Τέσσερα μελοποιημένα ποιήματα του Παναγιώτη Μηλιώτη
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Τόσο που ανοίγω τα πόδια
για να πηδώ τα ρήγματα της μέρας ψάχνοντας να πιαστώ σε τίποτε λαβές, τόσο ξεχνώ πού ακουμπώ την ταυτότητα – σε τι βυθό ταραχής και φόβου χάθηκε
σε τι συντρίμμια ονείρου αφέθηκε.
Μόνο τότε καταλαβαίνω πόσο ακριβά πληρώνω το ζώντας με το τίποτα.
ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΔΡΟΜΟ
Απόψε η νύχτα ξεδίπλωσε γαλήνη.
Έτσι όπως ρέει, επιτρέπει μια στάση για να δέσω κομμάτια που βρίσκω σκόρπια στο δρόμο.
Απόψε παίρνω μια ανάσα.
Τινάζω πέρα αυτά που με παιδεύουν∙ βλέπω με τα χρόνια
να μαζεύονται στην πλάτη μου
να τα πολλαπλασιάζουν οι γύρω καθρέφτες για να στέκομαι να λέω: πόσο πίσω μένω.
Απόψε βλέπω κοφτές γραμμές, όγκους με σχισμές πιο βαθιές∙
τα ορυκτά δείχνουν τι δρόμο θα βρω.
Τα νεύρα μου μαζεύω, ρίζες απ’ το χώμα,
δεν κουβεντιάζεται το φαρμάκι, αμίλητο προχωράει.
ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ
Το θερινό σινεμά κρεμόταν σιωπηλά λευκό όπως τότε που ’σβηνε χαρούμενο τέλος. Χορτάριασε το χαλίκι, άπλωσε αθόρυβα στα πόδια την ξερή πρασιά του,
ξερολίθια∙ τότε περπατούσαν πάνω τους ποντίκια.
Μπροστά στην οθόνη σταθήκαμε τότε φεύγαμε γεμάτοι εικόνες
σε θολό δεμένες φόντο.
Μπροστά στην οθόνη σταθήκαμε
όλα κλείδωσαν όταν ήρθε η ώρα τους. Έφραξαν το στήθος έγνοιες και πνίξανε όνειρα. Εκδίκηση ψιθύρισα εκδίκηση.
Τα όνειρα ξεσκαλίζονται σηκώνονται βλαστοί στον τοίχο.
ΧΕΡΙΑ
Χέρια σε σχήματα θαμπά χρόνια που πέρασαν
και λιάνισαν στα χέρια ό,τι βλάστησε.
Χρόνια που κυλούν ρυάκια στο γυαλί χέρια που δεν ακούμπησαν
βρίσκανε πάντα σε πολύχρωμο γυαλί.
Χρόνια που πέρασαν… σύσσωμο το παρελθόν λύνεται και γράφεται στο δρόμο.
Από την ποιητική συλλογή «Μια Ανάσα Δρόμο» (Ars Nocturna, 2013)
Τα ποιήματα μελοποίησε ο συνθέτης, πιανίστας και συγγραφέας Χάρης Κανάκης, σαν τμήμα του χορωδιακού έργου του «2η Σύγχρονη καντάτα» (Γενάρης 2020), από την πρώτη ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Μηλιώτη «Μια Ανάσα Δρόμο».
Ο συνθέτης έγραψε για το χορωδιακό του αυτό έργο:
«Επέλεξα να παρουσιάσω την βραβευμένη ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Μηλιώτη, όχι μόνο γιατί τα ποιήματά του αγγίζουν ευαίσθητες χορδές μου, αλλά και γιατί είναι ένας δημιουργός που η δουλειά του αξίζει να παρουσιαστεί και να αναδειχτεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η ιδιομορφία του εγχειρήματος έχει να κάνει με το ότι τα τρία σύνολα, χορωδία-κουαρτέτο-ηθοποιοί, δεν συναντιούνται ενορχηστρωτικά ποτέ, μια και εναλλάσσονται κατά την εξέλιξη του έργου. Παρόλα αυτά είναι άμεσα συνδεδεμένα μια και έχουν γενεσιουργό αίτιο και πηγή έμπνευσης, τον γεμάτο νοήματα και εικόνες, ποιητικό λόγο του Μηλιώτη.»
Το έργο ερμήνευσε η Λβιβ Εθνική χορωδία της Ουκρανίας σε διεύθυνση του Wolodymyr Syvokhip (15/12/22)
O Παναγιώτης Μηλιώτης γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Σπούδασε ηλεκτρονικός κι εργάζεται στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές Μια ανάσα δρόμο (Ars Nocturna,2013), για την οποία του απενεμήθη το βραβείο Γιάννης Βαρβέρης της Εταιρείας Συγγραφέων 2014, τη συλλογή με τίτλο το Σκίτσο στην ντουλάπα (Θράκα 2017, β΄ έκδοση Ενύπνιο,2020) και τη συλλογή με το τίτλο Λιώναν με τις μπότες το χορτάρι (Ενύπνιο,2021). Ποιήματα του και άρθρα έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά.
