Τρία ποιήματα της Αθηνάς – Ιωάννας Λειβαδάρα Αδράνεια Μικρές κηλίδες αίματος σβήνουν πάνω στη συνήθεια Κι εσύ φωνάζεις, χωρίς φωνή Η οργή σκίζει τα σωθικά σου Οι κηλίδες γίνονται πυρκαγιά Τα δάκρυα πνίγουν την ανάσα σου Κι εσύ σωπαίνεις… Απόσταση Που είναι το κουβάρι σου; Γιατί δεν μπορώ να το βρω; Παντού αντικρίζω κλωστές ξεδίπλωτες, κλωστές παρασυρόμενες μέσα στο δάσοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Παπαρούνες | της Αθηνάς Ιωάννας Λειβαδάρα . Δίπλα στο ποτάμι κείτονται νεκρές κόκκινες σαν από αίμα πλασμένες στάζουν τα δάκρυα τους σιωπηλά τρεχούμενα νερά ελπιδοφόρα. Στο χώμα τα φτερά τους πεταλίζουν της αληθείας τη γύμνια φωνάζουν μαραίνοντας σιγά σιγά το χρώμα πάνω στα πληγωμένα πέταλά τους. Υψώνουν το βλέμμα στα ουράνια με μάτια βουρκωμένα κοιτάζοντας πένθιμα, όσους χαθήκανε παιδιά. ΠερήφαναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

«Κόκκινο – μαύρο», Νεκτάριος Μαρίνος Το νέο μουσικό κομμάτι του Νεκτάριου Μαρίνου με τίτλο «Κόκκινο – Μαύρο» αναδεικνύει τις αντιθέσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, της ίδιας της ζωής. Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, τα δύο αυτά αντιθετικά ζεύγη χρωμάτων βρίσκονται σε συμπληρωματική κατανομή μεταξύ τους. Από τη μία το κόκκινο, το χρώμα της ζωής και από την άλλη το μαύρο τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η Πολυκατοικία | της Αθηνάς – Ιωάννας Λειβαδάρα Απέναντι από την πολυκατοικία μου στέκει ένα νεκρό παιδί. Το βλέπω από το παράθυρο να κοιτάζει με μάτια ορθάνοιχτα την κλειδαμπαρωμένη πόρτα, σα να περιμένει κάποιον να βγει. Ποτέ όμως κανείς δε βγαίνει. Όλοι είναι κλεισμένοι στα διαμερίσματα τους. Οι πόρτες τους όντας κλειδωμένες, ανοίγουν συγκεκριμένες ώρες της μέρας και μόνο γιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…