Χρόνος ανάγνωσης περίπου:2 λεπτά

Διάπλους Ισημερινού προς Rio de Janeiro | του Μανώλη Λυκάκη



Σ’ ένα από τα ταξίδια μου, Αυγούστου πρωινό,
η θάλασσα τον ύπνο της γαλήνια κοιμόταν,
έτσι καθώς διασχίζαμε τον ισημερινό,
μήτ’ η προπέλα τα νερά που τάραζ’ ακουγόταν.

Μέσα σ’ εκείνη τη σιωπή, από το πουθενά,
μια δυνατή μας ξάφνιασε λίγων λεπτών βροχή,
η πλώρη μόνο μούσκευε, στην πρύμη ήταν στεγνά,
έτσι συμβαίνει τακτικά στων τροπικών τη γη.

Πάντα σ’ αυτό το σύνορο του Νότου με Βορρά,
από παλιά οι ναυτικοί μ’ ευλάβεια συνηθίζουν
να βρέχουνε με θάλασσα στην πρώτη τους φορά
τους νέους όταν το περνούν, παλιούς να τους βαφτίζουν.

Σε πέντε μέρες, άγκυρα φουντάραμε στο Ρίο,
αρόδο τέσσερα κλειδιά κοντράραμε στον γρέγο,
στ’ άγαλμα πάνω του Χριστού, ορθόπλωρο το πλοίο,
το καμπανάκι κτύπησε σ’ ήχο γλυκύ το νέτο

Αργά στον ντόκο δέσαμε, ενός Σαββάτου δείλι,
νύχτα στο μπαρ μ’ ένα φιλί με κέρδισ’ η λεσβία,
(και τη Μαρία ξέχασα π’ άφησα στη Σεβίλλη)
μου ’πε, με άντρα πως ζητά μια πρώτη εμπειρία.

Ίσως κείνο το βάφτισμα να φταίει και μένα τόσο
και τ’ αλμυρό που τράβηξα νερό από το στόμα,
με όσες θύμησες παλιές τον νου μου κι αν φορτώσω,
του Νότου πόρτα αλαργινά, σαν χθες, θυμάμ’ ακόμα!

Μανώλης Λυκάκης


[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι η θαλασσογραφία «Είσοδος του λιμανιού στο φεγγαρόφωτο», 1771, του Γάλλου ζωγράφου, σχεδιαστή και χαράκτη Claude Joseph Vernet (14/8/1714 – 3/12/1789)]


Ο Μανώλης Λυκάκης γεννήθηκε στη Ζάκρο, χωριό της Σητείας, πάνω από τη μινωική Κάτω Ζάκρο.
Ως πρώην Ασυρματιστής του Ε.Ν. έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου.
Από μικρός, όπως ο ίδιος λέει, με το μολύβι της ψυχής, έγραφε στίχους στα άδυτά της, νοερά και μόνο. Όσο περνούσαν τα χρόνια, δεν ήθελε κάποτε να χαθούν. Συσσωρεύτηκαν άλλωστε και βιώματα που εντός του πίεζαν επίμονα.
Το 2008 εκδίδει την πρώτη του Συλλογή και ακολούθησαν ακόμη τέσσερις έως σήμερα.
Τα θέματα των ποιημάτων του ποικίλουν, όμως η θάλασσα πάντα τον εμπνέει περισσότερο. Σε αυτό έχει συντελέσει και ο επηρεασμός του από την ποίηση του Ν. Καββαδία.
Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί και έχουν επίσης δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει διατελέσει κριτής στιχουργημάτων σε διάφορες επιτροπές. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Έργα του Μανώλη Λυκάκη:
«Στιχωμυρώματα», εκδόσεις  «Όμορφος κόσμος»
«Θεωρία και παραδείγματα για τη σωστή κρητική μαντινιάδα», εκδόσεις «Όμορφος κόσμος»
«Χαράδρες της ψυχής», εκδόσεις «Βεργίνα»
«Λόγος απέριττος», εκδόσεις  «Βεργίνα»
«Της Ελιάς και της Γυναίκας»,  εκδόσεις «Βεργίνα»
«Με άλλο κανοκιάλι»,  εκδόσεις «Βεργίνα»
«Με το στίγμα του Αστρολάβου»,  Εκδόσεις «Books for you»

Σύνταξη

Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Αναγνώσεις:166