By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Zoe | της Ζωής Δικταίου Σαράντα χρόνια, μια σχέση που πολλές φορές τη διέκοψαν διαφωνίες, μπόρες άγριες, αμφιβολία, κι όμως, συμβαίνει να είναι ακόμη μαζί, χωρίς ανάγκη απολογισμών, χωρίς τύψεις, πότε μεγαλόψυχοι και πότε αστείοι, τώρα δεν τους έμενε καιρός να δικαιολογηθούν, να αντιπαρατεθούν, να χωρίσουν έστωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Γιατί σας μπλόκαρε ή σας «τιμώρησε» πάλι σήμερα ο Ζούκι για «ανάρμοστη συμπεριφορά» | του Γιάννη Χατζηχρήστου Ή πόσο ακριβώς απέχεις από έναν εξεγερμένο στο Παρίσι Όλη η ιστορία έχει ως εξής: Κατ αρχάς έγινε ένας χαμούλης πριν λίγους μήνες στην «διαφημιστική αγορά» λόγω μιας ανακοίνωσης της Apple που έλεγε ότι στα νέα κινητά, pcδια και tablet της (το 13%ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Η χώρα του ήλιου | του Γιώργου Ηρακλέους Βαδίζαμε νύχτες πολλές, αξημέρωτες, αμίλητοι, χλωμοί με οδηγό μας ψηλά τον αστερισμό του Κύκνου. Κάθε λίγο και ένα παιδί έκλαιγε… Μαζί μας και ένα γραμμόφωνο έπαιζε: «Δεν είναι όνειρο η ζωή…», πέφτανε πέτρες από τον νυχτωμένο ουρανό, τρέχαμε να προστατευτούμε σε κάτι θεοσκότεινες σπηλιές, οι νύχτες μας δεν είχαν ουρανό! Ξημέρωσε, φτάσαμεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Μάχιμος | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Αποκρύπτω πια, απ’ τον όχλο, όσο μπορώ τη λαχτάρα της ψυχής κι αναθεωρώ όσα μου ‘ταξε η πικρή ζωή, θαρρώ ‘μοιαζαν νούφαρα, μες στο θολό νερό … Στου Πατέρα τη γιορτή, βρήκα αφορμή, να τολμήσω να μιλήσω με πυγμή στον εαυτό μου, μην μπορέσουν οι λυγμοί, να σκοτώσουν την ψυχή και το κορμί …ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Chaya | της Ζωής Δικταίου Έβγαινε περίπατο φορώντας σαντάλια με μαύρα λουριά, την περιφρονούσαν, λίγο ο αδέξιος τρόπος που βάδιζε στη λεωφόρο, ντεμοντέ ρούχα, ολόλευκα μαλλιά, μεγάλα μυωπικά γυαλιά, τα μακριά της χέρια σε διαμαρτύρηση πριν ο χρόνος την συντρίψει. Μετρούσε κάθε φορά τις γυναικείες μορφές τωνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Η Καλλιοπίτσα (ηθογραφικό διήγημα) | της Άννας Τακάκη -Αχ, μωρέ, Περικλή! Ήντα τύχη θα να ’χει τουτονέ το στεροκούνι1 μας; Πώς θα περάσει τη νιότη του, πώς θα τα διάξει2 στη ζωή του; Θωρώ τ’ άλλα κοπέλια να γλακούνε3 να χαλούνε τον κόσμο, κι ετούτο το έρμο να πομένει όλο οπίσω. Μα είδες το να παραπονάται; Σύρνει κι αυτό τονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Πεζογραφία

Ο αποχωρισμός | της Ζωής Συμεωνίδη Σε μερικές μέρες ο Απόστολος θα έφευγε για τον Πόντο, αυτό είχε πονέσει πολύ των Δωροθέα, γιατί πάλι θα τον έχανε από κοντά της και δεν ήξερε αν θα τον ξανά έβλεπε και την είχε ρίξει λίγο ψυχολογικά, κοιτούσε την φωλιά του που σύντομα πάλι θα άδειαζε, ο Αντώνης την λυπόταν πολύ, είχε κάνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Θυμούμαι… | του Αντώνη Κουκλινού Αξημέρωτα χτυπά το κουδούνι στο σπίτι μου… Δεν είχαμε ξυπνήσει ακόμη, ούτε τα κοπέλια μου, για να πάνε στο σκολιό. Εσηκώθηκα γερά, γερά και κατεβαίνω τη σκάλα, για να ιδώ πχιός με γυρεύγει τέθια ώρα. Ανοίγω τη πόρτα και θωρώ μνια μαυροντυμένη γυναίκα και πέρα, πέρα δυο άντρες κι αυτοί μαυροντυμένοι. Σαστισμένος ρωτώ ίντα μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Μεζεδάκια της νέας Βουλής | του Νίκου Σαραντάκου Που βέβαια λέγονται έτσι επειδή τη βδομάδα που μας πέρασε ορκίστηκε η νέα, οκτακομματική αλλά μονοκομματικά ελεγχόμενη, Βουλή. Θα μπορούσα να τα πω και κάτι σαν διακεκαυμένα μεζεδάκια, επειδή οι ζέστες έχουν φουντώσει, αλλά αφενός τον τίτλο αυτόν τον έχω ήδη χρησιμοποιήσει στο παρελθόν και αφετέρου τίποτα δεν αποκλείει να τον χρησιμοποιήσωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…