Ας μεταφερθούμε σε μία εποχή όχι πολύ μακρινή, ούτε πολύ κοντινή σε έναν τόπο παρθένο, τότε που τα ζώα μιλούσαν με τους ανθρώπους και οι άνθρωποι καταλαβαινόντουσαν όλοι μεταξύ τους. Η Ίζα ζούσε σε μια καλύβα μέσα στο δάσος, με τους γονείς της και τις τρεις αδερφές της. Υπήρχε ένα έθιμο τότε σε εκείνα τα μέρη όταν το κορίτσι πήγαινεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Είχα βγει στο μπαλκόνι για να πάρω αέρα και να καπνίσω ένα τσιγάρο απόγευμα η ώρα 6 ακριβώς ο ήλιος σε λίγο θα αρχίσει να κρύβεται, κοιτάω κάτω στον δρόμο κάτι παιδιά που έχουν βγει και κάνουν ποδήλατο, ο απέναντι είναι στο μπαλκόνι κι αυτός και προσέχει τα παιδιά του από πάνω που τρέχουν λυσσασμένα στον δρόμο «τις μάσκες ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ετοιμαστήκαμε στην μεγάλη κοιλάδα να πάμε όπου το μεγάλο ναι και το μεγάλο όχι θα αντικρίζαμε. Έξω, ένα μεγάλο ίσως περιφερόταν σαν σύννεφο πάνω από την πόλη σαν βροχή που έχει ξεχάσει να πέσει. Πήραμε τα λιγοστά υπάρχοντα μας για να πάμε στην μεγάλη πόλη της Γνώσης όπου εκεί κάθε “ίσως” μικρό ή μεγάλο δεν υπάρχει και καμία αμφιβολία δεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…