Σβήνοντας κοινωνικές αντιδράσεις και όχι φωτιές στα δάση | του Δανιήλ Τσιορμπατζή
.
Κάθε καλοκαίρι πύρινη κόλαση
απ’ άκρη σε άκρη
ολόκληρη η χώρα!
Η Ελλάδα κατακαίγεται,
ανεξέλεγκτες πυρκαγιές
για άλλη μια φορά,
καταστροφές της φύσης
─ με τη βοήθεια του ανθρώπου ─
πρόδηλη η ελαχιστότητα
του σύγχρονου ανθρώπου,
καθώς οι πυκνοί καπνοί κάνουν
την ατμόσφαιρα αποπνικτική.
Παντού ενεργά μέτωπα,
μέτωπα ανεξέλεγκτα,
καίνε τις παρυφές, τους πυρήνες
των προστατευόμενων δασών,
τον δασικό πλούτο του τόπου,
σπίτια και αγροτική σοδειά.
Έγκλημα διαρκείας!
Οι φωτιές είναι εθνικές τραγωδίες!
Το κράτος άδειο κουφάρι
με μηδέν συναίσθημα.
Ανικανότητα, ασυνειδησία,
εγκληματική ηλιθιότητα;
Ελλείψεις σε προσωπικό,
ανυπαρξία πρόληψης και
ολοκληρωμένου αντιπυρικού σχεδιασμού,
απουσία εξοπλισμένης
επανδρωμένης πυροσβεστικής,
απουσία οργάνωσης εθελοντών,
ανυπαρξία σχεδίου για τη σωτηρία της χώρας,
κατοίκων που κινδυνεύουν και
απουσία ουσιαστικού ενδιαφέροντος
για την ανακούφιση των θυμάτων·
αποδεικνύουν ένα πράγμα.
Τα σύγχρονα αστικά κράτη
δεν θέλουν, δεν μπορούν
δεν είναι φτιαγμένα
για να αντιμετωπίζουν
τέτοιες πυρκαγιές.
Κυβερνήσεις και σύστημα
εμπρηστών ένα!
Η προστασία των πολιτών
και της φύσης από τις πυρκαγιές
δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα
των σύγχρονων αστικών κρατών·
τα αποτελέσματα ολέθρια.
Τόσο στην Ελλάδα,
με συνεχείς εναλλαγές
κυβερνήσεων
την τελευταία σαρανταετία,
όσο και στην υπόλοιπη
Ευρώπη των «εταίρων»,
ο δασικός χώρος
συνεχώς κατακαίγεται.
Έχει καρβουνιάσει και
η τελευταία σπιθαμή δάσους
στην Μεσόγειο.
Από το 2001 έχουν καεί στη χώρα
περισσότερα από 10 εκατομμύρια στρέμματα
ή το 7,6% της έκτασης της Ελλάδας,
ή αλλιώς η μισή Πελοπόννησος
ή 3 φορές η Εύβοια…
Πύρινος εφιάλτης!
Μετά από κάθε τραγική καταστροφή,
εμφανίζονται με δήθεν νέα και
αποτελεσματικότερα σχέδια,
που θα αποτρέψουν τα χειρότερα·
κάθε χρόνο «σχέδια» από τα οποία
δεν υλοποιείται τίποτα.
Ψάχνουν φταίχτες
για τις φυσικές καταστροφές,
πότε στις «ακραίες καιρικές συνθήκες»,
πότε στον «στρατηγό άνεμο» και
τις «ασύμμετρες απειλές»,
πότε στην «κλιματική αλλαγή».
Πέρασαν τα τελευταία χρόνια
τα χειρότερα νομοθετικά πλήγματα
σε σχέση με την προστασία
των φυσικών πυρήνων ζωής
της χώρας μας.
Αντί οι καμένες περιοχές
να αναδασώνονται και
να γίνονται δάση ξανά,
αρχίζουν να ξεπηδάνε
ανεμογεννήτριες από το πουθενά…
Οι κρατικοί μηχανισμοί ελέγχου
εξαντλούν την ιδιότητά τους αυτή
στον κοινωνικό έλεγχο,
στην κοινωνική καταστολή·
δεν μένει χώρος, χρόνος, χρήμα
να ελέγξουν τις πυρκαγιές…
Η κρατική μεροληψία στον έλεγχο
φαντάζει «λογική», γιατί
οι οικοδομές, οι επενδύσεις, η «ανάπτυξη»,
η αποκατάσταση του πράσινου,
είναι πολιτική, συναλλαγές·
χρήματα, μίζες.
Υλοποιούν το «εθνικό σχέδιο ανάκαμψης»
απαξιώνοντας και χτυπώντας
με τα ΜΑΤ κι «αύρες» τους πυροσβέστες.
