Συνέντευξη με την Λευκοθέα – Μαρία Γκολγκάκη | του Δημήτρη Κουτουλάκη
Η Λευκοθέα Μαρία Γκολγκάκη είναι συγγραφέας παιδικών βιβλίων, εκπαιδευτικός και πιστοποιημένη NLP Practitioner ενώ στο παρελθόν έχει συνεργασθεί με εκδοτικούς οίκους ως freelancer γράφοντας βιβλία αγγλικών που διδάσκονται σε φροντιστήρια. Έχει λάβει μέρος σε τέσσερις συλλογικές δουλειές στο εξωτερικό με ποιήματά της στα αγγλικά, από τις «Scars Publications», και τα βρετανικά λογοτεχνικά περιοδικά: «The Poet» και «Adelaide Literary Magazine». Εκτός από ποιήματα, διηγήματα και άρθρα της εμφανίζονται σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες σε Αμερική, Αγγλία, Σκωτία και Ιρλανδία, όπως τα Bright Flash Literary Review, Flash Fiction North, Uppagus, Litbreak Magazine, Aphelion, Eskimo pie, Mediterranean Poetry, Twist&Twain, Academy of The Heart and Mind, The Sentinel και Tri-town Tribune.
Επίσης, στη χώρα μας, αρθρογραφεί σε περιοδικά και ηλεκτρονικά μέσα. Έχουν εκδοθεί δύο παιδικά της βιβλία με τίτλους: «Μα τι Φαντάστηκες» και «Μαθαίνω να προστατεύω τον εαυτό μου» από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο.
Συνάντησα την Λευκοθέα Μαρία Γκολγκάκη, περπατήσαμε στα σοκάκια της Πλάκας στα Αναφιώτικα, καθίσαμε σε κάτι ασβεστωμένα σκαλοπάτια με τον Παρθενώνα να ατενίζει τους αιώνες πάνω απ’ τα κεφάλια μας και ταξίδεψε η σκέψη μας σε μία πόλη που η ενέργεια της κάλυπτε κάθε μας συναίσθημα.
Κυρία Γκολγκάκη, πείτε μας λοιπόν:
1. Κάνατε το ντεμπούτο σας στα ελληνικά δύο χρόνια πριν με δύο παιδικά βιβλία. Πόσο καιρό όμως ασχολείστε με τη συγγραφή;
Γράφω γύρω στα είκοσι χρόνια. Όταν ήμουν είκοσι δύο χρονών εκδόθηκε η πρώτη μου δουλειά στα αγγλικά. Για την ακρίβεια, ήταν μια σειρά βιβλίων γραμματικής που συνοδευόταν από σκίτσα. Έπειτα, συνεργάστηκα με εκδοτικούς οίκους που εκπροσωπούν το ξενόγλωσσο στη χώρα μας.
2. Διαφορετικό είδος γραφής. Τι εμπειρίες αποκομίσατε και τι εφόδια πήρατε;
Έμαθα να είμαι οργανωμένη, μεθοδική και με γρήγορους ρυθμούς αφού σε τέτοιες δουλειές υπάρχει χρονοδιάγραμμα που πρέπει να ακολουθήσεις πιστά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια σειρά ενηλίκων που μου ανέθεσε να φέρω εις πέρας μια μεγάλη αλυσίδα κέντρων ξένων γλωσσών. Κοιμόμουν τρεις ώρες ημερησίως γιατί έπρεπε να παραδώσω έξι βιβλία σε διάστημα εννέα μηνών ενώ παράλληλα δίδασκα.
3. Το όνομα σας υπάρχει σε λογοτεχνικά περιοδικά του εξωτερικού με άρθρα, κείμενα και ποίηση σας στα αγγλικά, σωστά;
Ναι, έχω πάρει μέρος σε τρία συλλογικά στο εξωτερικό και παράλληλα γράφω σε περιοδικά της Βρετανίας και της Αμερικής. Και βέβαια ό,τι άλλο φέρει το μέλλον.
4. Γιατί παιδικό βιβλίο, λοιπόν; Εννοώ από τη μία ποίηση και αρθρογραφία από την άλλη παιδικό;
Το καθένα από αυτά είναι κι ένα ξέχωρο κομμάτι του εαυτού μου. Δεν υπάρχουν όρια στη δική μου φιλοσοφία, ο γραφιάς που αγαπά αυτό που κάνει γράφει και στον τοίχο.
5. Από πού αντλείτε ιδέες ή αν θέλετε τί είναι για εσάς πηγή έμπνευσης όσον αφορά τα παιδικά βιβλία;
Κατά κύριο λόγο, ο γιος μου. Οι ατάκες του είναι καθηλωτικές και με γεμίζουν ιδέες. Επίσης, είναι η συναναστροφή μου με τα παιδιά. Δουλεύω κυρίως με εφήβους και πιστέψτε με, όταν μιλάς τη γλώσσα τους, αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη ενός διαφορετικού κόσμου. Αυτό ακριβώς έχω προσπαθήσει να αποτυπώσω στις επόμενες δουλειές μου.
6. «Μία εικόνα χίλιες λέξεις». Συνεργάζεστε, απ’ όσο ξέρω, με τον εικονογράφο, Βασίλη Γκολγκάκη. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή τη συνεργασία.
