Ο μαντολινιέρης | του Αντώνη Κουκλινού . Ήβαλε μπροστά τζη το πλυσταργιό πρωί, πρωί και ποκάνει το νερό τση βρύσης. Τηνε πχιάσανε τα διαόλια με το νερουλά, απου ήκοψε πάλι το νερό κ εντάκαρε να φωνιάζει. -Επόκαμε το νερό πάλι και ίντα θα γενούμε, απού ‘βαλα μπροστά μου να πλύνω κ’ έχω ρούχα ένα σωρό… Γροικά τηνε από μέσα ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ναζίμ Χικμέτ: Για να γενούνε τα σκοτάδια λάμψη Σαν σήμερα, 3 Ιούνη του 1963 αφήνει την τελευταία του πνοή μετά από καρδιακή ανακοπή ο Ναζίμ Χικμέτ ένας εκ των σημαντικότερων Τούρκων ποιητών και συγγραφέων του περασμένου αιώνα. Θα γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών είμαστε μες στο δικό μας κόσμο Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δενΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αμμόχωστος η Βασιλεύουσα | του Γιώργου Δ. Μπίμη . Ο ήλιος σαλπίζει ολημερίς πάνω από τα ερείπια της Αρσινόης, τα ετερόφωτα φεγγάρια τις νύχτες σκορπούν την ασημόσκονη των άστρων πάνω στις αμμουδερές παραλίες και στις αποβάθρες της πατρίδας μας κι οι αρχάγγελοι του ουρανού ξαγρυπνούν και προσεύχονται για το δικό μας αβέβαιο αύριο. Κι ας έσπειραν οι σταυρωτές το οδυνηρόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι σταγόνες τση βροχής | του Αντώνη Κουκλινού . Δυό καμεράκια σπίτι είχενε κ’ ένα παρακούζινο, ίσα, ίσα να μαγερεύγουνε κ’ ένα σοφρά να καθίζουνε να τρώνε. Το χειμώνα, άστα αξεκαθάριστα… Πέρα, πόδε, βάνανε λεκανίδες να στάσει το νερό απου το δώμα και κάθα ντίς και ντάι εξεσέρνανε τα κρεβάθια να μη γραίνουνται οι πατανίες και τα γιοργάνια. Φτωχοί αθρώποιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Επετειακό αφιέρωμα στη γιγαντομαχία του Λασιθιού – Λασίθι, Τόπος Μέγας | της Ζωής Δικταίου Η Μοίρα του τόπου ανασηκώνει το φουστάνι. Μεγαλώνουν τα σύννεφα πάνω από τον κάμπο. Μάης μήνας, μα τούτα τα χαμηλοζωσμένα ανέφαλα θα φέρουν άλλη μια μπατάγια, άλλη μια ξαφνική νεροποντή. Μετράς τις κόκκινες παπαρούνες που ανάβουν στην καρδιά σου. Ένα μικρό σπασμένο γυαλί στη χούφτα σουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Κρητικός Ήλιος | της Ιφιγένειας Μανουρά . -Μα ίντα είναι βρε Κώστα όλες ετούτες σας οι κούτες που αναμάζοξες παέ; – Να μην πειράξει κιανείς πράμα γροικάς; Είναι πολύ εύθραυστες. Θα έρθει ένας φίλος μου την Κυριακή να τις ανοίξουμε και μέχρι τότε τσιμουδιά σε κανέναν εντάξει; Δώδεκα κούτες καλοσυσκευασμένες με ταινία γύρω- γύρω που ομολογούσαν ότι περιείχαν πολύτιμαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο εξαναγκασμός της ανάγκης | της Άννας Τακάκη Από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες κατανοούντες την έννοια της ανάγκης είχαν κατανοήσει και την έννοια της ζωής. Γιατί η ανάγκη ήταν τόσο αναγκαία όσο εκείνοι έκριναν για τα απαραίτητα και τα ωφέλιμα. Λιτή διατροφή, λιτά σπίτια, λιτή ζωή. Δεν ήταν όμως τόσο λιτοί στα θεάματα. «Άρτος και θεάματα έλεγαν». Όπως αναγκαίοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Σινεματζής | της Ιφιγένειας Μανουρά «Το βράδυ στσι 9 στα Δαμάνια θα ρθεί ένας σινεματζής λέει να παίξει σινεμά στο καφενείο του Λεωνίδη και παίρνει ό, τι έχει ο κάθα εις». Ήτανε η φωνή της θείας της Κατίνας που κάθε φορά που ήθελε να κάνει μια ανακοίνωση, έπαιρνε δειλά -δειλά και ντροπαλά το μικρόφωνο. Το ίδιο έκανε και ότανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι καλημέρες τση καρδιάς… | του Αντώνη Κουκλινού Εποκατάστεσε τα ζούμπερα, ήκαμε τη λάτρα του σπιθιού τζη, ελαντούρισε τη ν’ αυλή, επότισε τσι βγιόλες κ’ εδά ήρθενε η γ’ ώρα του πλεχτού. Λεβεντογυναίκα στα νιάτα τζη, μα κ’ ακόμη κ’ ας κοντοσιμώνει τα εβδομήντα πέντε. Νοικοκερά απου δε μπα ν’άλλα, χρυσοχέρα και γλυκομίλητη γυναίκα. Δε ν’ αφέγγει καλά και καθεκλώνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
