By:
On:
In: Η κουζίνα της Αναστασίας

Λαχταριστά, παραδοσιακά γεμιστά μελομακάρονα | η κουζίνα της Αναστασίας Τα μελομακάρονα είναι συνώνυμα των Χριστουγέννων και των γιορτών. Μαζί με τους κουραμπιέδες, αποτελούν ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά και αγαπημένα ελληνικά γλυκά για την γιορτινή περίοδο των Χριστουγέννων. Το όνομά τους παράγεται από τη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία» (έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία» δηλ. ψυχόπιτα) και τη λέξηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Γκρέμισμα θες από τα Μεγάλα Σύνακρα | της Άννας Τακάκη Ο Σήφης με τη Σήφαινα φαώνονται. Εκείνη δε θέλει να παραδεχτεί ότι ο κύριος τση έχει γεράσει και δεν είναι άξος μπλιο να κάμει δουλειά. Εκείνη νεότερη κατά δεκαπέντε χρόνια εγροίκα ακόμη τη τζέρα τζη, που λένε, κι ήτονε όλο διαταγές. Σηφαλιό πήγαινε να ξετζενώσεις τσ’ αίγες να φάνε τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ζωή, ζωή παντού και πουθενά | της Ζωής Δικταίου   Αλλεπάλληλες οι μεταμφιέσεις πόσα προσωπεία φοράς επιστρατεύοντας μια ακτίνα από χρωματιστό φως ζωγραφίζεις στην πάνω όψη της ψυχής για να με ξεγελάσεις, άλλη μια φορά ζωή, ζωή… παντού και πουθενά. Στο μακρινό παρελθόν παλιά γράμματα ξεθωριασμένα στο ξύλινο μπαούλο σκαλιστά ρόδια και περιστέρια χίλιες δυνατότητες συμβιώνουν περιμένοντας να εκφραστούν κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Εικαστικά – Καλές τέχνες, Ποίηση

Στην εποχή των αναστεναγμών | του Τάκη Βαρελά   Σαν πορτοκάλι είναι ο καμβάς του κάμπου σου και εσύ λίκνο μου, στο γκριζοπράσινο φύλλο απλώνεις τα μαύρα διαμάντια σου. Χορεύεις στην βροχή και τον άνεμο με την ανάσα των αναστεναγμών μου! Σε αγάπησα… και ακόμη σ’ αγαπώ. Μέτρησα τα χρόνια μου και τα βρήκα λίγα, για όσα απλόχερα, χρόνια μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Οι τρίλιες που σβήνουν | της Μαρίας Πολυδούρη [Αποσπάσματα από τη συλλογή της «Οι τρίλιες που σβήνουν», 1928] Μόνο γιατί μ’ ἀγάπησες Δέν τραγουδῶ, παρά γιατί μ’ ἀγάπησες στά περασμένα χρόνια. Καί σέ ἥλιο, σέ καλοκαιριοῦ προμάντεμα καί σέ βροχή, σέ χιόνια, δέν τραγουδῶ παρά γιατί μ’ ἀγάπησες. Μόνο γιατί μέ κράτησες στά χέρια σου μιά νύχτα καί μέ φίλησεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Παλιές καλές εποχές… | του Αντώνη Κουκλινού Ένα γόνατο χιόνι στο χωργιό… Ετσέ καιρό γυρεύγει όπχιος τ’ αρέσει η καλή παρέα, να πορίσει στο ντουκιάνι. Ούλα γύρου, γύρου, χασές… σα ντο γιαούρτι. Δε γροικάς πράμα… δροσά, ελέηση που λένε… Ούλοι εραφώξανε μέσα και χαρμπίζουνε ξύλα τσι σόμπες να ζεστάνουνε το κοκαλάκι ντος γέροι και κοπέλια. Έκλεισε και το σκολιό σήμερο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Αγαπάω… | του Γιάννη Στεφανίδη Μικρό οδοιπορικό του Δεκέμβρη. Στον Χαρίλαο Φλωράκη, που έζησε το περιστατικό. Δεκέμβρης 1944. Το καλλιτεχνικό συνεργείο της ΕΠΟΝ ξανάρχισε τη δουλιά του κάπου στα Σεπόλια. Κι ένα πρωινό, αρχές Γενάρη, ο Σταύρος, ο Βλάσης, ο Θεόφιλος, ο Σήφης, ο Αντρέας ο ηθοποιός κι εγώ, φορτωμένοι με τα σύνεργά μας και μια κουβέρτα ο καθένας, φεύγουμε.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Μαυροβδομαδιάτικα μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Που τα λέω έτσι επειδή δεν έχουμε πια Μαύρη Παρασκευή (Black Friday που θα έλεγε ο καθηγητής κ. Μπαμπινιώτης) αλλά ολόκληρη Black Week, στην πραγματικότητα μάλιστα δυο βδομάδες «μαύρες», δηλαδή με υποτιθέμενες καταπληκτικές εκπτώσεις, λες και οι υπόλοιπες είναι άσπρες. Μου είπε κι ένας φίλος ότι το Πάμπλικ έχει λέει κάποιες ενδιαφέρουσες προσφορές σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Αγαλιανά οι αροδαμοί… (δεύτερο μέρος) | της Ζωής Δικταίου Εκείνες οι μέρες κυλούν σαν παραμύθι. Ανακαλώ το παρελθόν. Δεν βρίσκω τίποτα που θέλω ν’ αρνηθώ, τίποτα που δεν θέλω να θυμάμαι. Στυλώνω το βλέμμα πότε στο ένα και πότε στο άλλο πρόσωπο, όλα οικεία ανταποκρίνονται στην αναπόλησή μου και όλα μαζί τα ίδια λόγια μού θυμίζουν: «Η αγάπη είναι δρόμος,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…