By:
On:
In: Κείμενα

Κοίταξα τον καθρέπτη… | της Μαρίας Σταυρίδου Ο γιατρός μ’ ανάγκασε να κοιτάξω τον καθρέπτη, να νιώσω το είδωλο της γερασμένης γυναίκας που έβλεπα μπροστά μου, ν’ αγγίξω κάθε ρυτίδα και κάθε σημάδι του χρόνου, που είχε περάσει από πάνω της και κάθε χαρακιά της θλίψης, που είχε πια μόνιμα εγκατασταθεί σε κάθε κύτταρο της. Η γυναίκα κοίταζε σοκαρισμένη… γιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Ο χρόνος του Νεύτωνα είναι Θεός | του Βασίλη Ραφαηλίδη ΜΕΧΡΙ τον Νεύτωνα, και με εξαίρεση τους ειδωλολάτρες που είναι οι πιο λογικοί απ’ όλους τους θρησκευόμενους, οι άνθρωποι αναζητούν τον Θεό πέρα από τη φύση, σε μια περιοχή καθαρά πνευματική, που δεν έχει μέσα της ίχνος ύλης. Ο Νεύτων, αν και Εβραίος, δεν έχει καμιά σχέση με τον ιουδαϊκόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Κείμενα

Που πάει ο χρόνος που έφυγε; | του Απόστολου Δεδουσόπουλου Το ερώτημα του τίτλου δεν είναι δικό μου. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, κλεμμένο, δανεισμένο, αν θέλετε. Το διατύπωσε πριν από έναν χρόνο, τέτοιες μέρες, παραμονές Πρωτοχρονιάς, μια φίλη. Αν και ανταποκρίθηκα τότε στην πρόσκλησή της, αυτό το ερώτημα φαίνεται ότι εξακολουθεί να με βασανίζει ένα χρόνο μετά τόσο, ώστε ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Τα παντρολογήματα | του Αντώνη Κουκλινού Το ξωμονάστηρο του Άι Νικόλα απάνω στη (γ)κεφάλα επισκέφτηκε να προσκυνήσει στη Χάρη ντου και να προσευχηθεί. Προστάτης του για μνια ζωή…! Όργωνε τσοι θάλασσες του πλανήτη από λιμάνι σε λιμάνι, για χρόνια ναύτης στα φορτηγά και τα γκαζάδικα. Δε θυμάται αν επόμεινε ποθές τόπος, απού να μη (ν)έχει ταξιδέψει. Η ζωή του ναυτικούΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Κείμενα

Η θειάκω η Τάτα (πρώτο μέρος) | της Χαρούλας Βερίγου – Μπάντιου Η θειάκω η Τάτα η καμαροφρύδα, που παράγγελνε να μην κακολογούν και να μην κρίνουν κανένα, που ορμήνευε πως περισσότερο ψωμί τρώγεται με το μέλι παρά με το ξίδι κι όταν έσμιγε με τα κούτσικα έλεγε κι έλεγε και δεν έβαζε γλώσσα μέσα της κι ανέβαινε η χαράΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Κείμενα

Το κόκκινο δεντρό | του Μιχάλη Στρατάκη Κοντοσιμώστε μου, γιατί έχω να σας πω μια αληθινή ιστορία, που έχει να κάνει με τα Χριστούγεννα, με μένα και με το ξύπνημα του Χρέους του Αθρώπου και της Αριστεράς εντός μου. Δώδεκα χρονών ήμουνα. Το θυμούμαι, γιατί πρώτη φορά είχα φορέσει στην κεφαλή μου το μαθητικό καπέλο της πρώτης τάξης της ΕμπορικήςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Κείμενα

Ο γυρισμός | της Άννας Τακάκη Προπαραμονή των Χριστουγέννων. Ότι κι είχανε γιαγύρει ο Μανώλης με την Φιλιά από το μετόχι που πήγανε να μαζώξουνε τσ’ ελιές τως. Ένα μήνα είχανε κάνει εκειδά. Είχανε συνεπάρει και όλα τως τα ζούμπερα. Όρνιθες, κούβους, το χοίρο και την κατσίκα, τα βούγια, το γάιδαρο. Κοντοσιμώνανε οι Γιορτές. Ήντα να πρωτοκάνει δα η έρμηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Παραμονή Χριστουγέννων | της Άννας Τακάκη Της είχε πει, πως δε θα ’ρχόταν εκείνα τα Χριστούγεννα. Έτσι στόλισε το καραβάκι, άναψε τα φωτάκια, τοποθέτησε τον καπετάνιο σε περίοπτη θέση και ταξίδευε κι εκείνη μαζί του στα πέλαγα. Έβαλε νωρίς τα παιδιά να κοιμηθούν. Μπήκε κάτω απ’ το πάπλωμα ανάμεσά τους, τ’ αγκάλιασε και τους έλεγε, όπως πάντα, το παραμύθι τους:ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Σεβαστέ μου παππού | του Μιχάλη Στρατάκη Σεβαστέ μου παππού, ξανοίγω τον ουρανό και πέμπω του ένα φιλί, κατέχοντας πως στην άγια κι αγαπημένη χέρα σου θα καταλήξει. Αιστάνομαι την ανάγκη να σου μιλήσω απόψε. Μόνο σε σένα θέλω να μιλήσω, γιατί μόνο εσύ μπορείς να με καταλάβεις. Όλοι οι ποδέλοιποι, σαν ακούσουνε αυτό που θέλω να σου μολοήσω, θεοκούζουλοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…