Μανουσομαρία, στα χέρια το πρόσφορο και το μεγάλο ξόδι στην ψυχή | της Ζωής Δικταίου Κατάμονη μα όχι λησμονημένη στην κορφή στην Κεφάλα. Κοιτάς στα περασμένα. Μέσα από ένα θαμπό γυαλί ψάχνεις το Λασίθι που αγάπησες, το Λασίθι στην ψίχα της ψυχής σου μια κλωστή κόκκινη, τυλιγμένη στην λαθρακιασμένη ανέμη της Κοκολίνας. Με την όραση πολιορκείς τα κοντινά και ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Καζανομανώλης | της Ζωής Δικταίου Έλα τώρα, ώρα που επαναστατούν οι άγγελοι, έλα με το χτιστό φως του λύχνου να κατέβουμε στα χωριά, να περπατήσουμε στα πλακόστρωτα, να βγούμε στο τσαρσί, να κεραστούμε σ’ ένα παλιό καφενείο, ν’ ακούσομε ιστορίες, να αισθανθούμε την αιώνια επιστροφή των ονομάτων και τις αλάλητες αποκοτιές, να ξεκουρδίσομε τον κερατά τον Χάρο με τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο χρόνος Αύριο, με μπλε τριαντάφυλλα | της Ζωής Δικταίου Σκοτάδι βαθύ κλείνεις τα μάτια, βελούδο και σκόνη της μνήμης αφήνεσαι μα δεν ξεχνιέσαι γέρνοντας το κεφάλι προς τα πίσω η σκουριά του φάρου, σκουριά της ψυχής. Κυκλωμένες με φεγγάρια οι θύμησες πληγές ανοικτές συνεχείς οι αντιθέσεις στον ορίζοντα… «η σοφία απέναντι στην άγνοια». Μη γελάς, ακούω καθαρά τη φωνήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Από το χτες, στο αύριο με όχημα την τέχνη | της Ζωής Δικταίου Αφιερώνεται στον Γιώργο Παναγιωτάκη Με μια αίσθηση αθωότητας, με ποιητική αρετή, και ανοιχτά τα τερτίπια του λογισμού, το Λασίθι από φυσικό θέαμα γίνεται τέχνη με τον χρωστήρα του Γιώργου Παναγιωτάκη σε μια προσπάθεια διηγηματικής απόδοσης του γενέθλιου τόπου. Τα έργα του, με έντονα ονειρικό χαρακτήρα, όχι μόνοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στο Νότο τ’ άστρο δε γερνά και η νιότη δεν παλιώνει | της Ζωής Δικταίου Σε πήρε η νύχτα, πάνω στη μυλόπετρα μα δεν θέλεις να φύγεις. Κοντεύουν μεσάνυχτα. Μακριά από τα φώτα. Ησυχία. Από τη θυρίδα του τοίχου κοιτάζεις. Είναι τόσο κοντά τ’ άστρα απόψε. Ένας ουρανός ανοιχτός σαν χάρτης, σε προκαλεί για ένα ακόμη ταξίδι. Πολλοί είναι εκείνοιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στο γέρμα του ήλιου αλέθουν οι μυλόπετρες | της Ζωής Δικταίου Μονομεριάζουν οι χαρές, καλοτυχιά θεμελιωμένη σε φαράγγια και χαράκια ώρα που διασκορπίζεται στα διάσελα η πάχνη, και ξαναδευτερώνει όρκο ο Αποκόρωνας στού αγριμιού το κέρατο και στού φιδιού τη γέννα. Τέλεψε ο άθλος στου παππού το Νοτικό λιοστάσι, Μοίρα μυριόκλωνη μια γέρικη ελιά, αργοζυγιάζεται, στο μισεμό, στο γιαγερμό, στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ήθος, η αναρχία της φύσης | της Ζωής Δικταίου Περάσαμε τις συμπληγάδες ελπίδας και ευτυχίας, τους ανόητους γλυκασμούς των όρκων, τις εγγενείς πλάνες του έρωτα, λύσαμε τα ξάρτια της προδοσίας διαγράφοντας ανωφέλευτα λόγια, παλιά όνειρα, τυπικές εορτές, «τα λεπτά μας αισθήματα», είδωλα, βλάσφημες οθόνες, με την επίγνωση της φθοράς φτάσαμε επιτέλους χωριστά εδώ, για να ξανασυναντηθούμε χαμένοι άγγελοι παιδιά τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αναλφάβητοι του ονείρου, ναι | της Ζωής Δικταίου Ασήμι και φίλντισι στα χέρια ανταύγειες, στην κόψη της αυγής, λευκά φύλλα ξεδιπλώνει η μοίρα σφραγίζοντας ζωή και δώρα. Αρχέτυπα ουράνια. Μη φοβηθείς τα σημάδια και το ανέλπιστο κάλεσμα, έχει σβήσει η κατάρα της προδοσίας, έχει εξαντληθεί και ο ψίθυρος. Ιερός μένει ο άνεμος να γράφει προσευχές στην πέτρα. Νύχτα, οι αναμνήσεις,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ποιητικό αφιέρωμα στον Απρίλη | της Ζωής Δικταίου Σε θέλω κι έρχομαι με τον Απρίλη Ζωές παράλληλες, να σε κοιτάζω μόνο, δε μου φτάνει φοράς τη σκέψη μου, θάλασσα γίνεσαι κι’ εγώ λιμάνι. Με σώζει η Άνοιξη, σ’ ένα πλανόδιο παλιό φεγγάρι του νου κατάνυξη, δυο τριαντάφυλλα, σ’ ένα κλωνάρι. Σε θέλω κι έρχομαι με τον Απρίλη μέλι μου τάξανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
