Wagner, Πριγκόζιν και άλλων ακροδεξιών πετεινών του ρωσικού δάσους το ανάγνωσμα… | του Γιάννη Χατζηχρήστου Πολλοί λίγοι στην Δύση είχαν ακούσει κάτι για τον επιχειρηματία ολιγάρχη Πριγκόζιν (Евгений Викторович Пригожин) και τον όμιλό του, Wagner, μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία, που είχε τεθεί υπό τις διαταγές του Πούτιν, πριν στραφεί χθες εναντίον του εργοδότη του. Ανεξήγητοι οι λόγοι για τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…