Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Zazie | της Ζωής Δικταίου
Ορφανή, στη βρεφική ηλικία από μάννα,
ακατάλληλη την είχαν κρίνει οι αρχές, εκείνη
την ανήλικη που την είχε φέρει μια νύχτα στον κόσμο,
στο σταθμό των τραίνων, σ’ ένα εγκαταλελειμμένο βαγόνι.
Μεγάλωσε στο ίδρυμα, ορφανή από κάθε φιλοδοξία,
εκείνο το «αγνώστου πατρός» βάραινε στους αδύναμους ώμους,
περισσότερο από την απουσία της μάνας της, που τη νόμιζε νεκρή,
έτσι είχαν πει, το ίδιο και στις δυο, «πέθανε στη γέννα…»
γενικά και αόριστα,
πόσο βολεύει καμιά φορά τις αρχές ο θάνατος…
Ορφανή είχε παραμείνει και αργότερα στο σχολείο, από αληθινούς φίλους,
ορφανή, στην εφηβεία από όνειρα, και στη νιότη
ορφανή είχε φτάσει, από αγάπη, από συμπόνεση, από καλοσύνη.
Ορφανή από λούσα, ανέσεις, μα περήφανη με το τριμμένο της φόρεμα,
«γεννήθηκα ενηλικιωμένη», έλεγε στον εαυτό της,
«ορφάνια και ενηλικίωση» όψεις του ίδιου νομίσματος.
Έβγαλε το τελευταίο κέρμα από την τσέπη της,
το έφερε και το κοίταξε ψηλά στο φως,
πίσω του παρατήρησε την κορυφή του πύργου του Άιφελ,
μα το βλέμμα στάθηκε πιο μπροστά,
στις κοντινές λεπτοδουλεμένες προσόψεις των κτιρίων,
με τη σκέψη πως το νερό μπορούσε να χαϊδεύει τα θεμέλια τους,
να τινάζεται στις παράπλευρες σκάλες, να βρέχει τις βάρκες,
το νερό, ένας ήσυχος γαλαζοπράσινος παφλασμός
είχε τη δύναμη να ενώνει τη μουσική που έφτανε από τις όχθες,
με τις σκέψεις της, τη ζωή και το θάνατο.
Ήταν όμορφη η Zazie, «όπως η Anne, η μητέρα σου»,
μια μαγείρισσα της το είχε εξομολογηθεί, κοριτσάκι ακόμη,
λίγο πριν το σκάσει από το ορφανοτροφείο,
μα δεν γνώριζε τίποτα άλλο κι ούτε που έμαθε ποτέ,
δεν είχε κανένα στοιχείο, ένα γράμμα μόνο,
ένα κιτρινισμένο φύλλο χαρτί που με δυσκολία κατάφερνε να διαβάσει,
«Anne, αγαπημένη μου, στο τελευταίο μας φιλί, στη Μονμάρτη,
ήμουν βέβαιος πια, τα πυρόξανθα μαλλιά, το λευκό λεπτό σου δέρμα,
το αλαβάστρινο σώμα, το πείσμα και η περηφάνεια σου,
είναι η συνταγή της συμφοράς…» ,
κάποιες λίγες λέξεις παρακάτω είχαν ξεθωριάσει,
ίσως να ήταν ένα όνομα, ή μια διεύθυνση,
αυτές οι αδιάβαστες λέξεις, θα συντηρούσαν
για πάντα, εκείνο το «αγνώστου πατρός…» για μια αδιόρθωτη ζωή.
Ξαναδιαβάζοντάς το, δεν μετάνιωνε καθόλου
που και η ίδια δεν ακολούθησε τον τελευταίο της έρωτα,
ήταν που την τρόμαζε η αριστοκρατική καταγωγή του,
η υψηλή μόρφωση, ο πλούτος,
θυμόταν μια κουβέντα, δεν ήταν σίγουρη για το πού την είχε ακούσει
ήταν όμως βέβαιη για την αλήθειά της,
«οι πλούσιοι μουσκεύουν το ψωμί τους στο αίμα, οι φτωχοί στο κρασί».
Μια ξαφνική ριπή ανέμου, παρέσυρε μακριά πρώτα το καπέλο
και μετά το γράμμα μέσα από τα χέρια της.
Ξανακοίταξε το παλιό κέρμα,
μια τελευταία φορά πριν το αφήσει να χαθεί στο νερό,
έφερε το χέρι στα χείλη, μετά χάιδεψε απαλά την κοιλιά της,
της άρεσε το σκίρτημα της καινούργιας ζωής,
βρήκε τη δύναμη να τραγουδήσει
«Je ne sais, ne sais, ne sais pas pourquoi on s’ aime comme ça,
la Seine et moi
je ne sais, ne sais, ne sais pas pourquoi on s’ aime comme ça
la Seine et moi».
Σηκουάνας, Ιούνιος 2022
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Ζωή Δικταίου
Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Την γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Πιστεύει στην αγάπη. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό.
Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:
– Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2023, Αθήνα
– Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2021, Αθήνα
– Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2020, Αθήνα
– Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2019, Αθήνα
– Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018, Αθήνα
– Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018, Αθήνα
– Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2017, Αθήνα
– Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015, Αθήνα
– Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
– Γράμματα της ποίησης, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: Ατέχνως, 2020, Αθήνα
– Μονόλογοι, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: το βιβλίο, 2017, Αθήνα
– Λογοτεχνικά Μονοπάτια, Εκδόσεις: Όστρια, 2022, Αθήνα
– Λογοτεχνικό Ολόγραμμα 1, Έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού, Τυπογραφείο Γιώργου Κωστόπουλου, Δεκέμβριος 2022, Αθήνα
