Γεροντοκατάσταση… | του Αντώνη Κουκλινού
Το μπαστουνάκι τζη βαστά και σολατσέρνει απόξω στη-ν αυλή.
Στεμμένο έχει το τσικάλι στη μπαρασθιά και πάει πότε λίγο και σηκώνει το πούμα, γιατί ξεχειλά το νερό και θα σβήσει τη φωθιά.
Στύφνο με βλιταράκια κι ένα κολοκυθάκι με μνια πατάτα βράζει.
Το καλύτερο φαΐ για να δειπνήσεις, ονόστιμο και αλαφρύ.
Ένα βολταράκι εκάμανε στο περβολάκι με το γέρο και τα κόψανε φρέσκα φρέσκα.
Εδά κάθεται κι αυτός στη κρεβατίνα από κάτω, σάμε να πομαγερέψει η κερά ντου.
Το σοκάκι είναι γεμάτο δεντρά και οι τζιτζίροι χαλούνε οι παντέρμοι τον κόσμο όσο βραδιάζει και πέρα πέρα στη στέρνα οι αφορδακοί έχουνε συναυλία απόψε και φουσκώνουνε τσοι κοιλιές τως, πχοιος θα ’κουστεί πλια δυνατά.
-Μπρε γυναίκα έχει λεμόνι να βάλεις στα χόρτα;
-Όι ντα ολοπράσινα ’ναι ακόμη και δυο απού ’κοψα οψές, σταλιά ζουμί δε βγάνουνε.
-Να πάω κοντώ να γυρέψω τση Φροσύνης μπα να ’χει κιανένα;
-Κάτσε τα που ’σαι, οψές τση ζήταξα και δε-ν έχει, μούδ’ αυτή, μονό θα βάλω ξινό.
-Δε μ’ αρέσει μπρέ γυναίκα στο φαΐ το ξινό, καλιά θα στύψω μνια-ν αγγουρίδα στο πχιάτο μου.
-Κάμε ότι θες εμένα δε με γνοιάζει, ότι και να βάλω.
Έκαμε δουλειά με το άγουρο σταφύλι τση κρεβατίνας, έβρεξε και δυο νταγκούλια παξιμάδι και κάτσανε να δειπνήσουνε.
Ένα ποτήρι κρασί στο φαΐ, είναι δύναμη και το συνηθίσανε να το πίνουνε παρέα.
Σάμε να φάνε, θα περάσουνε κιανά δυο ώρες απού να πάει κάτω το φαΐ κι απός θα καληνυχτίσουνε ο γης το-ν άλλο.
Δεκαπεντάρης εμπήκενε και οι κάψες εμεγαλώσανε.
Αρέσει του να κοιμάται στο δώμα τσ’ αργαδινές στη φεγγαράδα.
Ετσά λογιώς ξαπλώνει και σκεπάζεται ένα φτενό σκεπαστάρι ίσα ίσα να μη κρυγιολοήσει.
Η γρα ντου δε τζ’ αρέσει ετούτηνά η θεσούρα και δε ντου κλουθά, μόνο καληνυχτίζουνται και πάει αμοναχή τζη μέσα και θέτει.
Μα μη θαρρείς, δυο τρία κατσούλια απού ’χουνε στο σπίτι, τση κλουθούνε στο μ-πόδα και κοιμούνται στα πόδια τζη απάνω.
Τ’ Αφέντη Χριστού ξημερώνει, μεγάλη η χάρη ντου και σα θα παίξει ο παπάς τη πρώτη καμπάνα, θα πάρει το μπαστουνάκι τζη, να κατεβεί στη-ν εκκλησά, ν’ άψει κερί δικό τζη και τω κοπελιώ απού λείπουνε στσοι δουλειές τωνε.
Ο γεροντής άδε παίξει η τρίτη καμπάνα, δε μολαίρνει κάτω.
Ο Θεός δίνει τσοι μέρες τω-ν αθρώπω, να τσοι μοιράζουνται όπως θένε…
Κι αν είσαι τυχερός, να σογεράσεις με τη κερά σου, καλοπερνάς όπου και να ’σαι.
Αλλά εδώ που τα λέμενε, σα ντο χωργιό, δε-ν έχει…
Αντώνης Κουκλινός
Αντώνης Κουκλινός
Ο Αντώνης Κουκλινός γεννήθηκε στη Γρηγοριά του Δήμου Τυμπακίου. Το τρίτο από τα επτά παιδιά του Μιχάλη και της Βασιλικής Κουκλινού. Έβγαλε το δημοτικό σχολείο και μετέπειτα η ζωή του είναι πλούσια σε εμπειρίες και ταξίδια. Πήγε στα καράβια μέχρι τη στρατιωτική θητεία και μετέπειτα παντρεύτηκε τη Μαρία Νικολιδάκη από το Αντισκάρι Μοιρών και απέκτησαν δύο κόρες τη Βασιλική και τη Στυλιανή που στη πορεία μέχρι σήμερα η οικογένεια μεγάλωσε με έξι εγγόνια. Από το 1980 για μια εικοσιπενταετία, ασχολήθηκε ενεργά με τη μουσική με πολλές συνεργασίες και ταξίδια σε όλη την Ελλάδα, ενώ παράλληλα η αγαπημένη του συνήθεια είναι η γραφή. Βιοποριστικά ασχολείται με τη φωτογραφία και το βίντεο. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να καταγράφει μοναδικές στιγμές από τη Κρητική κουλτούρα, συμμετέχοντας σε παρέες με το λαούτο και τη κάμερα. Όλο αυτό το υλικό έχει την ευκαιρία ο κόσμος να το παρακολουθεί μέσα από το διαδίκτυο, στο κανάλι του Αντώνη Κουκλινού. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Όσα έχω πει» με μαντινάδες κυκλοφόρησε το 2014, παράλληλα έγραφε στίχους και μουσική για τη δισκογραφία του. Το 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος από τις «Μουσικές μου πεθυμιές» και το 2018 το δεύτερο μέρος, με τραγούδια που έχουν συμμετοχή καταξιωμένοι καλλιτέχνες. Το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Ανεστορούμαι… να σας πω…» κυκλοφορεί τον Δεκέμβρη του 2023 από τις εκδόσεις «Σβούρα Εκδοτική».
