Μάης, ο μήνας δράσεων για την ειρήνη
Τον Γρηγόρη Λαμπράκη τον γνώριζαν οι φίλοι του, οι απλοί φτωχοί άνθρωποι από τους οποίους δεν έπαιρνε ποτέ χρήματα σαν γιατρός, οι λάτρεις του αθλητισμού που τον θυμόντουσαν βαλκανιονίκη στο άλμα σε μήκος (είχε το Πανελλήνιο ρεκόρ για 23 χρόνια!), και εκείνοι που βρέθηκαν κοντά του, όταν προσπαθούσε με όποιες αθλητικές δράσεις μπορούσε, να χρηματοδοτήσει τα λαϊκά συσσίτια στην Κατοχή. Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση του λαού μας κατά των Γερμανών Ναζί κατακτητών.
Το 1961 εκλέγεται βουλευτής συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ. Εκλέγεται αντιπρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ειρήνης και η δράση του γίνεται πολύ έντονη στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Την 21η Απρίλη του 1963, διοργανώνεται πορεία ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Η κυβέρνηση Καραμανλή την απαγορεύει. Ο Λαμπράκης βαδίζει μόνος με το πανό με το σήμα της Ειρήνης προς την Αθήνα και γίνεται πρωτοσέλιδο σε ελληνικές και ξένες εφημερίδες. Παρακρατικοί, χωροφύλακες κλπ. προσπαθούν να τον εμποδίσουν. Συμπλέκεται με 10 χωροφύλακες και τελικά συλλαμβάνεται. Μετά την απελευθέρωσή του από τα αστυνομικά όργανα, ο Γρ. Λαμπράκης θα στείλει τηλεγράφημα προς τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, προς τον υφυπουργό Εσωτερικών, προς τον Πρόεδρο της Βουλής και τους αρχηγούς των κομμάτων, προς την Επιτροπή για Διεθνή Υφεση και Ειρήνη και το Σύνδεσμο «Μπέρναρντ Ράσελ», στο οποίο έλεγε: «Ο πόθος του δημοκρατικού λαού μας διά πορείαν ειρήνης από τον Μαραθώνα εις Αθήνας επραγματοποιήθη. Εκκινήσας από την κορυφήν του Τύμβου του Μαραθώνος, συνελήφθην εις το 28ον χιλιόμετρον και βιαίως επετάχθην εις στρατιωτικόν φορτηγόν αυτοκίνητον, κρατηθείς παρανόμως, αντισυνταγματικώς επί 3 1/2 ώρας… Δυστυχώς, διεπίστωσα ότι η Δημοκρατία δεν υπάρχει εις την Ελλάδα όταν εκλεκτοί του λαού κυριολεκτικώς καταρρακώνονται».
Στη συνέχεια ο Γρ. Λαμπράκης δήλωσε στον τύπο: «Η πορεία ειρήνης, έστω και συμβολικά έγινε, μολονότι η κυβέρνησις έλαβε μέτρα που ούτε στην κατοχή είχαμε γνωρίσει. Ακολουθώντας πολιτική βάσεων και πυρηνικών υποβρυχίων «Πολάρις» δε θέλησε να επιτρέψη στο λαό να εκδηλώση τη θέλησί του για ειρήνη. Δεν το κατόρθωσε».
Στην εκδήλωση της Πρωτομαγιάς, μια βδομάδα αργότερα γνωρίζει υποδοχή ήρωα!
