By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Lilou | της Ζωής Δικταίου Στη λαϊκή αγορά, αγκαζέ με τις ακίνδυνες νεοσύλλεκτες σκιές των παιδιών και των πουλιών, εκεί είχε μάθει να ζει, ξόρκιζε το φόβο αναπολώντας σκονισμένα είδωλα της νιότης αυτά που έβγαιναν από τις παλιές εφημερίδες όταν τις έκοβε και τις έβαζε στα καφάσιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Λογοτεχνία

Κέρκυρα, σμίλη της ψυχής, φως στη βροχή | της Ζωής Δικταίου (μέρος 3ο) [Το δεύτερο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.] Και η εμπειρία δεν τελειώνει στη σκουριά και στις άγριες πτυχές του απότομου βράχου, όχι, η θέα του ανοιχτού ορίζοντα αποτελεί καινούργια πρόκληση για να ανηφορίσεις στο Όρος. Στο βάθος τα Διαπόντια νησιά, ντυμένα στα χρώματα του δειλινού διεγείρουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Cho | της Ζωής Δικταίου Σήκωσε το δεξί χέρι, το ασημένιο δαχτυλίδι απέσπασε προσωρινά μόνο το βλέμμα της, φέρνοντάς το στον αριστερό ώμο είχε ανάγκη να ψηλαφίσει εκείνο το παλιό σημάδι, βιώνοντας σιωπηλά ανατροπές, ρυτίδες, αγωνίες, με πλάνες και αλήθειες, όλες μαζί, από την αστυνόμευση και τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Λογοτεχνία

Κέρκυρα, σμίλη της ψυχής, φως στη βροχή | της Ζωής Δικταίου (μέρος 2ο) [Το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ] … … … Τι κι αν ο χρόνος είναι ακαθόριστος. Εσύ κινείσαι όπως θέλεις. Εδώ προβάλλεται η ζωή. Εδώ επανανοηματοδοτείς τη δική σου στάση απέναντι στη φύση, στην ιστορία, στον πολιτισμό, στον άνθρωπο. Το απόλυτα εφήμερο, στον απόκρυφο όρμοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Selena | της Ζωής Δικταίου   «Η Χοντρομπαλού» του Maupassant, λάφυρο από το συρτάρι της γιαγιάς, τρεις φορές το είχε διαβάσει, την τελευταία στις περιπλανήσεις της στο πάρκο Bois de Boulogne, έφηβη ακόμη, όταν περίμενε με άσπρα σοσόνια στα ραντεβού. Στον απόηχο των δυσανάγνωστων φθόγγων του κόσμου μετάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Εικαστικά – Καλές τέχνες, Κείμενα

Κέρκυρα, σμίλη της ψυχής, φως στη βροχή | της Ζωής Δικταίου Βροχή, στο φανοστάτη της παλιάς πόλης, εκείνης που άνοιγε την αγκαλιά της να με υποδεχτεί, τότε δεκαετία του ογδόντα.Και να που ένας μύθος, γιατί η βροχή έγινε ο μύθος μου, έρχεται τελικά κάθε φορά με συνέπεια, να σημαδέψει το πέρασμα της ζωής, προσδίδοντας την έννοια του ιδεατού, του επίγειουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Maeva | της Ζωής Δικταίου Από το κεφαλόσκαλο στη Μονμάρτη ρεμβάζει το Παρίσι, πιο λαμπερό μετά την ξαφνική βροχή, το ριχτό μακρυμάνικο πουκάμισο σκεπάζει τις μελανιές και τα παράσημα που άφησε το χειρουργείο. Η αξία μιας βόλτας, όχι μόνο για ό,τι βλέπει, μα περισσότερο για όσα σημαίνουν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Chantel | της Ζωής Δικταίου Καθηγήτρια πια, κατηφόριζε με αργά σταθερά βήματα από τη Σορβόννη, ένα χάος πληροφοριών ένιωθε πως δεν μπορούσαν να βρουν τη θέση τους, πάντα κάτι άλλο ξεγλιστρούσε, τρύπωνε βασανιστικά στη σκέψη της, ανεμπόδιστα, κάνοντας κατάληψη με επιδεξιότητα άναβε ένα κομμάτι ασετιλίνη κι έστελνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Sidoine | της Ζωής Δικταίου Θερινή νύχτα, μακρινές μουσικές, λευκό παγωμένο κρασί, αναμμένα κεριά, την κοίταζε στα μάτια ζητώντας ειρήνη, μα η Sidoine, δεν είχε συνάψει η ίδια, ειρήνη με τον εαυτό της. Κατέληξε να κλαίει, κι ήταν σα να ’κλαιγε με τα μάτια όλου του κόσμου.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…