Τρία ποιήματα για τη γυναίκα | της Άννας Τακάκη Είμαι γυναίκα που το θαύμα γεννά. Είμαι γυναίκα και είμαι το γάλα. Είμαι το γάλα που θρέφει τη γης, τη θρέφει να γεμίσει ο κόσμος ιδέες, μυαλά, συναισθήματα. Είμαι γυναίκα και είμαι η μήτρα, που βυζαίνει το σπόρο, να βγει η σπορά, καλοσπορά, ν’αβγατίσουν οι πόλεις, τα χωριά, ν’ανθίσουν τα περιγιάλια,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

H αυτοκρατορία των αισθήσεων | της Άννας Τακάκη Η αίσθηση μου είπες!… Αυτή και μόνον αυτή θ’ αλλάξει τον κόσμο! Κι έγειρες πάνω μου με όλα σου τα αισθητήρια όπλα να με κουρσέψεις, κουρσάρε του έρωτα, κουρσάρε μιας νύχτας ατελεύτητης ευτυχίας! Κι εγώ αφέθηκα να με ληστεύεις, μα σου πήρα ό,τι πιο ωραίο και δυνατό είχες πάνω σου! Σου πήραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Λείπε από μια κακή ώρα να ζήσεις χίλιους χρόνους | της Άννας Τακάκη Πολλές φορές η γιαγιά μου έλεγε την παραμιά «λείπε από μια κακή ώρα να ζήσεις χίλιους χρόνους». Μα, αν ξέραμε ποια θα είναι η κακή ώρα δεν θα κάναμε τίποτα ή δε θα πηγαίναμε πουθενά μέχρι να περάσει. Και το τρένο πέρασε. Κι ήτανε η κακή ώρα.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον | της Άννας Τακάκη Ευλογημένος ο άρτος, ευλογημένο το ψωμί που χόρτασε και χορταίνει πλήθος κόσμου. Κάποιοι τη σήμερον ημέρα ίσως ακόμη να στερούνται κι αυτό το καρβέλι, κάποιοι άλλοι το στερήθηκαν στα δύσκολα χρόνια. Κατοχή, πείνα, φτώχεια…. Μα τι μπορείς να πεις σ’ ένα παιδί που πεινά; Τι να του πεις,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μπαντιερόλι με το φέσι | της Άννας Τακάκη (σατιρικό) Τριαλαλά τριαλαλό μπείτε όλοι στο χορό! Άρχισε το καρναβάλι δείτε το κακό μας χάλι, δείτε πως αλλάξαν όλα και φορούμε παλιά σόλα. Δείτε πράματα αθρώποι πως αλλάξανε οι τόποι, εμπουκάραν οι τριβόλοι και φορούνε μπαντιερόλι, ωρέ κρίμας τσι στολές τσι παλιές μας φορεσές!… Τ’ ακριβά μας τα φουσάντα επομείνανε στη μπάνταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

O χαβαλές τσ’ αποκράς | της Άννας Τακάκη Ξημέρωνε η Μεγάλη Αποκρά, η τελευταία Κυριακή τση Τυρινής. Το μεσημέρι συγκεντρωνότανε οι φαμίλιες στα σπίτια για ν’ αποκριγιώσουνε. Τη φορά αυτή το τραπέζι ήτανε γεμάτο μόνο από τυροκομικά. Κατουμέρια και νεράτες μυζητρόφτες, σκυφομακάρουνα με το ντόπιο βούτυρο, τυριά και γαλοτύρια, αθότυρο, μυζήθρα τση κουρούπας, χυλόφτα με το γάλα και στάκα. ΤοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Άτιτλο | της Άννας Τακάκη Ένας φόβος σου ταράσσει τη σκέψη. Μια άθλια εικόνα σου χαλά τη βλέψη. Κάποιος θόρυβος ακόμη κι αν έρχεται από μακριά βροντά στην πόρτα σου. Σήμερα όλα σου φαίνονται φτηνά και μίζερα. Κάνεις αμήχανες κινήσεις, ή δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Σκέφτεσαι να βάλεις μουσική.. Ύστερα αλλάζεις γνώμη. Ανοίγεις πόρτες και παράθυρα. Η θάλασσα στο βάθοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Όποιος δε θέλει χτύπους στο χαρκιδιό δεν πάει | της Άννας Τακάκη Μπάφ και μπούφ στο χαρκιδιό ο χαρκίτης με τη βαρά του, από το πρωί μέχρι να δώσει ο ήλιος εξεταλάγιαζε* αθρώπους, μιερά και ζούμπερα. Μπάφ και μπούφ και οι γειτόνοι δίπλα από το κονάκι του Θρασύβουλου εχαλούσανε τον κόσμο. Μωρέ, είντα πράματα εβροντούσανε εκειδά οι αθεόφοβοι; Άιντε δαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η Στυφακόνα | της Άννας Τακάκη Ηθογραφικό διήγημα Ίδια πως ήπεσε η Αντρονίκη από τον γκρεμό κι εσβολώθηκε, σαν ήμαθε πως ήκλεψε ο γιος τση την Περσεφόνη τη στυφακόνα. -Θωρείς άθρωπο στυφή, θωρείς φτεναχείλη, γύριζε οπίσω. Ο άθρωπος απού δε γελά τ’ αχείλη του γή το μάτι του άστονε, παιδί μου, γιατί θα σε σκοτεινιάζει. Εσύ Κωστή μου, κατσουλομάτη μου,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…