Δεκέμβρης και η μελαγχολία | της Ζωής Δικταίου
Με το παλιό σου το φιλί
Σε μια καινούργια ανατολή
Εκεί που πέφτουν οι βροχές
Εκεί που γέρνουν οι ψυχές
Μια στον καθρέφτη, μια στο φως
Η μνήμη δεν ρωτάει το πως.
Δεκέμβρης και η μελαγχολία
Στα πρωινά λεωφορεία
Γράφεται στο θολό το τζάμι
Η αγάπη τρέχει να προκάμει
Στιγμές που κόβεται η ανάσα
Στον άδειο δρόμο κοντραμπάσα
Παίζουν για εσένα και για εμένα
Δικαίωμα τα περασμένα
Έχουν κι από το βαθύ του χρόνου
Ξυπνά ο ψίθυρος του πόνου
Απ’ το φουστάνι με γνωρίζεις
Εσύ την τύχη μου ορίζεις
Δεν έχω τίποτα εντός μου
Μόνο τα μάταια του κόσμου
Κι αν η καρδιά πάλι στο λάθος
Ξαναχτυπά με τόσο πάθος
Δεκέμβρης είναι θα περάσει
Ίσως κι αυτός να με ξεχάσει
Στη σκέψη σου πάντα σωπαίνω
Θα μείνω εδώ να περιμένω
Οι λέξεις μοιάζουν τιμωρία
Το σ’ αγαπώ σου, απορία
Αντέχεις, στης πληγής το κάτι
Πέφτει του κόσμου το αλάτι
Δεκέμβρης είναι θα ’ρθει χιόνι
Η μοναξιά λευκό σεντόνι
Ελπίζεις στο ανεμοβρόχι
Να μη μπορώ να πω το όχι.
Πως με ξεγέλασε ο Δεκέμβρης
Στα μάτια σου ήτανε Σεπτέμβρης…
.
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Κέρκυρα 01 Δεκέμβρη 2015
Ζωή Δικταίου
[Από την ποιητική συλλογή: «Αύριο στάχυα οι λέξεις»]
Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου)
Γεννήθηκα στην Κρήτη το 1962. Στο Τζερμιάδων μεγάλωσα, εκεί έμαθα και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινα δασκάλα όπως ονειρευόμουν. Με κέρδισε η Τουριστική Εκπαίδευση. Ζω στην Κέρκυρα. Πιστεύω στην αγάπη. Με γοητεύουν φεγγάρια, γιασεμιά, κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, όσο και οι ξεφτισμένες δαντέλες του παλιού καιρού. Καινούρια ανάγνωση πάντα η βροχή. Όχημα μαγείας οι λέξεις. Δεν αναρωτιέμαι πια γιατί γράφω. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και η ανάγκη μου να γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν, όμως η λέξη που με καθορίζει είναι το «Αύριο». Με το μολύβι του έρωτα σπασμένο στο χέρι και την προοπτική του ονείρου στ` ανοικτά της ψυχής, αύριο, ακριβή η άνθηση της άνοιξης μέσα στην αλήθεια του φθινοπώρου. Στίχοι μου έχουν μελοποιηθεί από τον Γιάννη Νικολάου, τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη και τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη.
Εργογραφία:
Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Δεκέμβριος 2020
Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Νοέμβριος 2020
Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Νοέμβριος 2019
Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Σεπτέμβριος 2018
Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Φεβρουάριος 2018
Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Μάιος 2017
Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Ιούνιος 2015
Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, 1996, Αθήνα
Αύριο στάχυα οι λέξεις, Σεπτέμβρης 2018
Αύριο, αφή αλμύρας, Νοέμβρης 2020
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα:
«Γράμματα της ποίησης», Ποιητική ανθολογία, 2020, Αθήνα
«Μονόλογοι», Ποιητική ανθολογία, 2017, Αθήνα
