By:
On:
In: Ποίηση

Η μοναξιά των ναυτικών | του Μανώλη Λυκάκη Βραδιάζει πάλι κι η σιωπή, βαριά καθώς ηχεί, αχ, πόσο είν’ αβάσταχτη και πόσο με φοβίζει, όπως την άγρια του θεριού της ζούγκλας την κραυγή, την ώρα που τεντώνεται κι αδιάκοπα μουγκρίζει. Χρόνος οι νύχτες γίνονται σε μια στενή κουκέτα, κι απλώνει γύρω μας βαθιά κι υγρή μια φυλακή και μοιάζει τούτηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

O ονειρόσακος | της Ελένης Λαδιά Ένα πρωί, μετά από ύπνο χωρίς ενύπνια (δόξα τω Θεώ τους τελευταίους μήνες ο ύπνος είναι βαρύς, ληθαργικός και επιλήσμων), αποφάσισα να πετάξω όλα τα όνειρα που ανεκπλήρωτα κυρίευσαν το χώρο του σπιτιού μου. Βεβαίως, η ιδέα κρυφόκαιγε μέσα μου καιρό, έπρεπε κάποτε να καθαρίσω, ο οικίσκος μου ήταν μικρός, μόλις πενήντα τετραγωνικά, καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αναδρομές, Κείμενα

Το μπλοκάκι του βερεσέ ήτανε ο παππούς του πλαστικού χρήματος | του Μιχάλη Στρατάκη Όσοι το ζήσαμε και όσοι ζήσαμε βερεσέ ζωή, το ξέρουμε. Γιατί, βερεσέ ήτανε η ζωή τότε για τους πολλούς και τζάμπα για τους λίγους, που ζούσανε σε βάρος των πολλών. Όπως βερεσέ ζωή ζούμε και σήμερο. Στη γειτονιά μου, στα Καμίνια ήτανε το μπακάλικο του κυρΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Του παράλογου | του Γιώργου Γωνιανάκη Ανέβασμα σημαίνει –συ θα το ’ξερες Σίσυφε– αγώνας κι αγωνία κι ο καθείς μονάχος· φριχτό φορτίο κι όμορφο, ο βράχος. Αδέρφι, δες που βλέπω στο βλέμμα σου τη θλίψη, τη θλίψη τη δίκη μου – γιατί ο βράχος κύλησε και πλάκωσε το στήθος, αφήνοντας αθόρυβα στα χέρια μας την πίκρα. Κουράγιο, αδέρφι, – οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Αφήνοντας στο χώμα τις ξενιτεμένες σκιές | της Ζωής Δικταίου Μυθοπλασίες ζωής ακούρσευτη η θάλασσα του Νότου ανοίγεται μαβιά βαθιά νερά του Λιβυκού στη μνήμη της νιότης, ακριβό το ταξίδι. Με τη φαντασία στην υδρόγειο επινοώντας καινούρια τερτίπια φτερουγίσματα αδέξια, μαθητεύεις να πετάς ακόμη στο όνειρο. Η πέννα στο κόκκινο μελάνι τα χέρια τρέμουν παγωμένα με πολεμούν οι λέξεις, αυτέςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα

Αποκρηαίς – Γεώργιος Σουρής Παίρνοντας μια γεύση από το πως σατίριζε ο Γεώργιος Σουρής το καρναβάλι στα τέλη του 19ου αιώνα στο «Ρωμηό» του: Γλέντα λοιπόν Αποκρηά μασκαρεμένη χῶρα ποῦ ἕνα μόνο έμαθες στὰ φανερά νὰ κλέβεις Νὰ γίνεσαι ρεντίκολο κάθε στιγμή καὶ ὧρα ποῦ όλα τὰ μασκάρεψες κι όλα τὰ μασκαρεύεις Έξω λοιπόν οἱ λύπες, ἔξω κακή καρδιά καὶΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Παράδοση

Και Διονύσου αρχαιότερα | του Μιχάλη Κοπιδάκη Η αρχαία ελληνική γλώσσα διαθέτει πληθώρα ονομάτων για να δηλώσει τα λεγόμενα «απόρρητα» μέλη! Η πολυωνυμία αποκαλύπτει την ποικιλία αλλά και την πολικότητα των αισθημάτων και των αντιδράσεων που προκαλούσαν στον Έλληνα τα όργανα εκείνα, τα οποία διαιωνίζουν τη ζωή: δέος και ιλαρότητα, έλξη και αποστροφή, τρυφερότητα και φρικίαση, θάμβος και καταισχύνη. ΗΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Ποίηση

Αποκριές | του Οίστρου (Τάσος Αυγερινός) Καρναβάλι ήρθε πάλι κι η Ελλάδα έχει βάλει στο κεφάλι ένα «φέσι» και σφιχτή «ζώνη» στη μέση! Καρναβάλι έχει φτάσει, πάει η χώρα τα’χει χάσει, και αντί για σερπαντίνες ρίχνει… μίζες και κομπίνες! Καρναβάλι και φιέστα κι η Ελλάδα δίνει ρέστα, καθώς πίνει και χορεύει μες τη βρώμα και τη χλεύη! (1995) Καρναβάλι ΕδώΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Ποίηση

Μπαντιερόλι με το φέσι | της Άννας Τακάκη (σατιρικό) Τριαλαλά τριαλαλό μπείτε όλοι στο χορό! Άρχισε το καρναβάλι δείτε το κακό μας χάλι, δείτε πως αλλάξαν όλα και φορούμε παλιά σόλα. Δείτε πράματα αθρώποι πως αλλάξανε οι τόποι, εμπουκάραν οι τριβόλοι και φορούνε μπαντιερόλι, ωρέ κρίμας τσι στολές τσι παλιές μας φορεσές!… Τ’ ακριβά μας τα φουσάντα επομείνανε στη μπάνταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…