By:
On:
In: Κείμενα

Εφτάζυμες αναμνήσεις | της Ζωής Δικταίου «Εδώ οι ποιητές μιλούν με τον καιρό και μ` ένα πικραμύγδαλο στη χούφτα ξορκίζουν τον θάνατο. Οι ποιητές, το ξέρεις, δεν φεύγουν ποτέ, ανεβαίνουν ψηλά, συλλαβίζουν πάντα στη μέσα ραφή της ψυχής την αγάπη, διαβάζουν τη βροχή στο φως και ανάβουν τα καινούρια άστρα με την αφή, να φέγγει αύριο, το μέλλον τριαντάφυλλα. ΤριαντάφυλλαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Η ογρουσούζα… | του Αντώνη Κουκλινού Οντε ν’ έχεις μνιά δεκαργιά κοπέλια, με τό ‘να στη ν’ αμπασκάλη τ’ άλλο στη κοιλιά και τ’ αποδέλοιπα να σε βαστούνε απου το φουστάνι, ίντα θα πρωτοπρολάβεις. Θα μου πεις και γιάντα τά καμε… ο Θεός τση τά ‘πεψε… έτσά το λένε. Απ’ ούλα τζη τα κουτσούβελα, ένα θηλυκό είναι πολλά ζωηρό. ΔεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά Τις νύχτες… Η νύχτα είχε έρθει, και το σκοτάδι που πύκνωσε είχε σκεπάσει τα πάντα. Φως πουθενά, φωσάκι, αχτίνα να ξεπετιέται, για να φέρνει κάποια αντίσταση στο πηχτό σκοτάδι, και να δώσει μικρή παρηγοριά στο διαβάτη που ‘χε βραδύνει, ότι υπάρχει λίγη ζωή… Σα νεκρή πολιτεία. Τα χτίρια όλα κλειστά, κατάκλειστα. Κρότος, θόρυβος κανείς. Λες καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Παράξενες μέρες | διήγημα της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Βαδίζω τη λεωφόρο μονάχος. Ασφυκτιώ! Ψάχνω αέρα, ν’ ανασάνω λεύτερα, μα διάβασα πως τον πουλάνε στις αγορές και τα παζάρια. Αναζητώ το χάϊδεμα απ’ το δροσερό βοριαδάκι μα ‘ναι λέει σήμερα ακριβό κι εγώ έχω μείνει ρέστος από καιρό. Σουρουπώνει μα απαγορεύεται αυστηρά η κίνησης. Η κίνησης και προπαντός η διαμαρτυρία! Τα κεφάλιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Τότε που δραπέτεψε η Ειρήνη | του Τάκη Βαρελά Και εκεί που έλεγα, πως πολύ ψηλά πέταξε η ζωή, έψαχνα να βρώ σε πιο σύννεφο κρύβονται οι άνθρωποι. Χάθηκαν είπα! Μάλλον πετάνε, πιο ψηλά από τα σύννεφα! Χαμήλωσα τα μάτια. Έσκυψα το κεφάλι μου στη γη και είδα σκιές να με κυκλώνουν, σχήματα και μορφές αλλόκοτες, σαν από άλλο κόσμοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Άρης Λαχανάς | του Χρήστου Δημούλα Το μισό φορτίο απ’ το εμπόρευμα έμεινε ξανά στη καρότσα απούλητο. Πήρε αμίλητος το δρόμο της επιστροφής με το σημερινό μεροκάματο να μη φτάνει ούτε για τα μισά λίτρα πετρελαίου απ’ όσα χρειάζεται για να κινηθεί το φορτηγό του. Έχει καιρό τώρα που βλέπει το κόπο του να μη του αποδίδει ούτε το κόστοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Πεζογραφία, Ποίηση

Αζίζ Νεσίν: ο πολυβραβευμένος συγγραφέας με το ιδιαίτερο χιούμορ, ένα από τα πιο φωτεινά μυαλά της τούρκικης λογοτεχίας | του Διογένη Σινωπέα Σαν σήμερα το 1995 έφυγε από τη ζωή ο Αζίζ Νεσίν (Mehmet Nusret Nesin) από τους πιο γνωστούς λογοτέχνες της Τουρκίας διεθνώς κι ένα από τα πιο φωτεινά μυαλά της γειτονικής χώρας γεννήθηκε το 1915 στη Χάλκη τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Σπάσιμο θέλει η κεφαλή σου | της Άννας Τακάκη Τούτη η λαϊκή έκφραση μου’ ρθε δα πάλι στο νου και την συνδέω με ένα περιστατικό της παιδικής μου ηλικίας. Όσο και να περνούν τα χρόνια δεν ξεχνιούνται αυτά, είναι κομμάτια της ζωής μας, είναι το παρελθόν που μας φένει πότε πότε πίσω για να βλέπομε μπροστά. «Σπάσιμο θέλει η κεφαλήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Ιστορία της πόλης | της Εύης Κοντόρα Σ’ ένα μπαλκόνι, στο κέντρο της πόλης, ήτανε μια γλάστρα. Το χώμα της ήταν ξερό και το λουλούδι της μαραμένο. Όμως κανείς δεν έμοιαζε να σκοτίζεται γι’ αυτήν. Ίσως γιατί σχεδόν όλα όσα έβλεπες τριγύρω ήταν άχαρα. Μα και τα όμορφα (αν βρίσκονταν!) κρύβονταν καλά μέσα στη γκριζοκίτρινη ομίχλη του καυσαέριου. Η πόληΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…