Ο Βασίλης είναι στα πρώτα του βήματα, και στον βαθμό που θα μας επιτρέψουν οι συνθήκες, θα συμπορευόμαστε. Η ματιά του είναι φρέσκια, ξεφεύγει από τις συμβάσεις κάτι το οποίο μόνο καλό μπορεί να είναι. Σε παρουσιάσεις που γίνανε στο τελευταίο βιβλίο, φάνηκε πόσο κέρδισε η δουλειά του τα παιδιά. Είναι ακούραστος, επιμελής, φροντίζει πολύ τις εικόνες του και διορατικός σε σχέση με το τι αρέσει σε ένα παιδί και τι όχι.
7. Είναι η συγγραφή του παιδικού βιβλίου ευκολότερη από αυτή ενός βιβλίου ενηλίκων;
Κατά πλειοψηφία, ένα παιδικό βιβλίο έχει λιγότερες σελίδες, λιγότερες λέξεις πάνω στο χαρτί συνεπώς χρειάζονται λιγότερα χτυπήματα πάνω στο πληκτρολόγιο. Αυτό όμως από μόνο του δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης. Ο πιτσιρικάς δε σου δίνει εύκολα την έγκριση του που σημαίνει πως η ευκαιρία που έχεις μαζί του είναι μία μονάχα μία, δεν υπάρχει δεύτερη. Εάν δε νιώσει πως του μιλάς, αν καταλάβει πως προσποιείσαι κάποιον άλλον, εάν δεν έχεις καταφέρει να τον κερδίσεις από τις πρώτες κιόλας σελίδες, κλείνει το βιβλίο και δεν το ξανανοίγει για κανέναν λόγο. Από την άλλη μεριά, η συγγραφή ενός βιβλίου ενηλίκων, συχνά απαιτεί έρευνα χρόνων κάτι το οποίο δε συμβαίνει απαραίτητα στο παιδικό. Σκεφτείτε ένα δοκίμιο, για παράδειγμα, ή ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Ατελείωτες ώρες μελέτης και σκληρής δουλειάς. Όπως είπα πριν, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.
8. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ασχοληθούν ή έχουν καταπιαστεί με τη συγγραφή για τους «λάθος» λόγους;
Όπως χρήμα και δόξα, για παράδειγμα; Δεν ξέρω, ο καθένας κάνει αυτό που γεμίζει την ψυχούλα του. Το ζητούμενο όμως είναι να έχεις κάτι να πεις στον αναγνώστη, να γεμίσεις λίγο και τη δική του ψυχή, κι αυτό θέλει σκληρή δουλειά και ξενύχτι. Ο δρόμος έχει κάτι κοτρώνες τεράστιες και μόνο αν την αγάπη αυτή για το γράψιμο τη νιώθεις μέχρι το μεδούλι σου, μόνο τότε μπορείς να αντέξεις. Ο χρόνος πάντα δείχνει.
9. Σας ευχαριστώ πολύ που ήσασταν μαζί μας και ανυπομονώ να δω την καινούρια σας δουλειά.
Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία κι ευχαριστώ και τον κόσμο που μας διάβασε και μας αφιέρωσε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του. Εύχομαι υγεία και δύναμη σε όλους.
Δημήτρης Κουτουλάκης
Ο Δημήτρης Κουτουλάκης έχει σπουδάσει στο βρετανικό Πανεπιστήμιο The Bournemouth and Pool College, στο τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης. Ωστόσο, η αγάπη του για την τέχνη και τα βιβλία τον ώθησαν να κάνει μεταπτυχιακό στη Προστασία και Διατήρηση Βιβλιοθηκών και Αρχείων και Συντήρηση Έργων Τέχνης στο Εθνικό και Καποδοστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Εκτός από συγγραφέας, ασχολείται με τη συλλογή πολύ παλιών και σπάνιων εκδόσεων. Έφτιαξε λοιπόν μια εξαιρετική συλλογή ξενόγλωσσων και ελληνικών βιβλίων περασμένων αιώνων με ένα όνειρο, να πραγματοποιήσει την πρώτη ανοιχτή έκθεση σε αυτό το είδος που θα κάνει ιδιώτης συλλέκτης.
Επίσης, είναι ο εμπνευστής και δημιουργός μιας πρωτοπόρας δράσης για την Κρήτη, την «Τοσοδούλα Βιβλιοθήκη» που την έχει αγκαλιάσει με χαρά ο κόσμος. Η πρώτη ελεύθερη βιβλιοθηκούλα, κατοχυρωμένη σαν όνομα, κατασκευή και ιδέα, που κοσμεί τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης όπου ο Δημήτρης Κουτουλάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε. Επιπλέον, είναι ενεργό μέλος της ομάδας Συντήρησης και Διατήρησης χαρτιού, βιβλίων και αρχειακού υλικού της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου και ασχολείται με βιβλία εποχής.
Τέλος, εργάζεται επαγγελματικά στα ΜΜΕ σε ένα από τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς σταθμούς της Κρήτης ως τηλεσκηνοθέτης όπου και συνεργάζεται και με ειδησεογραφικά portals. Το πρώτο του παιδικό βιβλίο είναι η «Κίτρινη Κορδέλα» από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
