Δεκέμβρης μήνας ήφταξε… | του Αντώνη Κουκλινού
Εμπήκε ο μήνας κι έρχουνται, γιορτές τω Χριστουγέννω,
κι ο Θιός να γιάνει τσι πληγές, σε κάθε πονεμένο.
Εδά που φοβερίζουνε, το ρεύμα πως δε φτάνει,
ξύλα ανεμαζώξετε, το κρύο να λιγάνει.
Γιοργάνια και παπλώματα, ούλοι θα τυλιχτούμε,
για δε θωρώ πραγματικά, μνια λύση πως θα βρούμε.
Να πω και για τη (μ)πάντα μας, που βγαίνει εδά το λάδι,
τσοι λύχνους ετοιμάζετε, να φέγγετε το βράδυ.
Καλάθι του νοικοκυργιού, σ’ ούλα τα σπίθια νά ’χει,
ετσά που μας επόδοκε, άδικο να του λάχει.
Κάθε πουλί ζεστή φωλιά νάχει, να μη κρυγιώνει,
σα θα ντακάρει ο χιονιάς, στα όρη και το στρώνει.
Οφέτος να στολίσομε, τσ’ αυλές μας καλοσύνη,
κι όπχιος δε πάει σορδινιά, ο Θιός να τον-ε κρίνει.
Σ’ εκείνους που παλεύγουνε και δε ντα βγάνουν πέρα,
να ξημερώσει θα ’θελα, γι αυτούς μνιαν άσπρη μέρα.
Για ούλους τσ’ αποδέλοιπους, που πλια καλά περνούνε,
τσ’ αρρώστους και πεντάρφανους, σα θένε να σκεφτούνε.
Στσοι μερακλήδες του ντουνιά, στσοι καλοχορευτάδες,
να πχιούνε με τη ρέγουλα, σα σμίξου τζοι σκολάδες.
Σε κάθε γέρο και γρια, απού ’χουνε κοπέλια,
μαζί να κάμουνε γιορτές, με αγκαλιές και γέλια.
Να μας τ’ αξιώσει η Παναγιά, με το καινούργιο χρόνο,
υγεία και καλή καρδιά, σε ούλους δίχως πόνο.
Να φύγει η κακομοιργία, που μας ψυχοπλακώνει,
ν’ ανοίξουνε τσοι πόρτες τως, οι φίλοι κι οι γειτόνοι.
Να κάμωμε χρόνια πολλά, με γλέδια και με γέλια,
να πούνε σ’ ούλα τα χωργιά, κάλαντα τα κοπέλια.
Καλό Χειμώνα άρχοντες κι αρχόντισσες κυράδες,
με την υγειά μας να ’ρθουνε κι οφέτος οι σκολάδες.
Αντώνης Κουκλινός
[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι έργο του ζωγράφου Ράντι Νεντέλτσεφ Ради Неделчев. (1938 – 2007) από το Эзерче της Βουλγαρίας]
Αντώνης Κουκλινός