Λίγες μέρες αργότερα φεύγει για το Λονδίνο, με άλλους διαδηλωτές στήνοντας μπλόκο και χαλώντας το πάρτι της βασίλισας Φρειδερίκης ζητώντας την αμνηστία των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα και την απελευθέρωση του ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ, Αντώνη Αμπατιέλου. Τότε η Φρειδερίκη σε νευρική κρίση είπε: «Επιτέλους δεν μπορεί κάποιος να με απαλλάξει απ’ αυτόν;»
Μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο, γίνεται εύκολα ηγέτης – σύμβολο της αριστεράς και όλου του φιλειρηνικού λαού, δείχνοντας σε όλους αλλά και στο ίδιο το μέλλον πόσο γρήγορη μπορεί να είναι η ανάδειξη ενός πραγματικού λαϊκού ηγέτη, όταν βαδίζει απλά κι αληθινά πλάι στα ζητούμενα του λαού, χωρίς ούτε για μια στιγμή να σκεφτεί τον εαυτό του. Άλλωστε το νόμισμα της βουλευτικής ασυλίας ο Γρ. Λαμπράκης το ξόδεψε με την ίδια του τη ζωή (τον χτύπησαν 22.5.63 και πέθανε την 28.5.63) για την δημοκρατία, το όραμα μιας άλλης δικαιοσύνης και για να αντισταθεί για λογαριασμό του λαού στην τρομοκρατία και το φασισμό. Ενώ χρόνια αργότερα, κάποιοι υπουργοί η βουλευτές το επενδύουν διαφορετικά, αγοράζοντας δικαιώματα ατιμωρησίας και βέβαια με την συμμετοχή τους στα χλιδάτα εξουσιαστικά λόμπυ…
Το φιλειρηνικό κίνημα μπορεί να συσπειρώνει πλατιές λαϊκές μάζες ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εγκρληματική δράση του. Αυτό δεν θέλουν οι κυρίαρχες τάξεις, γιατί αποτελεί ένα από τα πεδία συνειδητοποίησης της αναγκαιότητας κατάργησής τους, ως υπεύθυνες για τους άδικους πολέμους. Έτσι δεν είναι καθόλου ανεξήγητο το γεγονός ότι οι φιλειρηνιστές οδηγούνταν για τη δράση τους στο εκτελεστικό απόσπασμα (όπως ο Νίκος Νικηφορίδης που εκτελέστηκε το Μάρτη του 1951) ή δολοφονούνταν από τις φασιστικές σκιώδεις οργανώσεις του κράτους, όπως ο βουλευτής Γρ. Λαμπράκης.
Το ελληνικό κίνημα ειρήνης – όπως και κάθε προοδευτικό κίνημα σ’ αυτό τον τόπο – πέρασε από φωτιά και σίδερο. Κι ασφαλώς η ιστορία του είναι άκρως διδακτική, με επίκαιρα μηνύματα, αφού η παγκόσμια ειρήνη σήμερα εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο… Η υπόθεση της ειρήνης εκτελείται καθημερινά με τον πιο βάναυσο τρόπο και με την δικαιολογία της αντιμετώπισης δήθεν της «τρομοκρατίας», δηλαδή των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων, των λαών που δεν ανέχονται και αντιπαλεύουν την κυριαρχία των μονοπωλίων… Στην περιοχή μας, στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, η αναμέτρηση των αστικών τάξεων είναι σε πορεία έντασης. Τα ΝΑΤΟικά σχέδια τροφοδοτούν την τουρκική επιθετικότητα. Αυξάνονται οι υπερπτήσεις και οι παραβιάσεις στο Αιγαίο, αμφισβητείται η κυριαρχία ελληνικών νησιών.
Εν μέσω ιμπεριαλιστικών πολέμων στην περιοχή μας και με την ενεργή εμπλοκή της χώρας μας, να απαντήσουμε αποφασιστικά στη χυδαία ευρωατλαντική προπαγάνδα, η οποία θέλει να στοιχίσει τον λαό πίσω από τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, που ευθύνονται για χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, για εκατομμύρια πρόσφυγες, ξεριζωμένους.
Όπως αναφέρει στο κάλεσμά της για την πορεία ειρήνης η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη:
«Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Δίνουμε τη μάχη ενάντια στους δυνάστες, στους ληστές-ιμπεριαλιστές που σέρνουν τους λαούς στο πολεμικό σφαγείο. Αυτή είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας, που αντιστοιχεί στα συμφέροντα των λαών. Αυτό δίνει ουσιαστικό περιεχόμενο στη σύγχρονη αντιιμπεριαλιστική – αντιπολεμική δράση. Σ’ αυτό το δρόμο βαδίζουμε μαζικά στην 40η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, την Κυριακή 22 Μάη 2022».
Και καταλήγει:
«Δυναμώνουμε την πάλη, τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη, διατρανώνοντας:
- Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία.
- Απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.
- Καμιά αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων και πολεμικού υλικού εκτός συνόρων.
- Να κλείσουν οι ΑμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις – Να καταργηθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Βάσεις.
- Να μην εγκατασταθούν πυρηνικά στον Άραξο και οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα.
- Καμιά αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν.
- ΟΧΙ στον Ευρωστρατό και στους άλλους πολεμικούς μηχανισμούς της ΕΕ.»
