Το ταπεινό, αλλά εκπληκτικό σκόρδο | η κουζίνα της Αναστασίας
Πόσο σημαντικό ήταν το σκόρδο για τους ανθρώπους από τα πολύ παλιά χρόνια;
Πάρα πολύ!
Κι αυτό αποδεικνύεται από το ότι…
… η πρώτη απεργία που έγινε στην Αίγυπτο στο τέλος της 20ης δυναστείας, δηλαδή περίπου 3500 χρόνια πριν, ήταν όταν ο Φαραώ Ραμσής Γ’ διέκοψε την παροχή σκόρδων στους εργάτες που κατασκεύαζαν τις πυραμίδες!
Το «Σκόρδο» (επιστημονική ονομασία: Allium sativum, Άλλιον το ήμερον) είναι μονοετές ή και πολυετές, ποώδες φυτό το οποίο ανήκει στο γένος Άλλιο και στην οικογένεια των Λειριοειδών ή Υακινθοειδών. Η καταγωγή του είναι από τις περιοχές της κεντρικής και ανατολικής Ασίας. Χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα ως άρτυμα στην παρασκευή φαγητών και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.
Έχει έντονη οσμή και χαρακτηριστική καυστική γεύση που οφείλεται σε αιθέρια έλαια πλούσια σε θειούχες ενώσεις όπως η αλλιήνη, η αλλισίνη και το αχοένιο. Είναι πλούσιο σε βιταμίνες Β1, Β2, Β3 και περιέχει ασβέστιο, σίδηρο, φώσφορο, σελήνιο, θειάφι και αλλά στοιχεία χρήσιμα για το οργανισμό.
Στην Ελλάδα καλλιεργείται από τα αρχαία χρόνια και το περιγράφουν ο Ηρόδοτος και ο Αριστοφάνης. Ο Θεόφραστος το αναφέρει ως σκόρδον ή σκόροδον και ο Διοσκουρίδης ως σκόρδον το ήμερον.
Το σκόρδο έχει εκπληκτική φήμη στην παραδοσιακή ιατρική. Ο θρύλος του για τις θεραπευτικές του ιδιότητες έχει περάσει από γενιά σε γενιά εδώ και χιλιάδες χρόνια. Έχουν βρεθεί στοιχεία ότι το σκόρδο μαζί με το κρεμμύδι χρησιμοποιήθηκαν στη διατροφή, σε θρησκευτικές τελετές και στην ιατρική στην αρχαία Σουμερία (4000 π.Χ.). Ακόμα στους τάφους της αρχαίας Αιγύπτου (3200 π.Χ.), επίσης στο παλάτι της Κνωσού στην Κρήτη και στα ερείπια της Πομπηίας (100 μ.Χ.) απεικονίζονται βολβοί σκόρδου.
Στην αρχή του αιώνα οι αλοιφές, οι κομπρέσες και εισπνεόμενα φάρμακα από σκόρδο ήταν το πλέον προτιμότερο φάρμακο κατά της φυματίωσης. Ο πρώτος που σημείωσε την αντιβιοτική του δράση ήταν ο Λουί Παστέρ το 1858. Ακόμα και ο Δρ Άλμπερτ Σβάιτσερ χρησιμοποιούσε σκόρδο για να θεραπεύσει στην Αφρική δυσεντερία και σαν αντισηπτικό ώστε να παρεμποδίσει την γάγγραινα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το σκόρδο αποτελεί βασικό στοιχείο στη μαγειρική πολλών χωρών. Χρησιμοποιείται σε ψητά, βραστά, σε σάλτσες, σε σαλάτες (σκορδαλιά), σε τουρσιά. Το σκόρδο μπορεί να τρώγεται ωμό για να σκοτώνει τα βακτήρια και να βελτιώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Κατά το μαγείρεμα, το σκόρδο παύει να είναι μικροβιοκτόνο επειδή καταστρέφεται πλήρως η αλλισίνη. Ωστόσο δεν χάνει όλες τις θεραπευτικές του ιδιότητες και μπορεί να μειώσει τη χοληστερίνη, να διατηρεί το αίμα αραιό και να λειτουργεί ως αποσυμφορητικό, ως αντιβηχικό, ως ρυθμιστής βλεννών και ως προληπτικό της βρογχίτιδας.
Το καλύτερο είναι να τρώγεται και με τους δύο τρόπους.
* Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από την wikipedia.
Και ο σοφός λαός όχι μόνο έχει εντάξει το σκόρδο στην καθημερινή του διατροφή, αλλά το έκανε και μέρος της λαϊκής του σοφίας, χρησιμοποιώντας το σε πολλές παροιμίες και γνωμικά, όπως τα παρακάτω:
-
«Σκόρδο και νερό κάνει τον άνθρωπο γερό»
σημαίνει ότι όποιος είναι ολιγαρκής στο φαγητό του έχει καλή υγεία.
-
«Σκασίλα μου και σκορδοκαΐλα μου»
σημαίνει δεν με νοιάζει καθόλου, αδιαφορώ τελείως.
-
«Θα χάσει η Πόλη ένα κρεμμύδι και η Βενετιά ένα σκόρδο»
λέγεται για κάτι εντελώς ασήμαντο και μηδαμινό.
-
«Τα σταφύλια τρυγημένα και τα σκόρδα φυτεμένα»
σημαίνει ότι όλες οι δουλειές έχουν γίνει έγκαιρα και σωστά.
-
«Η μάνα σου είναι σκόρδο κι ο πατέρας σου κρεμμύδι»
λέγεται για κάτι που είναι αταίριαστο.
-
«Τα ’καμε σκορδοποδολόγα»
σημαίνει ότι τα πράγματα είναι περίπλοκα και μπερδεμένα (από τα πλεγμένα μεταξύ τους σκόρδα).
-
«Σκόρδο-κρεμμύδι»
λέγεται όταν θέλουμε να εκφράσουμε μια αντίθεση ή διαφωνία.
Μια πανεύκολη συνταγή με εθιστική γεύση
Σκορδοβούτυρο
Υλικά:
2 – 3 κεφάλια σκόρδου (περίπου 150 γρ.)
½ κούπα ελαιόλαδο
2 – 3 κουταλιές σούπας βούτυρο (περίπου 100 γρ.) σε θερμοκρασία δωματίου
1 κ.γ. αλάτι
1 κ.γ. θυμάρι
1 κ.γ. μπούκοβο
¼ κ.γ. κουρκουμά
Σημ.: Φυσικά μπορείτε να επιλέξετε και όποια άλλα μπαχαρικά σας αρέσουν!
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε τις σκελίδες τα σκόρδα.
Βάζουμε το ελαιόλαδο σε ένα τηγάνι και σιγοψήνουμε τα σκόρδα σε χαμηλή θερμοκρασία, μέχρι να αποκτήσουν ένα ελαφρύ ροζ χρώμα.
Αφήνουμε τα σκόρδα να κρυώσουν.
Λιώνουμε τα σκόρδα με ένα πιρούνι ή σε ένα μικρό πολυκοπτικό και τα αναμιγνύουμε με τα υπόλοιπα υλικά, προσθέτοντας και 1-2 κουταλιές από το λάδι που ψήσαμε τα σκόρδα.
Έτοιμο για να το δοκιμάσουμε!
Ταιριάζει τέλεια πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί!
Αλλά μπορεί να δώσει και έξτρα νοστιμιά σε μια απλή μακαρονάδα ή σε ένα γρήγορο ρύζι πιλάφι!
Και στο ελαιόλαδο που περίσσεψε μπορούμε να ψήσουμε μια νόστιμη, αρωματική ομελέτα!
Διατηρείται σε θερμοκρασία δωματίου για μια εβδομάδα και στην συντήρηση του ψυγείου για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. (Δεν νομίζω βέβαια ότι θα χρειαστείτε ψυγείο!)
Αν υπάρχουν απορίες ή χρειάζεστε διευκρινήσεις θα χαρώ να επικοινωνήσετε μαζί μου
Αναστασία
anastasia @ svoura . net
Η Αναστασία ασχολείται από μικρή με το πάθος της, τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική. Στην πλούσια εμπειρία της στο χώρο της παραδοσιακής και δημιουργικής γαστρονομίας συμπεριλαμβάνονται:
– διεύθυνση μονάδας μεταποίησης βιολογικών προϊόντων και γλυκισμάτων,
– επικεφαλής κουζίνας σε εστιατόρια,
– υπεύθυνη πρωινού σε ξενοδοχειακή μονάδα,
– catering και
– διδασκαλία ελληνικής παραδοσιακής και δημιουργικής κουζίνας.
