Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Chaya | της Ζωής Δικταίου
Έβγαινε περίπατο φορώντας σαντάλια με μαύρα λουριά,
την περιφρονούσαν,
λίγο ο αδέξιος τρόπος που βάδιζε στη λεωφόρο,
ντεμοντέ ρούχα, ολόλευκα μαλλιά, μεγάλα μυωπικά γυαλιά,
τα μακριά της χέρια
σε διαμαρτύρηση πριν ο χρόνος την συντρίψει.
Μετρούσε κάθε φορά τις γυναικείες μορφές των αγαλμάτων
ως να έπαιρνε παρουσίες,
μετά σταματούσε σ’ ένα κιόσκι στο βάθος του άλσους
άνοιγε τα μάτια διάπλατα,
από κάπου έβγαιναν τρομακτικοί ήχοι, αλλόκοτοι,
κάτι σαν ανθρώπινες φωνές, βρισιές
ανακατεμένες με χλιμιντρίσματα αλόγων,
μόνο εκείνη μπορούσε να ακούσει, ίσως επειδή ήταν η μόνη
που πλησίαζε να κλείσει έναν αιώνα ζωής.
Τότε μέστωνε ο παλιός φόβος ο πάντα παρών,
θυμόταν που της έλεγαν πως έπρεπε να προσεύχεται για να ξεχάσει,
και το είχε προσπαθήσει μερικές φορές
μα καμιά προσπάθεια δεν έπιασε τόπο, βυθιζόταν στην αλήθεια,
το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο μυαλό,
οι καπνοί, εξουσίαζαν βασανιστικά τις αναμνήσεις,
έσκυβε τους ώμους θλιβερά,
δακρυσμένη αναζητούσε στην κρήνη των Μεδίκων
στον παφλασμό του νερού λύτρωση.
Έτσι και χτες, μέσα Ιουνίου στους κήπους του Λουξεμβούργου,
κατέληξε να πιάσει κουβέντα με μιαν άγνωστη,
σ’ ένα δημόσιο παγκάκι, με μεγάλη ευχαρίστηση,
αυτή η μικροκαμωμένη γυναίκα,
διηγήθηκε πως ευτυχώς είχε προλάβει να ζήσει
την άκρα αρετή του έρωτα, πριν τον πόλεμο,
«σε μια εποχή που τα περισσότερα κορίτσια
δεν είχαν δικαίωμα να διασχίσουν το πάρκο,
εγώ, παγίδευα ένα χαμόγελο σαν περισπωμένη στα χείλη,
σίγουρη πως αυτός ήταν ο τρόπος για να με προσέξει ο Μοντάν,
τώρα αγοράζω ένα μπουκέτο λουλούδια, δώρο στον εαυτό μου,
γιατί είναι ωραίο να ζεις
και θαύμα να έχεις επιζήσει από εκείνη την κόλαση».
Μπορεί να της έκλεψαν τη ζωή, της Chaya,
μα κανένα κρεματόριο
δεν κατάφερε να σκορπίσει στάχτη στη μνήμη της…
Κήποι του Λουξεμβούργου, Ιούνιος 2022
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Ζωή Δικταίου
Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Την γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Πιστεύει στην αγάπη. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό.
Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:
– Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2023, Αθήνα
– Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2021, Αθήνα
– Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2020, Αθήνα
– Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2019, Αθήνα
– Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018, Αθήνα
– Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018, Αθήνα
– Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2017, Αθήνα
– Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015, Αθήνα
– Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
– Γράμματα της ποίησης, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: Ατέχνως, 2020, Αθήνα
– Μονόλογοι, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: το βιβλίο, 2017, Αθήνα
– Λογοτεχνικά Μονοπάτια, Εκδόσεις: Όστρια, 2022, Αθήνα
– Λογοτεχνικό Ολόγραμμα 1, Έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού, Τυπογραφείο Γιώργου Κωστόπουλου, Δεκέμβριος 2022, Αθήνα
