Το γράμμα… | του Αντώνη Κουκλινού Εποχή του 70… Δύσκολη ζωή και πείνα… Μνια φαρφουλιά αθρώποι ήτονε πομεινάρικοι στο κάθε χωργιό… Οι αποδέλοιποι εγενίκανε χασόφτερα. Επχιάσανε τσοι φάμπρικες στσοι Γερμανίες και τα Βέλγια. Κοπέλια ξεσκολισμένα του δημοτικού, αντί να πάνε να ξεστραβωθούνε στα γράμματα, εφύγανε μούτσοι, στα καράβγια. Μνια σκαπεθιά γης ήτονε του κάθα νους το χάκι, ήντα να σουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κέρκυρα, σμίλη της ψυχής, φως στη βροχή | της Ζωής Δικταίου Βροχή, στο φανοστάτη της παλιάς πόλης, εκείνης που άνοιγε την αγκαλιά της να με υποδεχτεί, τότε δεκαετία του ογδόντα.Και να που ένας μύθος, γιατί η βροχή έγινε ο μύθος μου, έρχεται τελικά κάθε φορά με συνέπεια, να σημαδέψει το πέρασμα της ζωής, προσδίδοντας την έννοια του ιδεατού, του επίγειουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εξήντα χρόνια καλοσύνης… | του Αντώνη Κουκλινού Τα ’χουνε τα χρονάκια ντος, μα σέρνουνται καλά ακόμη. Το σπίτι θέλει τη λάτρα ντου κάθα μέρα, το μαγεργιό ντου, το πλυσταργιό ντου και την αυλή διαρμισμένη. Το ίδιο και το γεροντή, τον-ε βαβαλίζει ωσάν τη βγιόλα. Ήσασέ ντου το αυγουλάκι ντου μελάτο, φρεσκότατο, ζεστό ακόμη, το ’πχιασε από το (γ)κούμο. Κάθα ταχινή,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η βρύση του Ντελή-Μάρκου (Κρήνη Πριούλι) | του Νίκου Λουκαδάκη Θρύλοι και ιστορία των τοπωνυμίων Κάπου στην παραλιακή του Ηρακλείου… -Έλα παιδί μου από ’παε. -Μα δεν κουράστηκες μωρέ παππού, τόση ώρα που περπατάμε; -Δεν τηνε χορταίνω παιδί μου ετούτηνε την πόλη. Γεμάτη ομορφιές και ιστορία είναι, μη θωρείς που την έχομε καταντήσει κουρελού. -Να κάτσουμε κάπου γιατί κάνει ζέστη,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γλωσσούδων συνέχεια | της Ιφιγένειας Μανουρά Περί διατροφής και άλλων δαιμονίων… Τη συζήτηση για τη διατροφή την έχασα από την αρχή αλλά θα περιγράψω ό,τι πρόλαβα να ακούσω. -Ντα και ’γω πρέπει να χάσω μερικά κιλά μα φοβούμαι γιατί στην ηλικία μας ζαρώνουμε και πρέπει να τα χάσω λίγα-λίγα… -Εγώ επήρα τση Ναυσικάς τη δίαιτα και την-ε κάνω και σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ίσα κ’ όντε φτάξομε… | του Αντώνη Kουκλινού Σαν εμπήκενε ο μήνας, ετοιμάζει τα τζιμπράγκαλα για το τρύγος. Το κρασάμπελο έχει οφέτος καλό μαξούλι και θα γεμίσει κρασί το βαρέλι. Ο γάιδαρος καλοταϊζμένος θα κουβαλεί στο πατητήρι, τσοι κόφες με τα σταφύλια. Η κεράντου με τσοι δυό θυγατέρες του, βαστούνε τα τσαπραζάκια, έτοιμες να μοντάρουνε τσοι κουρμούλες. -Γυναίκα από κειεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Των Καλογέρω η Τρύπα | του Νίκου Λουκαδάκη Θρύλοι και ιστορία των τοπωνυμίων Πολλά θαυμαστά μέρη έχει η Κρήτη. Σε κάθε γωνιά της κρύβει κι έναν παράδεισο. Μια μικρογραφία του πλανήτη είναι το νησί μας, όλες οι φυσικές ομορφιές μαζεμένες εδώ. Δεν υπάρχει όμως μια σπιθαμή γης σε τούτο τον τόπο που να μην είναι ποτισμένη με δάκρυ, λιβάνι καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η Ψυχοκόρη ή η Ψυχοπαιδαριά | της Ιφιγένειας Μανουρά Στα Δαμάνια κατέβηκα να συναντήσω την Αθανασία και τον Ισαάκ τους φίλους μου. Αφού ήπιαμε τις ρακές μας στο υπέροχο αναπαλαιωμένο σπίτι τους, μιλώντας μεταξύ άλλων και για τα παιδιά μας, τους ρώτησα για τη Μαρίνα και με ενημέρωσαν για την συμμετοχή της σε ένα σίριαλ που λέγεται «Οι Ψυχοκόρες». ΧρόνιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι βρούβες | του Αντώνη Κουκλινού Στα μαύρα ντυμένη, εδά και χρόνους. Η μοίρα τσή ’πεξενε άσκημο παιχνίδι, έχασενε τον άντρα τζη και πόμεινε χήρα, με τρία ορφανά. Εφύγανε και οι γονέοι τζη κι επόμεινε πεντάρφανη. Βοήθεια δεν είχενε από ποθές. Ένα φτωχόσπιτο είχενε μόνο, ίσα ίσα να στένει όξω το νερό και τη κρυγιώτη. Τα κοπελάκια τζη μικρά καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
