By:
On:
In: Διήγημα

Σα σκυλί | του Νίκου Νικολαΐδη του Κύπριου Πάνε μερικά χρόνια που κατοίκησα στη Λεμεσό, κι από τις πρώτες μέρες τον είχα παρατηρήσει που στεκόταν πάντα στον πυλώνα του «Ξενοδοχείου της Προκυμαίας», χωρίς να είναι ούτε θυρωρός ούτε λακές, μόλο που φορούσε κανελιά στολή με μπρούτζινα κουμπιά. Σε λίγον καιρό, ένας φίλος – γέννημα και θρέμμα της πόλης – άνοιξεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Οι γλωσσοκοπάνες | του Αντώνη Κουκλινού Γρικώ τα κοπέλια και γλακούνε πάνω κάτω. Εμαζωχτήκανε πάλι ένα σωρό, κοντώ και δεν έχει τόπο αλλού να πάνε τα σκασμένα. Εβρήκαμέ ντο δα, να τα παρετούνε οι μανάδες τως ρέμπελα, να γυρίζουνε τσoι δρόμους κι εκείνες να χαχανίζουνε με τα σουρικά του χωργιού. Η Ζαχαρένια πρώτη και καλύτερη. Χασκογελά, ανεσηκώνει τη μ-ποδιά καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Μεζεδάκια υπό διακριτική παρακολούθηση | του Νίκου Σαραντάκου Θα μπορούσα να τα πω και «μεζεδάκια της ραστώνης», αφού οι επόμενες μέρες είναι, παραδοσιακά, αυτές με τη χαμηλότερη κίνηση στα ιστολόγια αλλά και σε πολλές δραστηριότητες του πραγματικού κόσμου -αλλά τον τίτλο αυτόν τον έχω ήδη χρησιμοποιήσει πριν από 3-4 χρόνια. Οπότε, δανείζομαι από την ανακοίνωση της ΕΛΑΣ τη «διακριτική παρακολούθηση»ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Δευτεροούλης που εκοντοσίμωνε τ’ Αυγούστου, σαν κι εδά ήτανε | του Μιχάλη Στρατάκη Την κάψα, τα σταφύλια και τη Λουλούδη θυμούμαι. Μια δεκαριά χρονώ ήμουνε δε θα ’μουνε και κανά χρόνο μικρότερη μου ήτανε η γειτονοπούλα μου, που στοίχειωνε τον ύπνο και τον ξύπνιο μου. Έρωτας μέγας και ανομολόγητος, τουλάχιστο από τη μεριά μου. Για τη μεριά της, ποτέ μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Γιατί καίγονται περισσότερο τα δάση μας τα τελευταία 25 χρόνια, κάτι θεματάκια με τα… καταστατικά ίδρυσης τους και ένας φοίνικας | του Γιάννη Χατζηχρήστου Τα δεδομένα: Με την απογραφή Δασών μιλάμε για 49,3% ποσοστό δασοκάλυψης της Χώρας, που μεταφράζεται σε 65 εκατομμύρια στρέμματα με 25,4% βιομηχανικά και 23,9% μη βιομηχανικά δάση. Σε αυτά, αν προσθέσουμε βοσκότοπους, βραχώδεις εκτάσεις, αλπικές ζώνεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα, Κοινωνία

Δυστοπία και νεοφιλελευθερισμός | του Παναγιώτη Ξηρουχάκη Η ιστορία του θεάματος (κινηματογράφος, λογοτεχνία, θέατρο κλπ.) είναι γεμάτη από παραδείγματα όπου το θέαμα προπαγάνδισε τις κυρίαρχες αξίες του πολιτικού συστήματος και προάσπισε την πολιτική της κυρίαρχης εξουσίας. Από τις πρώτες κινηματογραφικές ταινίες (όπως «Η Γέννηση ενός έθνους» στο οποίο υμνείται η ΚΚΚ ) μέχρι τις μέρες μας δεν έχουν αλλάξει καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Σαββατόβραδο στα προάστια | του Γιώργου Ηρακλέους Γδύνομαι μπροστά στο φεγγάρι, το σπίτι άνω – κάτω. Ποιος θα μαζέψει από το πάτωμα τα σπασμένα τζάμια, τις φωτογραφίες, τα σεντόνια; Ό,τι χάρισα στους άλλους το πήρε η ζωή, ότι κράτησα για μένα το πήρε ο θάνατος! Γράφω σ’ ένα χαρτί τις εντολές, την γραμμή και τις οδηγίες πολύ γρήγορα, γιατί οιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Εφεδρικά | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Δυο λόγια πρόσθεσα περίσσια, απ’ την αλήθεια της ψυχής κατακλεισμένα, φτωχά ’σαν, στράβωσαν τα ίσια, τα συναισθήματα μου, σαν γυαλιά σπασμένα σκόρπισαν, μ’ αίμα ’βαψαν τ’ άστρο της αυγής… Δυο λόγια είπα παραπάνω κι αν τα μετάνιωσα ή αν όχι, ’γιναν σφαίρες, παίζω συχνά, κερδίζω ή χάνω δεν μ’ αφορά, μ’ ανεμοθύελλες κι αγέρεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Yolande | της Ζωής Δικταίου Στο κιόσκι, πολύ κοντά στην περίφημη κρήνη των Μεδίκων κάτω από τις πυκνές φυλλωσιές μια ορχήστρα νέων έπαιζε ένα κοντσέρτο για βιολί και βιολοντσέλο. Σταμάτησε, το πρόσωπό της πρόδιδε απερίγραπτο θαυμασμό, έμεινε ακίνητη, προσηλώθηκε στη μουσική, άφησε ένα δάκρυ να κυλήσει αδιαφορώνταςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…