Αλλιώτικα μετρήσαμε απόψε το φως | της Ζωής Δικταίου Ενορχηστρώνεις φτερά λευκά και μουσικές από τον ψίθυρο των άστρων τρυφερή η πίστη σ’ έναν άλλον ουρανό. Σμιλεύοντας αρχέτυπες εικόνες του Έρωτα πέρα από τη δόνηση του φιλιού, η αφοσίωση, μεταφυσική φαντασίωση κι ο θάνατος χωρίς λύπη χωρίς αγωνία πια. Ντυμένες στα μεταξωτά οι μνήμες τής νιότης και οι ώρες οιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το «Σβούρα» είναι μια αγάπη συνάντησης, με ανθρώπους που ξέρουν να τιμούν | της Χαρούλας Βερίγου Η κίνηση αυτή που κρατά τη σβούρα όρθια και δεν πέφτει, ενώ φαίνεται να γέρνει, ονομάζεται γυροσκοπική μετάπτωση, ίσως κάπως έτσι να συμβαίνει και με τον αναγνώστη, όταν διαβάζοντας το Διαδικτυακό περιοδικό «Σβούρα», καταφέρνει όχι μόνο να στροβιλίζεται στη γνώση, χωρίς την «πτώση», μαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αμυγδαλιά ανθισμένη, κόντρα στον Φλεβάρη | της Ζωής Δικταίου Παλιέ μου φίλε Με φωνές, τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω Ποτέ δεν ρώτησες, γιατί με φέρνει η βροχή Σ’ άλλο ουρανό δεν θα γυρέψω πεπρωμένα Στην αγκαλιά σου Θα γυρίσω απόψε, δίχως ενοχή Κι έχω τα φρένα της καρδιάς σπασμένα. Παλιέ μου φίλε Πως πέρασε, άθελά μας ο καιρός Άλλα, στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στο φως του κεριού να ξορκίσω την απουσία σου | της Ζωής Δικταίου Μουδιασμένες οι μέρες κι ο φόβος, μαργαριτάρι κρεμασμένο στο λαιμό. Άγριος καιρός η σκέψη σου με ξεγελούν οι σκιές νιώθω μόνο την ομίχλη και τα σύννεφα εκείνα, που κουβαλούν τη βροχή. Συλλαβίζω στην ψυχή πετρωμένα φεγγάρια της νύχτας στις όχθες του ονείρου γλιστράς και χάνεσαι λεηλατήσαμε τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μαργώ η Απέθαντη | της Ζωής Δικταίου «Δε μού βολεί να ποθάνω» Κοιτάς μακριά, το περιβάλλον διεγείρει την όραση, μιαν άλλη όραση όμως, πιο εσωτερική. Η οπτική εικόνα του κόσμου σου αλλάζει στο φεγγαρόφωτο. Αυτό που σε περιβάλλει μέσα στο Οροπέδιο, αποτελείται από κομμάτια πολλά και διαφορετικά και δεν είναι παράξενο που όλες οι εποχές και τα γυρίσματα του χρόνουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξεπλένοντας τη ζωή από τις στάχτες του χτες | της Ζωής Δικταίου Νυχτώνει, ανασαίνω την άνοιξη λαίμαργα, κάτω από σκονισμένα φτερά η ψυχή σφίγγεται περισσότερο άλλοτε βουβά στη σιωπή κι άλλοτε στη μάχη με το χάος τού νου. Γέμισαν λεμονανθούς τα κλαδιά το άρωμα ερεθίζει τις αισθήσεις όπως τότε, τρομακτικά ήρεμη εγωιστικά μόνη αναγνωρίζοντας τη φυσική ευθύνη στη συνάντηση μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ενός λεπτού βροχή | της Ζωής Δικταίου Όταν πέφτει η βροχή, ξυπνούν τα πετρωμένα όνειρα και φέγγει η πόλη, όπως τότε. Όταν πέφτει η βροχή, κεντούν οι στάλες σκιές στα πλακόστρωτα και στο μαντίλι της μνήμης παλιές στιγμές στην αγορά του τίποτα. Όταν πέφτει η βροχή, με μια υποψία ευτυχίας κλείνεις τα μάτια ώρα που σβήνουν τα κόκκινα ρόδα στονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μαργιώρα, η πανώρια συγγένισσα τ’ Αγουστίνι | της Ζωής Δικταίου (Πώς είναι τ’ άγουρο φιλί στα χείλη και στα μάτια) Ο Αντονάι, δεν είναι μόνο καλοδιαβασμένος και συνετός, είναι σίγουρα και ο άνθρωπος που νοιάζεται πραγματικά για τον άνθρωπο, ο δικός σου καλός φίλος, ο αθεράπευτα ρομαντικός, λόγιος γιατρός, ένας πραγματικά ξεχωριστός λειτουργός της επιστήμης, που ξέρει να λέει τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Του γκαβού του πουλιού του φτιάνει ο Χριστός φωλιά | της Ζωής Δικταίου Δικά του κάστρα τα καταράχια της Μουργκάνας. Εκεί που δικαιώνεται η αστραπή και μολογά η βροντή, εκεί ροβόλαγε ο Τέλης, ψηλός, αδύνατος μα γεροδεμένος, με καστανά πυκνά μαλλιά και μάτια μεγάλα αμέρωτα, παιδί, το στερνοπούλι της Φώταινας, της τυραγνισμένης, που άγιαζε κάθε μέρα στην πάλη της ζωής,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
