Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος στο 59ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Βερολίνου. 12.02.2009.Photo by Sean Gallup/Getty Images.

By:
On:
In: Αφιερώματα, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, Συνεργασίες

Έκλεισαν δέκα χρόνια από τον θάνατο του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Πότε πέρασαν; Θυμάμαι κάτι αστεία για αυτόν που κυκλοφορούσαν παλιά. Όσοι μεγάλωσαν την δεκαετία του 90 θα τα θυμούνται. Καθυστερούσε κάποιος στο ραντεβού του και οι φίλοι τον πείραζαν «ρε φίλε είσαι αργός σαν πλάνο του Αγγελόπουλου». Συζητούσε μια παρέα να πάει σινεμά και να δει κάτι ελαφρύ και έλεγαν «παιδιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ, Παραμύθι, Συνεργασίες

Κάποτε, σε ένα μακρινό δάσος, τόσο μακρινό και μεγάλο που υπήρχαν λουλούδια και ζώα που δεν τα γνώριζαν οι άνθρωποι, και τα ζώα που κατοικούσαν εκεί δεν το είχαν εξερευνήσει όλο. Αυτό που ξεχώριζε στο δάσος ήταν ένας Λαγός ο οποίος δεν μπορούσε να τρέχει γρήγορα. Παράξενο δεν είναι; Κι όμως αυτός ο Λαγός δεν μπορούσε να τρέξει τόσο γρήγοραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ, Ποίηση, Συνεργασίες

Το πρώτο βιβλίο του Γιώργου Γωνιανάκη, το «Κάλεσμα» (εκδόσεις Ποιήματα των Φίλων – 2013) το οποίο διατίθεται στον «Αλφειό» και στο «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο». Συγχρόνως, έχει κυκλοφορήσει χέρι με χέρι έναντι χαμηλής τιμής προς κάλυψη του ποσού που ξόδεψε ο ποιητής. Ο Γιώργος Γωνιανάκης (γεν.1984) μέσα στην αχανή επιφάνεια της εκδοτικής δραστηριότητας τύπωσε ένα βιβλίο που κατά τη γνώμη μου, δενΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μουσική, Συνεργασίες, ΤΕΧΝΕΣ

Από τα τέλη του 19ου αιώνα στις πόλεις της Κρήτης αναπτύχθηκε μια πλούσια αστική λαϊκή μουσική παράδοση με αργόσυρτα τραγούδια και σκοπούς που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά μέσα από τις επιτελέσεις ανώνυμων τραγουδιστών και μουσικών. Από τα τέλη του μεσοπολέμου και εντεύθεν δείγματα αυτών των τραγουδιών θα αποτυπωθούν σε βινύλιο και θα γίνουν γνωστά και θα μεταφερθούν στις νεώτερεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, Παράδοση, Συνεργασίες

Οι πρώτες μου θύμησες από το λιομάζωμα φωτισμένες με το αχνό φως των περασμένων χρόνων, είναι εκεί γύρω στα έξι, όταν έπαιρνα από το χεράκι τον τετράχρονο αδελφό μου για να πάμε στο λιόφυτο και να βρούμε τους γονείς μας που είχαν φύγει αξημέρωτα. Όλη την ημέρα έπρεπε να τον προσέχω και να τον απασχολώ να μην γκρινιάζει. Έτσι, μαζεύαμεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…