Στου νου μου τον χερόμυλο φέρνω τα περασμένα | της Ζωής Δικταίου Το μεγαλείο του γενέθλιου τόπου είναι χωρίς αμφιβολία αυτό που μεγεθύνει το χατίρι. Η ποίηση και η ομορφιά στο Λασίθι θαρρείς φυτρώνει παντού, στο χώμα, στις κορφές, στα χιόνια, στις εικόνες, στους ανεμόμυλους, στα ηλιοκαμένα πρόσωπα, όλα τα αφήνει να θρέψουν τη νοσταλγία σου. Το Οροπέδιο για εσέναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Στην σέντρα σήμερα: Το μεγαλύτερο πλυντήριο «μαύρων» δια του ποδοσφαίρου ever | του Γιάννη Χατζηχρήστου Τα δεδομένα (ξανά για να τα εμπεδώσουμε) ■ Το Κατάρ ελέγχει το 31,8% των παγκόσμιων εξαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) . Από τους πολύ κερδισμένους εκείνης της πρέφας Μπάιντεν -Πούτιν, που πήρε όλα τα καπίκια της ΕΕ. Μεγάλοι διακινητές του: 3-4 ελληνικές φαμίλιες εφοπλιστών, όλεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Εικόνες κατοχής | του Δημοσθένη Βουτυρά «…Μέρες απαίσιες περνούμε. Άνθρωποι πέφτουν στο δρόμο, άνθρωποι πεθαίνουν σε σπίτια και μένουν μέρες εκεί. Σα να ’πεσε χολέρα, πανούκλα και όλες οι αρρώστιες, που δέρνουν την ανθρωπότητα, να ’πεσαν στο μέρος αυτό. Σωρηδόν κατεβαίνει ο λαός των Αθηνών και του Πειραιώς στον Άδη. Γέμισαν τα νεκροταφεία, δεν μπορούν να τους θάψουν οι νεκροθάφτες.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Κουραμπιέδες – η απόλυτη γεύση στην κουζίνα σας | η κουζίνα της Αναστασίας Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα πολύ γνωστό, διεθνές γλυκό της κουζίνας της Ανατολής που μοιάζει με το εγγλέζικο shortbread (κάτι σαν κουραμπιέδες χωρίς άχνη) ή το γερμανικό Vanillekipferl (που έχει τριμμένο αμύγδαλο στη ζύμη), κι έχει πολιτογραφηθεί σαν «ελληνικός κουραμπιές»… Όταν τον 7ο αιώνα για πρώτη φοράΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ο Σαλής Χελιδονάκης, ο μαύρος βαρκάρης των Χανίων | του Μιχάλη Στρατάκη Δεν κατέχω ποιοί διαόλοι μ’ έχουνε ζωσμένο σήμερο και θαρρώ πως εχάθηκε και το τελευταίο ψιχάλι αθρωπιάς απού υπήρχε στην κοινωνία. Για τούτο ο νους μου αγλακά όθε τα Χανιά, σ’ ένα τόπο απού συχνοπηγαίνει γηρεύοντας αθρωπιά και καταλλαγή. Γιατί… Όσο οι Γραφές και οι κουμανταδόροι τους δεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η νεαρή ανιχνεύτρια-σαμποτέρ Βέρα Βολόσινα, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς φασίστες στο χωριό Γκολόβκοβο κοντά στη Μόσχα. Ήταν Σάββατο 29 Νοέμβρη 1941 Η Βέρα Ντανίλοβνα Βολόσινα (Вера Даниловна Волошина, 30/09/1919 – 29/11/1941), γεννήθηκε στις 30 Σεπτέμβρη 1919 στην πόλη Κεμέροβο (Кемерово), στην οικογένεια ενός ανθρακωρύχου και μιας δασκάλας. Από τις πρώτες τάξεις του σχολείου ασχολήθηκε με τον αθλητισμό: γυμναστική και στίβο.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Πάνω στα κλειστά βλέφαρα… | της Ζωής Δικταίου Πάνω στα κλειστά βλέφαρα… στάθηκε ο χρόνος σύμμαχος, εχθρός, ποιος ξέρει; Το δάκρυ κεντά ασήμια αφανέρωτα παχνισμένο το χνούδι της νιότης στα μάγουλα και στα ροδόφυλλα. Κρατάς τη σπίθα, χέρια τρεμάμενα Αύριο… η φλόγα Αύριο… Νυσταγμένη η πόλη οι φανοστάτες σβήνουν, ερήμην σου κρέμεται το χειμωνιάτικο φεγγάρι ανατολικά, στ’ ακροκέραμο του πύργουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ένα καλάθι όνειρα | της Άννας Τακάκη Δεν ξέρω αν χωρούν ή έχουν θέση τα όνειρα μέσα σ’ ένα καλάθι, αλλά ξέρω πως το καλάθι με ακολουθεί από τα μικράτα μου. Μέσα εκεί στο περίτεχνο πλέξιμό του έχει ωριμάσει κάποιο μέρος των ονείρων μου. Κάπου εκεί έχουν περιπλεχθεί και πάμπολλες αναμνήσεις, σε μια εποχή όπου ο καλαθάς ως δημιουργός καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

ΕΡΩΤΕΣ και έρωτες | της Ιφιγένειας Μανουρά -Καλησπέρα. Απόλυτη σιωπή. Κάνω να φύγω και βλέπω τον Γιώργη να ανοίγει την πόρτα και να με φωνάζει. -Έλα Ιφιγένεια. -Ίντα κάνεις; -Έλα- έλα μέσα κι έχει και κρυγιότη, καλά είμαι. -Οι γονέοι σου δε νειν παέ; -Στση Βαγγελιώς πάνε να βεγγερίσουνε. -Και εσύ να κάτσει θες μέρες; -Ναι να κάτσω θέλει μέχριΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…