Στον ποιητή της ειρήνης | της Άννας Τακάκη
Εσύ ποιητή μου, που ύμνησες την ειρήνη,
που ύμνησες δόξες γενεών ,
ανδραγαθήματα ανθρώπων επιφανών και σπουδαίων
ήρθε η στιγμή να σου ομολογήσω πως η Ειρήνη δεν υπάρχει.
Γιατί υπάρχουν κάποιοι τρισάθλιοι
που σκάβουν υπογείως και την υπομονεύουν,
γιατί υπάρχουν άνθρωποι που την καπηλεύονται,
που ταράσσουν την κοινή ησυχία,
καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα,
στερούν την πάσα ελευθερία,
και τρομάζουν παιδιά και αθώους.
Εσύ ποιητή μου, ύμνησες την ελευθερία,
και τον ελεύθερο νου,
ύμνησες τον τόπο αυτόν
τον οποίον οι πρόγονοί σου άφησαν ελεύθερο με θυσίες.
Τώρα ο καθείς θυσιάζεται για να σταθεί στα πόδια του,
μα ο φόβος από τη μια, η απελπισία από την άλλη,
οι απειλές και οι κραυγές από δίπλα
τον κάνουν να λυγίζει και να χάνει το βήμα του.
Πού πας ποιητή;
Άνισος κι άδικος τούτος ο κόσμος.
Ο λαός χάνει εύκολα τη μνήμη του.
Η κοινωνία αποτυγχάνει, η κοινωνία μας ασθενεί βαρέως.
Ο παράφρων νους διοικεί κι εξουσιάζει.
Πας να υψώσεις ένα λάβαρο και σου το παίρνουν.
Πας να πεις την αλήθεια και τη διαψεύδουν.
Πας να περάσεις ένα πέρασμα και φοβάσαι.
Ξεμείναμε, ξεφύγαμε, ξεχάσαμε…
όπως ξεχάσαμε να διαβάζομε τα γραφόμενα.
Ακόμη υπάρχουν πολλές σελίδες λευκές.
Τι θα γράψεις από δω και κάτω, ποιητή;
Ως αγγελιοφόρος του μέλλοντος, τι αγγελία θα μας φέρεις;
Μήπως θα μας αναγγείλεις το τέλος
που θα ’ναι η αρχή μιας νέας οδύνης;
Μήπως το τέλος του κόσμου,
με τόσους οδυρμούς. κραυγές, καταστροφές, θανάτους;
Ή μήπως διστάζεις να γράψεις πια
για τόπους ήσυχους και ειρηνικούς,
για ανθρώπους που σέβονται τον άνθρωπο
ή για αγωνιστές που συνεχώς νικιούνται ;
Μήπως διστάζεις να αναφέρεις λέξεις
όπως, αγωνία, απόγνωση, μίσος, ανασφάλεια;
φόβος, τρόμος, θάνατος;
Μήπως το μαρτύριο του ανθρώπινου πόνου
ψυχής τε και σώματος σου ακινητοποιεί την πέννα σου;
Προτιμάς τη σιωπή;
Όχι, ποιητή, εσύ ποτέ δε σιωπάς!
Αναζητάς μονάχα την ώρα
και τον τρόπο, για να πεις
τα επόμενα ποιήματά σου…
Άννα Τακάκη
Ανέκδοτα ποιήματα, Οκτώβρης, 2021
Η Άννα Τακάκη είναι ποιήτρια, συγγραφέας και αρθογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ορεινό χωριό Ζήρος, Σητείας, απ’ όπου και η πρώτη πηγή των εμπνεύσεών της. Ζει μόνιμα στη Σητεία της Κρήτης. Ταξίδεψε επί χρόνια ως συνοδός του συζύγου της πλοιάρχου του Εμπορικού Ναυτικού. Τις εμπειρίες της από τη ζωή της ναυτοσύνης έχει καταγράψει σε ποιήματα και διηγήματα.
Ποίημά της έχει μελοποιηθεί από τον παγκοσμίου φήμης μουσουργό Νίκο Αστρινίδη. Ποιήματα και Μαντινάδες της περιλαμβάνονται στο CD «Ριζοχάρακο» με τους μουσικούς, Καλλιόπη Βασιλείου, Νεκτάριο Μαρίνο και Γιάννη Λεθιωτάκη.
Έχει πάρει μέρος σε Παγκόσμια Λογοτεχνικά Συνέδρια, έχει βραβευτεί για την ποίησή της από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Φορέα «Αμφικτιονία Ελληνισμού», και έχει τιμηθεί από τοπικούς φορείς για την προσφορά της στην παράδοση. Επίσης ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες και κρητικά λευκώματα.
Είναι μέλος του «Πανεπιστημίου των Ορέων». Η ηθογραφία της «Ο Κουμαρτζής» έχει διασκευαστεί σε θεατρική παράσταση και έχει παρουσιαστεί με επιτυχία, από τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων στην Τεχνική Σχολή Αυγόρου Αμμοχώστου στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την αδελφοποίηση των δυο σχολείων.
Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τα λογοτεχνικά έργα:
Χρώμα Θαλασσινό, ποίηση, 2004
Αλλιώς φυσά τ’αέρι ποίηση, «Μουσικό Εργαστήρι Αεράκη» 2007
Υγιέ μου, το τραγούδι της μάνας, Αμφικτιονία Ελληνισμού» ποίηση, 2010
Ο Κουμαρτζής, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2011
Τα σκαρφίσματα του Σηφαλιού, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2013
Στσι γειτονιές του Ρώκριτου, ποίηση, «iδeα Sitia»,2013
Μαίανδρος ο Έρωτας, ποίηση, «Βεργίνα»,2015
Η αναφορά μου στο Ν. Καζαντζάκη, ποίηση, «Ιωλκός», 2016
Χρώμα θαλασσινό, επανέκδοση, «Ιωλκός», 2016
Η κρίση θέλει τερτίπι, θεατρικό, «Βεργίνα», 2017
Αροδαμοί κι Αγκαραθιές, «Σβούρα Εκδοτική», 2023
κι έχει αρκετό έργο ανέκδοτο.