Στην πρώτη θέση της κατάταξης του ΝΑΤΟ
στις στρατιωτικές δαπάνες·
αντί για ενίσχυση του ΕΣΥ,
γιατρούς και ΜΕΘ λόγω πανδημίας,
αντί για δασκάλους για τα σχολεία,
αντί για πυροσβέστες και καναντέρ,
προσλαμβάνουν χιλιάδες αστυνομικούς,
παπάδες και αγοράζουν περιπολικά
και Rafale…!
Καταργούν φορείς διαχείρισης
προστατευόμενων φυσικών περιοχών.
Για δασοπροστασία και δασοπυρόσβεση
ούτε λόγος…
Η φωτιά δεν σβήνει με προσευχές
και λιτανείες,
με αστυνομικούς να κάνουν
πως σβήνουν φωτιές
με κουβάδες και ποτιστήρια και
ένα sms που λέει «εκκενώστε»!
Τόσα χρόνια η φύση, τα ζώα,
οι άνθρωποι και οι εστίες τους καίγονται
και στη θέση των καμένων
φυτρώνουν «ευκαιρίες»,
είτε σε χρήμα, είτε σε πολιτική.
Επιτελικό κράτος ─ εμπρηστής!
Με ξύλο ─ χημικά ─ συλλήψεις δείχνουν
οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και
η κυβέρνηση
την αγάπη τους για το περιβάλλον.
Ακροδεξιά δυστοπία,
με νεοφιλελεύθερο μανδύα ─
ό,τι χειρότερο έζησε ο τόπος
από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Πιο ξεφτιλισμένες και
διεφθαρμένες κυβερνήσεις
δεν έχει ξαναδεί ο τόπος.
Οι ψηφοφόροι τόσα χρόνια
εκλέγουν και συντηρούν μια κατάσταση
είτε εκμετάλλευσης, είτε αδιαφορίας
σε ό,τι έχει να κάνει με το φυσικό περιβάλλον.
Ενισχύουν την εξουσία, διαιωνίζουν
τα φρικτά επαναλαμβανόμενα καλοκαίρια φωτιάς
και πάντα οι μεν ρίχνουν το φταίξιμο στους δε,
σε μια ατέρμονη πορεία πολιτικής.
Παραβλέποντας πως είναι η άλλη πλευρά
του ίδιου νομίσματος, του ίδιου προβλήματος.
Οι κάτοικοι μόνοι τους στην δίνη
της δικής τους τραγωδίας,
ρίχνονται στην φωτιά να σώσουν
ότι μπορεί να σωθεί.
Εθελοντές συμβάλουν
με κάθε τρόπο για την κατάσβεση
των μεγάλων πυρκαγιών.
Δυναμώνει η πολύμορφη
λαϊκή στήριξη στους πυρόπληκτους.
Είναι πλέον καθοριστικός παράγοντας
για να σωθούν άνθρωποι,
λαϊκές περιουσίες, σπίτια, καταστήματα,
για να φτιαχτούν υποτυπώδεις αντιπυρικές ζώνες,
για να εμποδιστεί η διέλευση της φωτιάς,
προς κατοικημένες περιοχές,
δάση και αγροτικές εκτάσεις,
η λαϊκή κινητοποίηση!
Μόνο στο «προστατευμένο» δάσος της Δαδιάς
υπήρχαν σπάνια αρπακτικά πουλιά
166 είδη πουλιών, 400 είδη φυτών,
25 είδη ορχιδέας, 104 είδη πεταλούδας,
29 ερπετών, 12 αμφίβιων, 65 είδη θηλαστικών.
Δάση κωνοφόρων, βελανιδιάς,
υπέροχα τοπία με βράχους,
άγρια φύση, ρυάκια, ποτάμια…
Τι να πεις για ότι χάθηκε;
θα τα βρούμε όλα μπροστά μας,
εμείς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας…
25/07/2022
Δανιήλ Τσιορμπατζής
[Ανέκδοτο πεζοποίημα]
.
Ο Δανιήλ Τσιορμπατζής σπούδασε και ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με τη δημοσιογραφία, τη φωτογραφία, τη συντήρηση αρχείων και καλλιτεχνικές δημιουργίες. Απολαμβάνει τη δημιουργία ποίησης, αρθρογραφίας, έρευνας και χρονογραφήματος.
Έχουν εκδοθεί τα έργα του:
Έκνομα 1, ποιήματα, 1984
Έκνομα 2, ποιητική συλλογή, 1987
Αντίφαση, ποιητική συλλογή, 1991
Αναγκαία εξήγηση, ποιητική συλλογή, 2000
Από το λάκκο των λεόντων – 2003-2005, χρονογραφήματα, 2021
