Να ζήσεις ναυτικίνα μου! | της Άννας Τακάκη

Αγέρας στα λευκά πανιά,
στην πλώρη κρίνα θαλασσιά,
στην πρύμη ρόδα κάτασπρα
και στο κορμί μπερμπάντισσα.

Χειμώνας τρίζει τη στεριά,
άνοιξη χρίζει τα νερά
κι η σκούνα τριαντάφυλλο
στης κοπελιάς το μάγουλο.

Γιαμόλα κοριτσόπουλο,
γιαλέσα λεύτερο πουλί.
Κράτα κουπί με το νοτιά,
εξάντα ήλιο κι ουρανό,
να βγεις στης Κρήτης το νησί
με αύρα και καλοκαιριά,

Απού ’χω μάνα κι αδερφή,
αγάπη που με καρτερεί,
χαιρέτα μου τις, να χαρώ
και πες τους πως τις λαχταρώ.

Όταν αράξεις μήνα μου,
να ζήσεις ναυτικίνα μου!

[Από την ποιητική Συλλογή «Χρώμα Θαλασσινό», 2004]

Άννα Τακάκη

[Ο πίνακας που συνοδεύει το ποίημα είναι «Η θρακιώτισσα καπετάνισσα Δόμνα Βισβίζη» έργο της Άννας Δημάκη]


 

Σύνταξη

Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Αναγνώσεις:124